Η βροχή έπεφτε δυνατή πλέον. Κοίταξα έξω από το παράθυρο για ακόμη μια φορά ενώ η Ροσελ τον βοηθούσε.
Το γεγονός ότι όταν έκανα κίνηση να πάω να τον βοηθήσω για να ετοιμαστεί ώστε να τον πάρουμε -μιας και η θεία του σήμερα της έτυχε μια επείγουσα δουλειά- και έκανε νόημα ότι δεν θέλει να πάω, ήταν κάτι σαν υπενθύμιση για την πραγματικότητα.
Για την πραγματικότητα του τύπου "Γαβρι σε μισώ γιατί με μίσησες πρώτη."
Ενα χέρι ακούμπησε τον ώμο μου και γύρισα απότομα.
"Μπορείς να βγεις λίγο έξω?" Ειπε ευγενικά η Ροσελ με βλέμμα απολογίας.
Εγνεψα καταφατικά και αφού έριξα ένα βλέμμα στον Ήθαν όπου με κοιτούσε σαν να με κρίνει έφυγα από το δωμάτιο.
Έκλεισα την πόρτα πίσω μου, αναστέναξα και έκατσα σε μια καρέκλα αναμονής.
Ένιωσα κάποιον να κάθεται δίπλα μου αλλά αρνήθηκα να τον κοιτάξω λόγο ευγένειας. Είναι άσχημο να πας κάπου και να σε κοιτάνε -έστω και αν δεν σημαίνει κάτι- είναι σαν να σε κρίνουν.
"Τα χαλάσατε ε?"
Η γνωστή φωνή...
"Γιατί ήρθες εδώ Isaac?"
"Έχω τους λόγους μου."
Είχαμε κάτσει και συζητήσει με την Ροσελ με σχέση τον Isaac. Οι γονείς του τον είχαν παρατήσει όταν ήταν μικρός σε ένα ορφανοτροφείο. Στην αρχή της εφηβικής του ηλικίας όμως άρχισε να αναπτυζει μια περίεργη συμπεριφορά προς τους γύρω του, αυτό βέβαια αποτέλεσε στο να επισκέπτεται ψυχολόγο που φυσικά αυτό δεν αρκούσε γιατί είχε χειρότερο πρόβλημα. Σκότωσε πρώτη φορά στην ηλικία των 15. Το θύμα του ήταν ο υπεύθυνος του ορφανοτροφείου, παρ όλα αυτά ποτέ δεν βρήκαν τον δολοφόνο. Είναι γελοίο που πάντα δεν βρίσκουν τους εγκληματίες, σαν να γίνεται επίτηδες. Αφού τον σκότωσε, πήρε την βίβλο που ήταν η αγαπημένη ασχολία στον ελεύθερο χρόνο του υπεύθυνου και της έβαλε φωτιά ακουμπώντας την δίπλα από το πτώμα που είχε πυροβοληθεί τρις φορές στο κεφάλι.
Μετά από αυτό η ομάδα τον εντόπισε και τον έκανε μέλος. Ο λόγος που βάζουν στην ομάδα τέτοιου είδους άτομα?
Για να τους δώσουν κάτι καλύτερο από αυτό που αξίζουν, με το σκεπτικό ότι η κοινωνία τους βάζει στο περιθώριο. Και φυσικά ότι αυτά τα άτομα μπορούν να κάνουν πιο εύκολα την δουλειά τους σε μια τέτοια ομάδα, όπως για παράδειγμα να σκοτώσουν.
Κάπου εκεί η Ροσελ μού είπε ότι το γίνεις μέλος είναι δικιά σου ευθύνη.
Συνεχίζω να πιστεύω το πόσο παράλογη είναι η ομάδα αλλά έχω στηριχθεί πάνω στο αποτέλεσμα που μου έχουν υποσχεθεί.
"Επικοινωνείς?" Με ρώτησε "σπάζοντας" σε "κομμάτια" όλα αυτά που σκεφτόμουν.
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
"Σήκω πρέπει να φύγουμε."
Τον κοιτάω γεμάτο απορία.
"Η γυναίκα που είναι μέσα βοηθώντας τον κλαψιαρη που υποκρίνεται ότι είναι κακό αγόρι με διέταξε να σε πάω κάπου και να σου μιλήσω."
Αν και ενοχλήθηκα κάπως από αυτά που είπε έχω ενημερωθεί ότι το χιούμορ του είναι έτσι οπότε το προσπέρασα.
"Να μιλήσουμε για ποιο πράγμα ακριβώς?"
"Για το πόσο πολύ θέλω να φυτέψω μια σφαίρα στην καρδιά σου και αργότερα να σκίσω τον λαιμό σου."
Τον κοιτάω σοκαρισμένη.
"Οκ εντάξει ήταν κακό." Γελάει κάνοντάς με να χαμογελάσω. "Απλά είναι διαταγή, δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το εμποδίσω. Βέβαια άμα δεν θέλεις δεν με νοιάζει έχω κι άλλα πράγματα να κάνω."
Σηκώνεται από την θέση του και υπάρχει σιγή ανάμεσα μας. Τελικά αποφασίζω κι εγώ να σηκωθώ να πάω μαζί του.
Ρίχνω μία ματιά προς το δωμάτιο.
"Δεν θέλω να φανώ κακός, αν και σίγουρα σου το έχω δείξει μέχρι τώρα, αλλά έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δεν νομίζω να τον νοιαξει πως έφυγες."
Ξεφυσαω.
"Δεν χρειάζεται να ξεφυσας, εξάλλου δεν μπορείς να γνωρίζεις τι πραγματικά σκέφτεται για εσένα. Μπορεί να σκέφτεται πράγματα που δεν θέλει να δείξει λόγο του εγωισμού του." Χαμογέλασε λοξά και απομακρύνθηκε ακολουθώντας τον κι εγώ.
___________________________
I'M BACK!!!
Ερώτηση: Είναι/Ήταν δύσκολο να προσαρμοστειτε (ορθογραφικό?) στο Λύκειο?
Γιατί προσωπικά έχω χάσει τον μπούσουλα.😂
Επίσης το βιβλίο "σχέση μίσους" βγαίνει πραγματικότητα και φοβάμαι😂😂😂
Προσωπικά συμπαθώ τον Isaac❤
Μπαιιιιι
Insta: Happysad_alien
V&C
YOU ARE READING
Sweet Psycho
Mystery / Thriller|Book 2| Διέσχισα αργά τον διάδρομο. Ο ήχος από το σύρσιμο του τσεκουριού ακουγόταν σε όλο το δωμάτιο και στο πέρασμα του άφηνε φρέσκο κόκκινο αίμα στο πάτωμα. Το κράτησα πιο γερά για να είμαι σε ετοιμότητα. Σταμάτησα απότομα μπροστά από τον σκοτε...
