Freakish- Shawn Mendes (voltooid)

5

Wij lopen samen terug. 'Hoe veel kogels heb je nog?' Shawn kijkt naar mijn geweer. 'Nu? twintig. Ik heb nog een dozijn in mijn kluis.' Shawn grinnikt. 'Ik wist wel dat je badass was, maar niet zo.' Ik kijk hem fronsend aan. 'Ik ging het alleen gebruiken voor noodgevallen.' Shawn haalt lachend zijn wenkbrauwen op. 'Wat is een noodgeval? Dat de lunchdame je geld niet terug geeft?' We beginnen beide te lachen. Niet te hard, want iedereen kan ons horen. 'Misschien.' Grinnik ik terwijl ik de deur weer open trek.

Iedereen ligt al op de banken. Shawn gaat naast haar zusje zitten. Aaliyah kruipt tegen hem aan. Ik glimlach, Emiel of Aaron zouden dat nooit toelaten. Ik kijk op de andere banken. Alles is vol. Maakt niet uit, ik denk dat ik toch op de wacht moet gaan staan. Ik pak een glas uit de kast en ik drink wat water. Misschien hebben ze siroop staan? Ik wil nu iets zoets hebben. Stil kijk ik door de kastjes. Ja! Een fles aardbeien siroop. Ik schenk een beetje in het glas en ik vul de rest met water.

Ik ga op een van de stoelen zitten. Zo heb ik uitzicht op de deur en op de andere. Shawn is ook in slaap gevallen. Hayes ligt op de grond, net als mijn broertje. Ik glimlach. Ze liggen tegen elkaar aan. Ik ben totaal niet moe. Dat komt morgen wel denk ik. Ik neem een klein slokje van mijn drinken. Het is niet heel zoet, want we moeten zuinig doen. Maar ik proef wel de smaak van de aardbeien.

*

Uren gaan voorbij. Niemand is tot nu toe wakker geworden. Ik wil ook gaan slapen, maar stel je voor dat iemand hier komt. Het kan een freak zijn, maar ook iemand die ons komt helpen. Ik begin na te denken over Emiel. We hadden een goede band. Ik mis hem. Ik wil er niet over nadenken dat hij misschien dood is of dat hij is veranderd in een freak. Ik voel een traan over mijn wang glijden. Stil huil ik. Op dit soort momenten mag het van me zelf. Zolang het maar niemand ziet.

*

Het is acht uur in de ochtend. Ik sta noedels te koken. Ik doe eerst de dingen die vers zijn. Dus de niet bedorven groente gaan er in. Langzaam wordt iedereen wakker. 'Hey!' Anna komt naast me staan. 'Wat ruikt het hier lekker!' Ik ga door met koken. Aaliyah haalt kommen uit het kastje. Ze komt naast me staan. 'Gaat het?' Vraag ik aan haar. 'Ja wel.' Mompelt zij terug.

Ik doe de noedels in de kommen. Ik zet ze samen met Aaliyah op tafel. 'Ik presenteer u: Noedels met gezonde groentes!' Iedereen begint te klappen. Heel even voel ik me gewoon. Alsof ik thuis ben, maar al snel bederft dat moment. 'Waar is Aaron?' Vraagt iemand. Ik kijk om mij heen. Ik zie hem helemaal niet. 'En Hayes?' Nash draait zich om, opzoek naar zijn broertje. Ze moeten zijn weggegaan toen ik aan het koken was, ik heb niemand zien vertrekken.

'Laten we eerst eten.' Zegt Anna. 'Nee!' Ik sta op en ik pak mijn geweer. Nash pakt zijn bijl. Die had hij gepakt van de schoonmaker kast. 'Let's go.'

