I'm in love with a Casanova

Chapter 36

CHAPTER THIRTY SIX - HOME

"Zack, are you sure sasama ka?M-mainit doon, tapos m-masikip—"

"Yes, yes and yes. How many times do I have to tell you that i'll go with you? Besides, I've already been there so no worries" he stated while smiling, he's wearing a simple white shirt, a fitted jeans and a brown Timberland shoes that looks perfect on him

It's been two weeks at ngayon lang ako nagkaroon ng oras para bisitahin sila Lola. I was thinking that i'll go alone but it seems like that's impossible. Muli ko siyang tinignan, handang handa na siyang umalis

Aish, hindi naman sa ayaw ko siyang sumama. It's just that, maraming kasing babae doon at sigurado akong pagkakaguluhan nanaman siya. Zack is only for me! Mine alone!

Tumawa ako sa aking isipan, am I sounding like Zack?

"Eh wag na! Saglit lang naman ako doon eh"

"Are you already done? Come on, let's go" hindi niya pinansin ang sinabi ko. He stand up and walk towards the door

"Zack..." tinawag ko siya pero hindi parin niya ako pinansin "Faster,I'll just wait you in the parking lot"

Wala na akong nagawa at sumunod nalang sakanya

When we reach the parking lot, nagtaka ako kung bakit iba ang sasakyang pinuntahan ni Zack, I don't know the brand but just by looking at it, masasabi kong mahal ito

"Like it?" he opened the passenger's seat at tumingin saakin "Bakit iba tong sasakyan mo?" pumasok ako sa loob

He smiled showing his perfect set of teeth "I want to impress your grandparents" inirapan ko siya, hindi ba niya alam na ang presensya palang niya ay sobra sobra na?!

Dumaan muna kami sa isang fruit stall at bumuli ng mga prutas. We also brought flowers

Nag red light kaya itinigil niya muna ang sasakyan "Do you think your grandparents will like me?" ngumiti ako pero agad din itong nawala "Ehmm, sorry to tell you but ayaw nila ng mayaman, ayaw rin nila ng masyadong gwapo, ayaw rin nila ng maputi, tapos ng —"

"Oh no no no? You're kidding right?" tinignan ko siya ng seryoso at bakas ang alinlangan sa kanyang mukha. I restrain myself from laughing hard. Nag jo-joke lang naman ako, hindi naman ganon sila lola, as long as wala naman kaming ginagawang masama at masaya kami, then, it's okey.  At sino namang tao - hindi ko nilalahat - ang may ayaw sa taong nasakanya na ang lahat? Baka nga pati si lola makilig kapag makita si Zack

"No I'm not, I'm serious. Kaya nga ayaw kitang isama eh.." he silently cuss. I glared at him "Damn!Dapat sinabi mo agad para sana hindi ako nagdamit ng ganito, na dapat nag pa-tan ako at dapat — Urgh! Baby, can't we not visit them today?" naramdaman ko ang pagmamakaawa sa boses niya kaya mas lalo akong napangiti

I burst out laughing "I am just kidding —" he glared at me "I am just kidding baby, wag ka nang magalit" I used the word baby para hindi siya magwala, hehe

He look at me with full of seriousness in his face
"Tsk. It's not funny"

I tried smile. Sabi ko na nga ba eh! Dapat hindi ko na siya inasar!

"Hehe, I-im just kidding baby, s-sorry na" he didn't utter a single word, he just stared at me blankly. Urgh! I hate it when I can't read what's running in his mind!

Nag simula nang umandar ang mga sasakyan sa harap namin pero yung saamin, naka stop parin kaya kahit ayaw kong tumingin kay Zack, tinignan ko siya ng may pagtataka "Green light na.." nag simula naring mag peep-peepan ang mga sasakyan sa likod namin kaya mas lalo akong na tense

"Zack, paandarin mo na—-"

Pinaandar na niya yung sasakyan. I looked at him and gulped. Hindi ko siya inimakan at ganon din siya saakin.  After thirty minutes, narating narin namin ang bahay. I saw lola sitting on one of the benches while laughing with my lolo. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na mapaiyak, reality hits me. Hindi ko sila habang buhay makakasama, I should treasure the moments while they are still alive and — and I badly miss them

Nagulat ako ng hilain ako ni Zack at kinulong sa kanyang mga braso. Lumipas ang ilang minuto bago niya ako pinakawalan. He smiled genuinely, I smiled back bago kami bumaba

"Lola, lolo..." they both look at me at bakas sa mga mukha nila ang pagkagulat ay pangungulila

Dali dali ko silang niyakap, I want to cry pero pinihilan ko ang sarili ko "Apo, akala ko nakalimutan mo na kami " sambit ni lolo

Tumawa ako at humarap sakanila "Pwede ba yon, lolo?" I hug them again " Sorry po ngayon lang ako nakabisita, masyado po kasi akong busy sa school–"

"School o sakanya? Wala ka ba ng balak na ipakilala siya" I was stunned for a moment, I almost forgot, kasama ko pala si Zack

"Magandang araw po, lola, lolo.  Ako po si Zack, b–" agad ko siyang pinigilan "C-classmate ko po, oo, classmate" tinignan ko siya at pinandilatan ng mata

Tumaas ang isang kilay niya. Gosh! Bakit hindi ba niya ma-gets ang gusto kong sabihin? Aish! Dapat kasi sinabi ko na sakanya kanina na hindi nila pwedeng malaman na boyfriend ko siya, sasabihin ko naman na kasi dapat kanina pero dahil sa nangyari, nakalimutan ko tuloy ito

At sinong may kasalanan?

Fine. Ako na!

"Ano? Classmate?" tanong ulit ni Lola "Oo nga lola, classmate–"

"Yeah, classmates, we're just classmates" he smiled at my grandma. Tumingin siya saakin at ibinalik ulit ang tingin kay Zack. Ngumiti si lola

"Hmm, sige, pasok na tayo sa loob" pinauna ko muna na sila lola at lolo sa loob para kausapin si Zack

"Zack... "

"Hmm?"

Huminga ako ng malalim "I know, galit ka, sorry na–"

"I'm not. I understand. Let's go, hinihintay na tayo nila lola at lolo" he give emphasis with the word lola ay lolo. Ngumiti ako dahil dito

Nauna siyang pumasok sa loob while I'm left still looking at the door where he entered

How I wish siya na nga, siya na nga sana....

Vote. Comment. Fan. Share 💋

(P.S - English is not my second language so please bear with me, okey? Kung may wrong spelling man o wrong grammar, paki comment nalang or message me directly. Tinatamad na kasi akong iedit ito, hihi, I hope you understand)