Who are You?

Chapter 8

Klarlyn PoV

NAGISING ako na nasa silid na hindi pamilyar. Damn ang sakit ng ulo ko.

"Hey, are you okay?" Napabaling ako sa kanya.

"Where I am?"

"Hospital, nag-collapse ka kanina" naalala ko bigla ang pag uusap namin kanina. Ang sakit parin, hindi mawala ang sakit na nararamdaman ko.

"You want water?" Taning niya bigla. Napansin niya siguro na napatigil ako.

"No, I want Jacob, please Jasfer I need him" maiiyak kong sabi.

"Please stop. Jacob is dea---"

"No!" Napalakas ata ang sigaw ko dahil maski ako nagulat. "I want him, Jasfer please tell him I wait, tell him please. Hindi ko kaya nawala siya. I WANT JACOB!---"

"STOP! hindi kaba makaintindi? Wala ma siya! He's already dead! Patay na siya!" Nagulat ako sa sunod sunod niyang pagsigaw.
"Its hurt baby, Its hurt that you always called his name while I'm here. Its hurt" napatigil ako sa kakaiyak dahil nakita ko ang namumuong sakit na bumabalot sa mukha niya.

"I-i m sorry" ewan ko pero na guilty ako dahil nasaktan siya.

"I love you, Klarlyn" lalong nqgulantang ang kaloob looban ko.

"N-no!"

"Yes I'm inlove with you. " tinignan niya ako na nagsusumao.

Hindi ko alam kung ilang oras kaming hindi nagsalita.

"Are you hungry?" Maya maya tanong niya.

Umiling lang ako sa kanya. Hindi na siya muli pang nag salita.

"Jasfer, Ayoko muna tayong magkita" bigla siyang napatigil.

"Huh!? What are you talking about, Klarlyn?"

"Gusto ko muna lumayo, l-lumayo sa iyo" hindi ko kayang salubungin ang tingin niya. Kasi alam ko na bibigay ako.

"Baby please wag. Hindi ko kaya kung mawala ka sakin"

"Hindi mo naiintindihan Jasfer. Gusto kong lumayo, ayokong makita ka dahil naaalala ko lahat "

"No, hindi ako papayag" sinalubong ko na ang tingin niya.

"Bakit? Sino kaba para diktahan mo ko? Wala ka naman lugar sa buhay ko. Wag kang mangialam dahil wala kang karapatan!" Hindi ko na pigilan ang emosyon ko.

Nakita kong napatahimik siya. Hindi ko intensyon na sabihin sa kanya yun. "Jasfer"

Hahawakan ko na dapat siya pero lumayo siya, tumawa siya at hinilamos ang kamay sa mukha niya.

"Oo nga pala, wala akong karapatan. Pasensya ka na Klarlyn, hindi ko alam kung saan ako lumugar. Don't worry you don't see me anymore. Take care baby" mahina niyang saad at lumabas ng pinto.

Fuck! Hindi ko na maintindihan. Nasaktan ko siya. Hinilamos ko ang kamay ko sa mukha ko. Shit! Shit! Shit!

Lumipas ang araw, buwan, at taon, hindi na talaga kami pa nagkatagpo.

3 years na ang nakakaraan. Pag sinabi kong hindi pa ako naka move on, parang niloko ko na din ang sarili ko ko.

"Good morning Ate Klarlyn" bati sa aking ni Lily isa sa pinagkakatiwalaan kong empleyado. Sa tatlong taong nakalipas nakapag pundar na ko ng sarili kong negosyo. May dalawang brand na ang restaurant ko dito sa bansa.

"Goodmorning din Lily, kamusta ang restaurant?" Naupo na ko sa upuan ng opisina ko dito.

"Okay naman Ate, ang dami ngang mga customer na dumadayo dito" maligayang sabi niya sakin. Napangiti  naman ako, masaya na ko sa ganitong buhay. Pero hindi ko parin lubos na maisip siya..

"At teka ate, may bago ata tayong kalaban" napatingin ako sa kanya

Kalaban??

"Anong Kalaban?" Kunot nuong anong ko sa kanya.

"Kasi ate, may bagong tayong restaurant diyan sa tabi natin. " Bago? Bakit hindi ko alam yun.

"Talaga? Akala ko ba Hindi Restaurant ang itatayo diyan? " sakto naman at bumukas ang pintuan at niluwa nun si Mr. Kim.

"Mr. Kim?"  Tumayo ako at nagulat ako sa ginawa niya hinalikan niya ang pisnge ko ng walang paalam. Ang landi talaga nitong hayuf na to.

"Anong ginagawa mo dito Mister" taas kong kilay na sabi.

"I just wan to see you babe. I miss you" malanding sabi niya.

Napairap nalang ako sa hangin.

"Umayos ka nga Kim" tumawa lang siya at umupo sa harap ko.

"Bakit ka nandito?" Nagkibit balikat siya.

"Para kasing feeling ko may sasabihin ka sa akin kaya dito ako dinala ng paa ko" napa iling nalang ako.

Naalala ko nga na itatanong ko kung sino ang lilipat diyan.

"Hoy Silver, may tanong ako sayo" sigaw ko sa kanya. Wag na kayo mag taka close kami niyan. Bwahhhh!

"What is that babe?" Tsk Babe nanaman letse talaga ito.

"Balita ko at may bagong tayong restaurant diyan sa tabi." Sabi ko

"Yah! " napaisip ako bigla ibig sabihin nun may kaagaw na ko sa mga Customer ko hindi pwede ito.

"Wtf! Bakit ka pumayag!" Napatalon siya sa sigaw ko.

"Damn you woman. Why did you shout!" Nang gagalaiti niyang sabi.

"Eh bakit ka kasi pumayag di mo ba naiisip na may kalaban na ko pag dating sa mga customer" nag cross arm ako at sumimangot.

Narinig kong tumawa siya.

"Tsk! Yaan mo na china-challenge kita eh" tawa pa rin siya.

Tumayo ako at lumapit sa kanya at hinampas ko siya .

"Layas ka na nga! Alis chupi!" Tinutulak ko siya palabas.

"Hey-ouch, wt-ouch, stop-ouch Damn you woman, pasalamat ka at babae ka" sinamaan ko siya ng tingin "Okay fine aalis na" bago siya umalis nagulat ako ng halikan niya ko

"Bye babe" babatukan ko na sana siya pero naka alis na ang hinayupak.

Tsk! Nakaka stress talaga yung lalaking yun. Pero sino ba yung owner ng bagong tayong Restaurant dun. Pag nagkita kami nun papatayin mo yun. Hayst!