Jamie

Dankwoord

Dat was het dan! Ik heb een halve minuut geleden het laatste hoofdstuk gepubliceerd! Het voelt voor een deel wel als een opluchting dat het af is: het was vooral vandaag behoorlijk stressvol. Mijn school lijdt er bovendien ook wel wat onder, in plaats van vandaag moet ik morgenochtend mijn wiskunde maken... Maar het was wel geweldig om te doen, en ik heb er weer enorm veel van geleerd!

Ik weet niet of ik dit wel een dankwoord moet noemen, aangezien ik niet echt veel mensen heb om te bedanken (niemand in het dagelijks leven weet dat ik dit schrijf of zo). Van wie ik echter wel zeker weet dat ik haar wil bedanken is Riez-_-. Zonder haar uitdaging had ik nooit het doorzettingsvermogen had zo'n verhaal als dit te schrijven, en daarnaast ook geen inspiratie.
Ik wil ook even zeggen dat ik vind dat ze ontzettend goed kan schrijven en ook heel originele ideeën heeft - When in Coma vind ik nog wel de bijzonderste, zeker een aanrader!
Daarnaast bedank ik natuurlijk alle mensen die mijn verhaal hebben gelezen en er op hebben gestemd. Ik was nogal verbaasd toen ik plotseling zag dat ik binnen de  #100 in algemene fictie stond.
Dat waren mijn dankbetuigingen denk ik wel weer... Oh ja, ook een bedankje aan de andere deelnemers aan de Challenge. Ik vind het grappig dat de verhalen heel erg verschillend zijn, de een gaat de fantasykant uit, de ander heeft het over een spionnenschool, een hele andere wending in het verhaal.

Ik ben zelf best wel tevreden met het verhaal, ik vind het idee van Verleden/Heden/Toekomst zelf wel leuk. Als ik meer tijd had gehad had ik die ook nog helemaal met elkaar willen verbinden, dat is nu een beetje vaag maarja. Ik verwacht niet dat ik de Challenge ga winnen maar ik vond het schrijven zeker weten de moeite waard!

De boodschap die in het verhaal zit lijkt me wel duidelijk, niemand doet iets zonder reden, en daarmee bedoel ik dat je verder moet kijken dan wat je op het eerste gezicht van iemand ziet. Want zeg nou eens eerlijk, had iemand zo ver bij Jamie nagedacht bij het lezen van Wanneer het masker breekt?😆 Ikzelf ook niet, ik begon er pas over na te denken doen ik besloot mee te doen aan de Challenge.
In het woord vooraf had ik trouwens nog gezegd dat ik de cover uit zou leggen: ik denk er vooral bij dat Jamie haar eigen leven na de ontvoering een soort van 'doorsnijd', zoals die grasspriet doet. (Hele droge zin, zomaar heb ik het over een grasspriet😂🍀) Ze bleef zich vastklampen aan Morris, en wilde niet de gebeurtenis niet loslaten. Daar had ze vooral zichzelf mee. Ik hoop dat dit een beetje duidelijk is geworden bij het lezen van dit boek. Heeft iemand anders er ook over na gedacht en een ander idee bij de cover? Ik hoor het graag!

Ik heb nu qua schrijven het plan om even een momentje rust te nemen. In de herfstvakantie (voor mij vanaf 21 oktober) ga ik het idee voor mijn volgende, uitgebreidere verhaal verder bedenken en uitwerken. 

Nogmaals bedankt voor het lezen en hopelijk tot ziens,

Imre❤👋