Άναψε το τσιγάρο του παίρνοντας μία τζούρα. Ο νυχτερινός ουρανός έκανε αντίθεση με τα φώτα της πόλης που απλωνόταν μπροστά μας. Εκείνος είχε στηριχτεί στο αυτοκίνητο. Οι προβολείς του αυτοκινήτου φώτιζαν την σκοτεινή αλάνα που βρισκόμασταν.
Η τελευταία φορά που ήρθα για "να μιλησουμε" σε βουνό εξελίχτηκε πολύ άσχημα.
"Σου αρέσει η θέα?" Έσπασε την σιωπή ο Isaac.
"Είναι φανταστική." Για λίγο ένιωσα λες και ήμασταν ζευγαράκι που είχε έρθει σε απομονωμένο μέρος για να δει την θέα και να κάνει άλλα πράγματα.
Η βραδιά ήταν υπερβολικά κρύα σε σημείο να ζηλεύω το μαύρο δερμάτινο που φορούσε. Εγώ πάλι φορούσα την πρώτη ζακέτα που βρήκα στο ντουλάπι μου όταν ξύπνησα.
Σαν να διάβασε την σκέψη μου έβγαλε το δερμάτινο του και άπλωσε το χέρι του να μου το δώσει. "Βάλτο." Χαμογέλασε λοξά.
"Κι εσύ?" (Νεφέλη: πόσο πιο τυπική ρομαντική σκηνή παίζει να είναι αυτή;)
Φόρεσα το δερμάτινο τζακετ και έριξα μια ματιά προς αυτόν, είχε μείνει πλέον με ένα άσπρο κοντομάνικο μπλουζάκι.
"Κι άμα σου έδινα την ζακέτα μου?"
Σκάσαμε ο ένας στον άλλον ένα μικρό χαμόγελο.
"Σύμφωνοι."
Ύστερα από κάποιες κινήσεις του δίνω την ζακέτα μου να την φορέσει. Μπορεί να του ήταν κάπως μικρότερη αλλά δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε στο ελάχιστο.
Έριξε το τσιγάρο στο χώμα και το πάτησε ώστε να σβήσει.
"Βάλε το χέρι σου στην δεξιά τσέπη του δερματινου και διάβασε το γράμμα ή σημείωμα αγάπης."
Έκανα ό,τι μου είπε και ξεδίπλωσα το χαρτί.
"Νομίζεις ότι ξέρεις ποιος είμαι,
το προφανές όμως δεν είναι πάντα σωστό.
Δεν είμαι αυτός που νομίζεις.
Είμαι αυτός που δεν γνωρίζεις.
Σε προκαλώ να δοκιμάσεις να σκεφτείς ξανά.
Έχεις μία ευκαιρία.
Μάντεψε σωστά μην την σπαταλήσεις γιατί το αποτέλεσμα δεν θα είναι αυτό που επιθυμείς."
Σταμάτησα να διαβάζω και τον κοίταξα.
"Κατάλαβες τίποτα?" Ρώτησε.
"Είναι τό-τόσο μπερδεμένο."
"Εγώ πάλι θα έλεγα ότι είναι και δεν είναι." Άρπαξε το χαρτάκι μέσα από τα χέρια μου και το έβαλε στην τσέπη του μαύρου τζιν του. "Ο ποιητής αινιγματικά μας λέει πως δεν είναι αυτός που μας έρχεται πρώτα στο μυαλό και είναι κάποιος που ο Ήθαν δεν γνωρίζει. Επίσης λέει ότι ο Ήθαν δεν κατάλαβε ποιος είναι και του δίνει άλλη μία ευκαιρία να μαντέψει. Ελπίζω να έγινα ξεκάθαρος." Μου εξήγησε με ειρωνικό τόνο.
YOU ARE READING
Sweet Psycho
Mystery / Thriller|Book 2| Διέσχισα αργά τον διάδρομο. Ο ήχος από το σύρσιμο του τσεκουριού ακουγόταν σε όλο το δωμάτιο και στο πέρασμα του άφηνε φρέσκο κόκκινο αίμα στο πάτωμα. Το κράτησα πιο γερά για να είμαι σε ετοιμότητα. Σταμάτησα απότομα μπροστά από τον σκοτε...
