Jamie

Verleden

4 jaar eerder
Triiiiing! De deurbel klonk hard door het huis.
'Jamie! Doe even open!' riep Jamie's moeder vanuit de keuken. Zuchtend liep Jamie naar de voordeur en deed open. Twee politieagenten keken haar bars aan. 'Mogen wij even binnenkomen?' vroeg de vrouwelijke agente. Ze was een licht getint en had een zwart, redelijk kort kapsel. Achteloos haalde Jamie haar schouders op. 'Hangt af waarvoor jullie komen,' zei ze onverschillig, terwijl ze uitdagend op haar kauwgom kauwde.
'Jamie? Wie is dat?' schreeuwde haar moeder.
'Smerissen!' riep Jamie terug.

Jamie hoorde gevloek, iets dat viel en daarna kwam haar moeder haastig aangelopen. Haar haar zat warrig en ze droeg een keukenschort. 'Waarmee kan ik u helpen?' vroeg ze beleefd.
'Klopt het dat Liam Schouten hier woont?'
Jamie zuchtte, wat haar een waarschuwende blik van haar moeder opleverde.
Haar moeder beet overigens ook op haar lip. 'Jazeker, komt u even binnen, dan zal ik hem roepen.'
De politieagenten werden door Jamie's moeder begeleid naar de woonkamer, waar ze hen achterliet in gezelschap met Jamie. Een ongemakkelijke stilte viel.
De mannelijke diender verbrak de stilte na enkele seconden. 'Woont je vader hier ook?'
Jamie schudde haar hoofd. 'Die klootzak is 'm gesmeerd naar het buitenland, denk ik.'

Op dat moment kwam Liam sloom binnenwandelen. Hij had zijn handen nonchalant in zijn zakken.
De vrouw veerde op. 'Ha, je bent er. Wij zijn Diana Versteeg en Theo Deensen, en we willen je een paar vragen stellen.'
Liam knikte ongeïnteresseerd en rolde daarna met zijn ogen naar Jamie.
De vrouw negeerde hem. 'Goed. Waar was je maandagavond tussen tien en twaalf uur?'
Liam haalde zijn schouders op. 'Thuis.'
Jamie fronste verbaasd. Zij was die avond alleen thuis geweest, haar moeder had een cursus voor haar werk en Liam was naar vrienden.
'Met wie allemaal?'
Met een knikje in de richting duidde Liam Jamie aan. 'Met haar.'
'Klopt dat?' vroeg de man, Theo dus, aan Jamie.
Liam keek haar indringend aan en Jamie knikte vlug. 'Ja, we hebben een film gekeken.' Ze kromp ineen toen ze zag dat de man en vrouw hun non-verbale conversatie precies hadden gevolgd.

'We vragen het je nog één keer. Waar was je maandagavond?' De vrouw straalde gezag uit en Jamie bewonderde Liams vastberaden houding.
'Thuis.'
De man en vrouw wisselden een blik, de man knikte. De vrouw liep op Liam af en duwde zijn armen op zijn rug. 'Je bent bij deze aangehouden op verdenking van moord.'
Jamie keek Liam ongelovig aan. 'Godsamme, man, hoe kan je dat nou doen?' Toen stormde ze de kamer uit en rende de trap op.

In haar kamer trapte ze boos tegen de muur. Ze negeerde de pijn in haar voet en boorde met al haar kracht haar vuist er achteraan. Daarna liep ze met grote stappen naar haar raam en rukte het open. Ze bekeek hoe Liam geboeid uit het huis kwam. 'Liam...' Ze zei het niet hard, maar hij leek het toch te horen. Schuldbewust keek hij omhoog. Zijn ogen stonden bedroefd en hij mimede wat met zijn mond. Het spijt me, dacht Jamie te zien. De vrouw keek bezorgd naar Jamie. Toen zei ze iets tegen Liam en liet hem in de politieauto stappen. Jamie bleef haar broer aankijken, totdat de deur dichtsloeg en de wagen wegreed.

Een paar minuten later hoorde ze een zacht klopje op haar deur.
'Jamie?' vroeg haar moeder voorzichtig.
'Rot op.'
Haar moeder ging tegen haar in en wilde binnenkomen, maar Jamie gooide het eerste voorwerp dat ze zag naar de deur – een schaaltje van aardewerk. Het kwam met een klap aan en spatte uit elkaar. 'Laat me met fucking rust!' schreeuwde Jamie. Even gebeurde er niets, daarna hoorde ze haar moeder weglopen.
Jamie slaakte een diepe zucht en zakte tegen de muur aan. Haar broer had haar gewoon in de steek gelaten. Alweer. Waarom moest haar leven altijd zo ingewikkeld zijn? Nadat haar vader er achter was gekomen dat Zara heroïneverslaafd was, hebben Jamie en Liam drie jaar buiten rondgezwerfd. Sommige nachten sliepen ze op straat, soms bij Liam's 'vrienden'. Jamie veranderde, ze werd ouder en harder.

Ze rilde bij de herinnering aan die tijd. Ze hebben vreselijke dingen meegemaakt, en zelf ook gedaan. Maar wat moet je anders, zonder onderdak, eten of geld?
Ze zaten net in een betere periode toen die vent van jeugdzorg kwam en alles weer verpestte. Hij nam Jamie mee, maar Liam rende weg en liet haar achter. Vervolgens heeft ze anderhalf jaar alleen in een of ander tehuis gezeten, waar haar grootste wens de dood was. Ze was alleen, niemand vond haar aardig. Al kwam dat misschien ook doordat ze niemand dichtbij liet komen. En plotseling was Liam daar weer. Een half jaar hebben ze samen in het tehuis gewoond. Jamie voelde zich weer wat gelukkiger. Toen kregen ze onverwachts bezoek: hun moeder, die ze al tien jaar niet hadden gezien. Ze nam haar kinderen mee naar huis, waar haar vrouw Lilian inmiddels woonde in plaats van Jamie's vader. Liam en Jamie zeiden geen woord tegen de vrouwen, pas toen Lilian tijdelijk ergens anders ging wonen wilden ze weer met hun moeder praten.