I'm in love with a Casanova

Chapter 29

CHAPTER TWENTY NINE - RUINED DATE

"Ehmm, what if ito nalang ang ilagay natin jan?" I asked Hendrix. Nandito kami ngayon sa library at ginagawa namin ang project namin, yes, our project in Science. It's been two months and a half pero hindi pa namin to tapos, I mean, patapos naman na pero, hindi ko na kaaaayyyyyaaaaaaaaaaaa!

"Yeah, and idagdag nalang to" tumango nalang ako at minasahe ang ulo ko, one more project like this and for sure, sa mental hospital ang bagsak ko

We continued until napatingin ako sa orasan and to my surprise..

"Oh God! It's already eight!" at doon ko lang naalala na meron pala kaming usapan ni Zack ngayon sa park at six pm perooo...

Agad kong hinila ang bag ko at nagmadaling lumabas

Narinig kong sumigaw si Hendrix calling my name pero hindi ko na ito pinansin, all I'm thinking is Zack!

"Oh come on!" sakto namang umuulan pala. On no!

Tatakbo na sana ako kaso may humila saakin

"Are you okey —"

"Do I look like I'm okey?" I pulled my hands pero mas hinigpitan niya ito

"Lexia, please calm down" I can sense uneasiness in his voice at doon naman ako natauhan

"I-im sorry" saka ako napatungo, I'm just worried about Zack, pano kapag naulanan siya? Pano kapag ---arghh!

"What's your problem?"

I sighed heavily "I-I'm okey, gusto ko lang umuwi" I just hope na sana, sana umuwi nalang siya, sana okey lang siya.. Sana..

"Zack?" umalingaw ngaw ang boses ko sa loob ng condo niya

Inilapag ko ang bag ko sa couch at sinimulang hanapin si Zack, mula sa kusina, sa kwarto at sa lahat ng sulok ng unit niya at lalo lang akong kinabahan at nagalala ng hindi ko siya nakita

I tried to call him but it is out of coverage!

"Arghhhh!" I shouted out of frustration! Zack? Nasaan ka na ba?

Lumabas ako sa Condo at nag-abang ng sasakyan papunta sa park, hopping na sana nandon siya, pero sana wala, hindi yon nagdadala ng payong niya! What if naulanan siya?! Pero may isip naman yon diba?

"Kuya, sa Whale's Park po" I was silently praying habang umaandar ang taxi at wala pang ilang minuto ay narating na namin to. Thank God, walang traffic

I immediately look around after kong bumaba sa taxi, I opened my umbrella, medjo malakas pa kasi yung ulan

Nagalakad ako sa lugar ng usapan namin, and there, I find him seating on one of the bench there

"Z-Zack?" agad ko siyang nilapitan at pinayungan, pero, wala ring silbi dahil wala ng natitirang tuyo sa katawan niya. Oh my gosh! This is all my fault!

He look at me and smile, hindi ko na napigilang mapaiyak, sa kabila ng ginawa, he still manage to smile, a genuine one

"You come... " bakas sa boses niya ang saya

"Look, I'm so *huk* s-sorry, hindi—" he wiped my tears and hug me "Don't need to be sorry, what's important is you come, I love you baby"

Everything stops, ang naririnig ko nalang ay ang pag tibok ng puso ko, did he just say, he -- he -- he loves me?

Humarap siya saakin at hinalikan ako

Nabigla ako sa ginawa niya. Should — should I kiss him back? Mahal niya ba talaga ako, yon lang naman ang hinihintay ko eh, ang tatlong salitang iyon -- and now, he already said it