*

'Wat denk jij dat ze aan het doen zijn?' Nash zwaait een beetje met zijn bijl. 'Geen idee, ze lagen vannacht wel heel dicht op elkaar.' Nash draait zich om naar mij. 'Echt? Hoe weet je dat?' Ik kan natuurlijk niet zeggen, dat ik de wacht houd in de avond. 'Ik was even wakker.' Zeg ik snel. Hij knikt. Gelukkig, hij gelooft me. 'Misschien wilden ze even weg van de andere.' Hij grinnikt. 'Kom laten we naar de gymzaal.'

We lopen de kleedkamers binnen. Het ruikt hier heel raar. Niet dat het hier normaal fris ruikt, maar het is geen zweet. 'Ruik je dat ook?' Fluister ik. Nash knikt. Hij houdt zijn bijl gereed. Ik laad mijn geweer. Nash doet langzaam de deur naar de gymzaal open. Hij staat stil. Ik kijk over hem heen. Er ligt daar iemand.

Dan herken ik het lichaam. Zijn blauwe vest ligt onder het bloed. Aaron, mijn kleine broertje. 'Aaron!' Ik ren naar hem toe. Nash roept dat ik moet stoppen, maar dat doe ik niet. Mijn broertje is dood. Ik zak door mijn benen als ik zijn gezicht zie. Wijd open, als of hij net op de laatste moment iets zag.

Ik hoor geluiden naast me. Ik kijk razend snel op. Een freak komt als een woest beest op mij afrennen. Meteen schiet ik. Hij heeft mijn broertje te pakken, ik wil niet er naast komen liggen. Ik schiet hem door zijn hoofd. Hij zakt meteen dood op de grond. Ik kijk nog een beetje om mij heen. Misschien zijn er wel andere? Als ik niks zie, kijk ik weer naar Aaron. Ik doe zijn ogen dicht.

Ik voel me kut. Ik moet dat geweest zijn. Aaron had nog een leven voor zich, een goed leven. Ik huil niet, want ik ben bang als ik huil dat ik niet meer kan stoppen. Ik hoor Nash achter me. Opeens rent hij mij voorbij. Ik kijk waar hij naar toe loopt.

Hij zakt ook neer. Ik kijk nog eens heel goed. Het is Hayes. Ik laat Aaron liggen, ik moet hem loslaten. Ik loop naar Nash toe, die is hoorbaar aan het snikken. Meteen krijg ik medelijden. Zijn enige familie is dood. Zijn zusje, broer en ouders woonden bijna naast Tehna, en daar is natuurlijk niks van over. Ik was altijd jaloers op Nash's familie. Ze waren zo hecht, en ze zagen er zo gezellig uit. Ik wilde ook zo'n familie, maar ik had minder geluk. Ik was het minst favoriet bij iedereen behalve bij Aaron en Emiel.

Ik ga naast Nash zitten, en ik sla mijn armen over hem heen. Hij huilt tegen mij aan. Ik voel zijn tranen over mijn schouder lopen. 'Het is oké.' Fluister ik hem toe. Hij kalmeert wat door die woorden. Ik zie dat Hayes wat in zijn hand heeft zitten, een mobiel. Ik pak hem uit zijn hand. Shit, er zit een code op. 0000, nee dat is het niet. Wat is Hayes zijn verjaardag. 0806, dan gaat hij open. Hij staat nog op galerij. Hij heeft vandaag wat foto's gemaakt. Ik kijk er glimlachend aan. Allemaal foto's van Aaron en Hayes. Eentje ook waar ze elkaars handen vasthouden.

'Kom ik heb een idee.' Nash kijkt me ongelovig aan. Ik neem hem mee naar Aaron. Hij heeft het minste bloed, dus kan hij makkelijker verplaatst worden. Ik pak hem bij de armen, meteen valt zijn hoofd naar achter. Nash pakt zijn benen. Ik draag een doden, ik wil bijna over mijn nek gaan. Kom op Kira, het is je broertje. We leggen hem neer bij Hayes. Ik verstrengel hun handen. 'Ik houd van jullie.' Fluister ik nog. Nash mompelt maar wat.