"Τζο θέλω να μου υποσχεθείς κάτι."
Πριν προλάβω να απαντήσω λέει..
"Ότι κάθε βράδυ θα είσαι δική μου."
"Τ-Τι εννοείς;"
"Δεν με νοιάζει με ποιον θα είσαι ή τι θα κάνεις αλλά κάθε βράδυ θα γυρνάς σε μένα. "
Τον κοιτάζω ενώ αυτός με κοιτάει πολύ σοβαρ...
Ξυπνάω με τον ήχο του ξυπνητηριού μου που σήμερα είναι υπερβολικά πιο εκνευριστικός από ποτέ. Έναν λόγο που πρέπει κυριακάτικα να ξυπνήσω από τις 8;
Σηκώνομαι και βάζω μια απλή σκούρα μπλε μπλούζα με ένα μαύρο κολάν. Αδυνατούσα να θυμηθώ γιατί ξύπνησα νωρίς μέχρι που δονηθηκε το κινητό μου.
"Αχ ποιος να 'ναι τέτοια ωρα;"
Ανοίγω το κινητό μου και βλέπω πως μου έχει στείλει μήνυμα η κολλητή μου η Σίδνεϊ.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Α ναι. Το αγόρι. Ο νέος μου αδερφός. Γράψτε λάθος, θετός αδερφός.
Αμφιβάλλω άμα θα είναι ωραίος. Ούτως ή άλλως για μένα κάνεις δεν είναι διαφορετικός. Όλοι μέτριοι με μέτρια εμφάνιση, μέτριο χιούμορ και μέτρια στάση ζωής. Θέλω κάτι να με συναρπάσει, να με κάνει να χαμογελάω όταν ακούω το όνομα του, θέλω να να..νιώσω. Δεν θυμάμαι να έχω νιώσει ποτέ τελείως ελεύθερη, τελείως χαρούμενη ή αυθόρμητη. Άρα μέσα σε όλην αυτήν την μετριότητα υπάρχω και εγώ.
Έχω βαρεθεί το γκρι. Θέλω κάτι άσπρο ή μαύρο.
Τις σκέψεις μου τις διακόπτει η φωνή της μητέρας μου υπερβολικά ζωηρή για 8 το πρωί.
"Τζορνταν κατέβα κάτω δεν έχουμε όλην την μέρα."
Κατεβαίνω και πηγαίνω στο σαλόνι που βρίσκεται η μητέρα μου.
"Μήπως το βάζο θα έπρεπε να βρισκόταν στην άλλη πλευρά του ραφιου ή εδώ είναι καλα;"
"Μαμα τώρα σε έπιασαν οι καλλιτεχνικές σου ανασφάλειες;"
"Έχεις δίκιο απλα έχω άγχος για το παιδί που θα έρθει σήμερα."
"Λογικό να χεις άγχος αφού εσύ και ο μπαμπάς θέλατε ντε και καλά άλλο ένα μέλος στην οικογένεια μας."
Η μαμά μου ξαφνιάζεται με την απάντηση μου. Αφήνει το βάζο στην άλλη πλευρά τελικά και με κοιτάει πολύ σοβαρή.
