Who are You?

Chapter 5

Klarlyn PoV

Sa wakas at nakarating na din kami sa Palawan jusme sobra akong nabored sa ulap. Walng iba kundi puro ulap nakikita ko.

"Let's go" malamig niyang sabi. Inirapan ko lang siya, pero hindi niya nakita. Sayang.

"Wala ka bang assistant?" Naiirita kong tanong sa kanya. Damn ang bibigat ng baggage ko. Nakakainis bakit kasi ang dami kong dalang damit. Buwisit dahil sayo to Jasfer.

"Wala" at tinalikuran na niya ko. Tangina mo Jasfer.. Ang dami mong kabutihan nagawa sakin. Matapos mo kong halikan tapos ikaw pa itong galit. Arghhhhh!

"Damn you!!!!" Sigaw ko sakanya pero hindi na niya ko tinignan. Kaya No choice ako bibitbit ng gamit ko..

Sumunod ako sa kanya. Ang bigat promise.

"Hi miss, mukhang nabibigatan ka sa dala mo ah" biglang may lumapit sa aking lalaki. Gwapo sana kaso tanga di niya ba nakikita?

"Kita mo na diba" walang galang na sa bi ko. Imbis na magalit nginitian niya lang ako. At nagulat ako na kinuha niya ang gamit ko.

"Ako na mag bibit bit hindi bagay sa magandang katulad mo ang mag bitbit ng mabibigat" Napangiti naman ako sa sinabi niya. Binabawi ko na pala ang sinasabi ko kanina. Buti pa siya.

Pero bago pa niya mahatak lahat ng gamit ko. Bigla nalang may nang agaw. Nakita ko ang damuho. Tsk Epal!

Inirapan ko siya at mukhang nainis siya sa irap ko. So what! I hate you kanya!

"Back off ! Ako na magbitbit ng gamit niya" malamig niyang sabi sa lalaki.

"Who are you?" Maangas na sabi ng lalaki sa tabi ko. Hindi ko pala ito kilala mamaya magnanakaw pala. Hayst damn myself.

"I'm her boss" ouch! Boss ko nga lang pala siya.

... And her boyfriend" napatingin ako sa kanya. Gash sinabi ba niya yun?

Nakaalis na ang lalaki kaninang nag magandang loob sa akin. At hindi parin ako maka move on sa sinabi ni Jasfer.

"Alam mo ba ang ginagawa mo? Eh kung magnanakaw yung napagbigyan mo ng gamit. Edi wala ka ng gamit ngayon?" At kanina parin siya wlang tigil sa sermon sa akin. Gash para akong pinagagalitan ng tatay ko.

"Oh shut up boss, look! I'm sorry na nga diba. Hindi ko na uulitin.

"At may balak ka pa talagang ulitin" hindi parin siya nagpapatalo. Napa face-calm nalang ako.

Hindi ko na pinatulan mga banat niya at baka lalo pang humaba.

Maya maya tumigil na siya. Napangiti nanaman ako. Hindi ba uso sa kanya ang ngumiti? Namimiss ko na ang lambing niya sa akin. I miss him so bad!

"Totoo ba ang sinabi mo kanina?" Nangingiti kong hayag sa kanya.

"What?"

"You said that your my boyfriend. Is that real? You know me already?" Masaya kong tugon

"What the fucking you talking about? Wala naman akong amnesia para matandaan kita. " tumaas ang isa niyang kilay. Ewan ko ba bakit palagi nalang ako nasasaktan sa bawat bigkas niya. Sa bawat salita na ibinabato niya sa akin.

"Forget what I say" wala ng kangiti ngiting sabi ko. Tumuloy nalang ako sa paglalakad. At minsan nakikita ko siyang sumusulyap sa akin. Meron dapat siyang sasabihin pero hindi niya tinuloy. Lalo akong nainis sa kanya.

Pagdating sa suite na tutuluyan namin. Ay namoroblema nanaman kami. Seriously? Bakit sobrang malas ng week kong ito.

"Sir, I'm very sorry." Nakayukong sabi ng receptionist.