Freakish- Shawn Mendes (voltooid)

1

Met een zucht word ik wakker van mijn wekker. Zaterdagochtend, een dag dat de meeste mensen vrij hebben. Ik niet. Ik moet nablijven. Vreselijk, ik zit zes dagen per week op school. Ik gooi de dekens van mij af, anders kom ik er nooit uit. Ik sta op, en ik kijk op mijn wekker. Ik heb nog een half uur.

Eerst doe ik mijn make-up. Want ja, je zit natuurlijk niet alleen in strafklas. Daarna doe ik mijn sieraden om en tot slot mijn kleren. Ik ga voor een zwarte broek met een wit shirt. Die mogen van mij vies worden, ik heb namelijk geen idee wat ik ooit moet gaan doen in strafklas.

Ik loop de woonkamer binnen, tot mijn verbazing zit daar mijn broer ook. 'Hey?' zeg ik verward. 'Wat doe jij hier?' Ik pak de kom voor zijn neus vandaan en ik begin te eten. Hij kijkt me raar aan, waarschijnlijk omdat ik zijn eten heb gepakt. 'Ik ga weer terug.' Ik kijk hem aan. 'Nu al? Ik dacht dat je langer bleef.'

'Wat doe jij hier eigenlijk, zo vroeg?' Hij pakt de kom en de lepel waar terug. Ik zucht, dan moet ik zelf maar eten maken. 'Ik heb strafklas.' Hij trekt zijn wenkbrauwen op. 'Strafklas? Wat heb je gedaan?' Ik twijfel of ik het wel moet zeggen, straks wordt hij boos. 'Niks bijzonders.' Mompel ik. Gelukkig vraagt hij niet door.

'Ik ga.' Hij staat op en hij geeft me een knuffel. 'Doei Emiel.' Zeg ik in zijn schouder. Hij grinnikt.

*

Ik zet ruw mijn fiets neer. Ik kijk op mijn mobiel hoe laat het is. Fijn, ik heb weer eens te snel gefietst. Ik ga zitten op het bankje voor de school. Ik ga een beetje door de berichten door mijn telefoon. Veel beantwoord ik niet. Opeens word ik gebeld. Sam, mijn ex. Ik zucht en ik neem op.

'Wat Sam?' Sam heeft het twee dagen geleden uitgemaakt. Hij wilde een serieuze relatie, maar niet met mij. Hij is veel ouder dan ik het ben. 'Ik mis je.' Mompelt hij, het is net alsof er iets tussen zit. Zijn stem klinkt raar. 'Je hebt het uitgemaakt met mij, Sam. Ik ga nu, bel me niet.' Ik zie in de verte Nash aan komen lopen. Echt een klootzak, maar hij is wel mijn beste vriend. 'Kir, wacht! Ik houd-' Ik hang op. Hij kan opzouten. Ik ren naar Nash.

'Kira? Het voorbeeldige kind? Hier op een zaterdag?' Hij lacht, we weten allemaal dat ik niet voorbeeldig ben. 'Grappig, heb je ook strafklas?' Mompel ik, hij knikt maar kijkt me toch verbaasd aan. 'Wat heb jij gedaan? Normaal zit je net op de rand? Er is niemand dood toch?' Ik zucht. 'Ik heb gevochten.' Nash begint hard te lachen, maar hij wordt stil als ik niet mee lach. 'Je maakt een grapje?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. We lopen het schoolgebouw binnen.

Het eerste lokaal die we zien is het strafklas lokaal. Ik plof neer op een van de voorste stoelen, terwijl Nash naar zijn vriend Cameron gaat achterin. Ik speel verveeld met mijn telefoon. Ik weet geeneens hoe lang die gaat duren.

Er komt nog iemand binnen. Zijn naam is Shawn Mendes. Ik ken hem niet, maar veel zeggen dat hij verliefd op mij is. En ik? Oké, hij is knap, maar hij is totaal niet mijn type. Hij praat wat met de docent die ons toezicht houdt. Iets zegt in mij dat hij helemaal geen straf heeft. Shawn zitten naast mij. 'Hé, ik ben Shawn. En jij bent?' Ik besluit hem te negeren. 'Ze is bezig. Zie je dat niet loser?' Hoor ik Nash vanachter het lokaal schreeuwen. Shawn draait zich om. 'Wat?' Zegt hij dreigend. Geen goede keus. Nash is tien keer sterker dan Shawn.

'Loser.' Nash gaat naar voren, dus Shawn deinst achteruit. 'Awh, gaan we nu help roepen naar mama?' Cameron springt van de tafel af. 'Leuk dat je zegt, maar mijn moeder is dood.' Ik voel een vlaag met medelijden, dat is echt zielig. Ik zie uit mijn ooghoeken dat Nash en Cameron ook niet meer zo stoer doen. 'Nee, dat is niet waar. Het was een grapje.' Zegt Shawn er snel achter na.

Ik draai me. 'Dude, Je spot met mijn dode moeder.' Zeg ik fel. God, wat kan ik goed acteren. Shawn kijkt naar beneden. 'Sorry.' Ik zucht. 'Zie je, die grapjes zijn helemaal niet grappig. Ik draai me weer om, waarom is hij zo knap?