Sevişme Günlüğü

VII

Kimsesiz bir sokağa babalık yapıyorum bu akşam. Elimde rakım dilimde şiirler ile büyütüyorum. Önümden birkaç insan geçiyor sokağım ruhundan habersiz, sokağın tenine ayaklarıyla izler bırakıyorlar.

Uzaktan bana bakıyorlar yol üstünde ezilmiş bir hayvan cesedi gibiyim onların gözünde. Herkesin acıyarak baktığı ama kimsenin umursamadığı iç organları asfalta saçılmışçasına yardıma muhtaççasına ama bir o kadar da garip.

Yalnızlığımın önce bileklerime sonra yüzüme bıraktığı izler geliyor aklıma. Bana bulaşan ilk bela çirkinlik, hayatımın içine eden, bir o kadar da insanları, hayatı öğreten gaddar bir hoca gibi sürekli yanımda.

Gece tüm ihtişamıyla sokağı aydınlatırken gözlerim birden iki elin arasına sıkışmış şarap şişesini görüyor. Yavaşça ellerin sahibini öğrenmek için kafamı kaldırıyorum.

Sokak lambasının ışığı ile kızıllığına kızıllık katılmış olan şaşalı değil ama duru bir güzelliği olan kıvırcık fahişe denk geliyor gözlerime. Gülümsedim. Çok geçmeden dudaklarını dudaklarımda hissettim...