Bilirmisin...
Benim gülüşüm hiç kalpten gelmedi..
Çünkü kırıktı kalbim,yanlizdi ve solmuştu
Ağlarken de belli etmedim
Çünkü göz yaşım kan gibi akardi, ve herkes anlardı...
Bu yüzden hiç belli etmedim
Ve Ben aska hiç cesaret edemedim.
Çünkü korktum; incinirdim , yıkılırdim
O yüzden cesaret edemedim...
Hayat mi ?
En çok kazığı hayattan yedim
En kuytu köşede soluk soluğa ağladım
Kalp atisim hizlanirdi ve beynim donardi
Ama umudum vardı..
Bir gün birgün herşey bitecek
Acılar son bulacaktı
Belki öyle olmicakti
ama Umutum hep vardı....
