I'm in love with a Casanova

Chapter 42

CHAPTER FORTY TWO - HAPPILY EVER AFTER

Guilt

Iyan ang naramdaman ko sa mga nakaraang araw. I'm so guilty about thinking that he doesn't love me when in fact, this past two days, Zack never failed to make me feel loved and happy

Ewan ko pero parang paulit ulit akong sinampal ng mga iniisip ko sakanya

Sa tuwing umaga, lagi niya akong pinagluluto. Siya na rin ang nag hahanda ng lahat ng gagamitin ko for school.

Binawasan niya narin ang pagiging seloso niya, na alam kong nahihirapang siyang gawin. Pero ginawa niya.. He did it for me..

And of course, he never miss to tell and show me how much he love me

Samantalang ako....

I doubted him, I doubted his love for me..

So I decided to prepare a surprise simple dinner date

I know it's nothing to compared to what I did but at least, kahit eto man lang sana

It's already six pm and thank goodness dahil may hinahabol na project si Zack ngayon kaya may oras pa ako na mag handa. I texted him na mauuna na akong umuwi dahil marami pa akong gagawing assignment. Ayaw pa niya nung una pero buti nalang at napapayag ko ito. I really need to do this now dahil gusto kong makabawi sakanya. I also texted him na agahan niyang umuwi para sa dinner date namin,pero siyempre, hindi ko yon sinabi, ano pa at surprise ito kung sasabihin ko rin lang?

Nasa harap na ako ng school at nag aantay ng taxi when suddenly, a car stopped in front of me, handa na sana akong tumakbo but I heard a familiar laugh

It's from — Kyle?

The passenger's seat opened and I was right, nakangiting nakatingin ito saakin "Hop in, hatid na kita"

Gustuhin ko man kaso..  "W-wag na–"

"No, Iwill take you home, what if something bad happen to you? What if–"

"I'm really okey Kyle" I gave him an assuring smile, akala ko susuko na siya dahil ngumiti siya pabalik saakin kaso... "But i'm not okey about it. So ano? Tara?" huminga ako ng malalim. Wala na akong nagawa at sumakay nalang

"Ehmmm.. Pwedenh d–daan muna tayo sa supermarket, I will just buy something" nakakahiya man pero may kailangan pa akong bilhin, sayang naman sa oras kung magpapahatid pa ako sa bahay tapos pupunta ulit sa grocery store. So might as well, daan nalang kami doon. Siya naman ang nagpilit na sumakay ako sa sasakyan niya eh!

He smiled "Okey, no problem"

"Are you sure you didn't forget something? Is that all?" sinulyapan ko lahat ng binili ko, wala naman ng kulang, I will just cook simple food

Nginitian ko ito saka tumango "Yeah, I think that's all" binayaran na niya ito at teka, don't get me wrong, believe me, ilang beses ko siyang pinilit na ako na ang mag babayad kaso mapilit rin ito, kaya in the end, wala na akong nagawa. Nakakahiya man ulit pero, hayaan mo na! Siya naman mag pinilit eh, hihi

"Ehmmmm.. Are you not hungry?" tanong niya habang nag lalakad kami papuntang parking lot, and actually, kanina pa ako nagugutom pero nakakahiya nanaman kasi kung ayain ko pa siyang kumain, malay mo ba kung may mas importante pa siyang gagawin, ayaw ko namang maging balakid kung sakali "No, I'm not hungry, by the way, thanks for accompanying me — grrrrr" agad akong napatahimik. NAKAKAHIYA! 'Chan naman oh! Makisama ka naman!'

"Not hungry huh?" tumawa siya na lalong nagpa pula sa pisngi ko. Aish! "Aa-hh! H-hindi nga, hehe – grrrr" WAAAAAH! Ayaw ko na, uuwi na talaga ako!