KURT VE MELEZ AŞKI

YENİ HAYAT

Başlamadan önce, hikayeye başlama tarihini atınız;

Annemin 'kızım kalk' demesiyle yavaş yavaş uyandım. Anneme uykulu gözlerle baktım.

"Kahvaltını yap. Sonra yeni okulunun yolunu tut."

Evet, bugün okullar başlıyor. Yeni bir okula başlayacaktım. Ama bildiğimiz o okullara değil. Bilinenin aksine kurt okuluna gidicektim.

Annem odamdan çıkınca kendime gelmek için tavanı izlemeye geldim. Sade tavana bakıp kendime gelmeye çalıştım.

Ben Clara Alonso. Melez'im, yarı vampir, yarı kurt'um. Daha 17 yaşında bir kızım. Okulda ki anlaşmazlık yüzünden ve tabii babamın avcılara karşı beni koruması için beni kurt okuluna yolluyordu. Babamın sadece bizim melez olduğumuzu söylemişti. Annemin pek de melez olduğu söylenemez tabii. O kurttu. Ölümcül bir hastalığa yakalanmıştı...

Eh, babam da büyü yapmayı biliyordu. Denedi ama annem hem iyileşti hem de melez oldu. Sadece bir dil sürçmesi nedeniyle bu oldu. Acaba hangi kelimeyi yanlış söyledi? Diye düşünürdüm.

Beyaz tavanımdan gözlerimi ayırdım, uyuşuk hareketlerle giysilerimin olduğu odayı açtım. Babam dünyanın en iyi şirketinin sahibiydi. Normal olarak ben de kızıydım. Bu kadarı normaldi bence. Evimizde yeterince büyüktü. Ama babam gelecekte şirketi bana vereceğini söylüyordu. Bazıları bunu normal karşılamıyordu. Fazla ironi yapıyorlardı. Kendim çalışıp kendim kazanacaktım. Hatta babama geçenlerde şirkette çalışmayı teklif ettim. Ama cevabı bir 'hayır' oldu.

Her zaman ki gibi şık ve sportif giyindim. Sade makyaj tercihimdi. Fazla makyaj yapmayı sevmezdim. Özel geceler/günler hariç. Hazırlanıp odamdan çıkıp ardından da salon olmayan ama yemek yediğimiz odaya geçtim. Annemin karşısına geçtim.

Masada kan da vardı. Ama torba ile. Üstüme dökülmemesi için bir bardak aldım. Torbada ki kanı bardağın alabileceği kadar doldurup bir dikişte içtim. Ardından geri kalan kanı da doldurup tek dikişte fakat nazikçe içtim.

...

Kahvaltıyı bitirmenin ardından babama döndürdüm vücudumu. "Okulum.. Nerede olduğunu biliyorsundur. Peki nerede?" tebessüm etti. "Bizim için üzücü ama senin için güzel bir yer. Şehir dışında, yani Ottowa." Ottowa, Kanada'nın başkentiydi. Güzel, gösterişli bir şehirdi.

Ayağa kalktım. "O zaman, gidelim." heyecanımı tam dile getirmesem de belli etmiştim. Farklıydı. Yeni hayat'ım olacaktı. Dediğim gibi farklıydı. Ve normal olarak heyecanlanıyordum. Kıkırdadı.

"Tabi ki gidelim."

...

Uğraşmak istemediğimden ne kadar sürdüğünü bilmiyordum. Ama fazla olmuştu. Fakat şehrin içine girmiştik. Amerika'daki gibi çok binalar yoktu. Sakin ve hoş bir yerdi. Şimdididen benimsemiştim burayı. Caddelerden birine girdiğimizde sıralı evler vardı. Villa gibi duruyorlardu. Küçük şirin villa. Bir evin önünde durduk. Babama baktım.

"Burası değil mi?" başını salladı. Arabadan indim. Kapımı kapatıp arka koltuktan iki bavul aldım. Daha fazla alacaktım ama babam 'alma' demişti. Ben de gereksiz bavulları bırakmıştım.

"Benimle veda etmiyecek misin?" elimdeki bavulları bir süreliğine yere bıraktım. Sonra sıkıca babama sarıldım. "Sanırım en çok seni özleyeceğim." güldüğünü duydum. Geri çekildik.

"Benim gitmem gerek kendine iyi bak." cebinden bir anahtar çıkarıp bana attı. Havada yakaladım. Vedalaştıktan sonra arabasına binip uzaklaştı. Bavullarımı alıp anahtar ile kapıyı açtım.

Anahtarı hemen kapının yanında duran küçük komidinin üzerine koydum. Bavulları aldım, kapıyı kapatıp etrafa küçük bir göz attım. Zevkime uyacak şekilde dizayn edilmişti. Gülümsedim kendi kendime. Sonra merdivenlerden yukarı çıktım.

Bu kattada bir çok oda vardı. İçimden bir oda seçip odaya girdim. Siyah ve beyaz renklerin hakim olduğu odaya şimdiden adapte olmuştum. Bavulları bir kenara bıraktım. Odamın içinde bir odanın olduğunu gördüm. Odanın içinden bir oda çıkıyordu resmen. Oraya baktığımda aslında orasının bir banyo olduğunu fark ettim.

Kapıyı kapatıp kendimi hızlıca yatağa attım. Biraz uyusam fena olmazdı. Ve babam bilerek mi yaptı bilmiyorum ama geç geldiğimiz için okula gidememiştim. Aslında bilerek yapma ihtimali düşük. Babam göründüğünden farklı biri. Böyle konularda katıdır, çok düzenlidir. Ve mükemmeliyetçidir. Onun istediği olmadığında sinirlenirdi. Eminim bugünlük sevgisi sadece bugünlük içindi. Çünkü ben onu tanıyordum.

Ah neyse.. Gözümü kapattım ve uykunun beni bulmasını bekledim.

Merhaba yeni hayatım, umarım iyi geçiniriz.

Clara Alonso (Baş karakter)

🌃Düzenlendi✔