The Lost Princess

ch 1

" The hardest thing to me right now is to face every single day of my life today without knowing who really I am , I don't even know my name .."

*********

 "NO!! DAD!! YOU CAN'T DO THAT !!"

" YES , I CAN PRINCESS !! NO ONE DESERVES TO MARRY YOU EXCEPT THE SON OF MR. JONOUCHIE !!" sabi ng matandang lalaki sakin . 

"  Oh , yeah .. Business again huh? All you think is business , you don't care whatever I feels, What kind of father are you ." 

*pak* he slapped me .

" IF I TOLD YOU TO MARRY MR. JONOUCHIE'S SON , AND THATS YOU'LL GONNA DO !! DON'T TRY TO MAKE THINGS ON YOUR WAY , I CAN KILL THAT BASTARD ANYTIME I WANT TO ." sabi ng matanda bago lumabas ng kwarto at ibinalibag pasara yung pintuan . He left me with that thought of killing him . I can't do anything . I can't even move my body because of what I heard . Can he go that far just to force me marry a man I don't even meet yet?  I can't help my tears from falling down my cheeks . Napahagulgol na ako sa iyak .. All he care is business .. 

There I am again , Seeing myself in that situation . Paulit ulit na yang scene na yan . I don't know but I just saw myself in that scene . I can't see clearly the face of that old man . I don't havre any idea on what is happening .

Sino sya? At bakit kontroldado nya ang buhay ko . At sino yung binanggit nyang kaya nya patayin anumang oras? ANd the biggest question is .. Who am I ??

Unti unti kong minulat ang mga mata ko . Puting kisame ang bumungad sakin .Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng kwarto kung nasan ako ngayon . Sinubukan kong umupo pero di kinaya ng katawan ko ang sakit . Nakabenta ang isa kong paa pati sa ulo ko may benda . Madami akong galos sa katawan . Ano bang nangyari sakin ? At bakit nadito ako? Nsaan ba ako .

Suddenly the door opened at isang matandang babae ang bumungad sakin . Nakangiti sya sakin . habang ngaglalakad palapit sakin . Inalalayan nya akong umupo  sa kama . At dun ko lang natanto na nasa isang silid pala ako ng ospital .

" buti naman nagising kana hija ." sabi ng matandang babae sakin habang nakaupo sa upuan sa gilid ng kama ko .

" Sino po kayo? At nasaan ako? ?" Sagot ko sakanya .  Tumingin sa sakin na may pagtatanong din sa mga mata nya .

" Ako si nay Minda , nandito ka ngayon sa ospital hija . natagpuan kasi kita sa paana ng bundok di kalayuan sa bahay ko , duguan ka at madaming sugat . Anong pangalan mo?" paliwanag nya sakin, pero teka? sa paanan ng bundok? Paano ako napunta dun ?

"p-pangalan k-ko?"  ako . Wala akong masabing pangalan ko . dahil mismong ako , hindi ko alam kung sino ako .

" oo hija . anong pangalan mo?" tanong nya ulit sakin . Tumayo sya at binigyan nya ako ng tinapay na dala nya .

" h-hindi k-ko po alam kung a-anong p-pangalan ko.. D-di ko po alam k-kung s-sino ako" paliwanag ko sakanya . Bigla naman syang nagulat sa sinabi ko sakanya . 

" Di mo alam kung anong pangalan mo? At kung sino ka?"  tanong ni nay minda habang iniaabot sakin yung baso ng tubig . Tumango lang ako bilang tugon sakanya . Magsasalita na ulit sana sya ng bigla akong makaramdam ng matinding pananakit ng ulo ..I hear nay Minda asking me if I'm ok but I can't give her a response all I know is my head hurts a lot   then everything went black again .

[3RD PERSON POV]

Nagmamadaling tumawag ng doctor si nay minda dahil sa nakikita nya pananakit ng ulo ng babaeng natagpuan nya sa bundok . Sya ang nagsugod dito sa babae na iyon , Pero laking gulat nya at ni pangalan nya ay hindi nya maalala . 

Pagkarating ng doctor , ipinaliwanag nito sakanya ang kalagayan ng dalaga . At doon nya napagtanto na mayroong amnesia ang dalaga . 

" doc, gaano katagal ago sya makaalala ulit?" tanong  ni nay minda sa doctor habang awang awang tinitinignan ang dalaga na payapang nakatulog .

" di ko pa po masasabi kung hanggang kelan nay , dahil base sa pagsusuri namin sakanya , nagkaroon sya ng malaking damage sa ulo nya . ilang ugat din ang pumutok at di ba nga sabi nyo natagpuan nyo nalang syang walang malay at duguan sya at may malaking sugat sa ulo nya . Thats the reason why she has an amnesia right now . " sagot sakanya ng doctor . 

" kaano ano po pala kayo ng pasyente nay ?" tanong g doctor kay nay minda na nakatayo lang sa gilid ng dalaga .

"  Diko po sya kaano ano doc, At diko din po kilala kung sino ang pamilya nya ." paliwanag nito sa doctor .

" Mas mabuti po nay kung kukupkupin nyu muna sya hanggang sa makaalala na sya dahil sa lagay  nya kailangan nya ng mag aaruga sakanya ngayon ." Doktor

" yun nga po sana ang balak ko , dahil sa totoo lang po doc , dalawa nalang kami ng apo kong nakatira sa bahay , willing naman akong alagaan muna sya pansamantala ." Sabi nya sa doctor . Nag paalam na yung doctor at nagpasalamat naman si nay minda sakanya bago muling ibinaling sa dalaga ang atensyon . 

Di man nya kadugo ang dalaga , magaan ang loob nya dito sa hindi malamang dahilan .

***

nagising ang dalaga dahil sa sikat ng araw na nanggagaling sa bintana . Nakita nyang nakatulog sa upuan ang matandang nagbabantay sakanya kahapon . Bigla naman syang nagising at agad na lumapit sa dalaga .

" Gutom kana ba hija?" tanong nya sa dalaga na nakatinginlang sa kalayuan at malalim ang iniisip. Bumalik lang sya sa kanyang katinuan nang magtanong si na Minda . Tumango lang sa bilang tugon sakanya . 

Tahimik lang sya habang kinakain ang pagkain na binigay sakanya ni nay Minda. Pilit nya paring inaalala kung sino sya at kung ano sya bago mawala lahat ng kanyang alaala .

" Wag mo munang pilitin makaalala hija kung hindi mo kaya . mas lalo ka lang mahihihrapan nyan . Nga pala sabi ng doctor sakin kahapon , pwede ka na raw nakalabas ng ospital ngayon ." sabi ji nay Minda . Bigla naman natigilan ang dalaga sa pagkain .

"h-hindi ko po alam k-kung s-saan ako u-uwi " nahihiyang sabi nya sa matanda habang nakayuko . 

" Dun ka muna sa bahay tumira hija habang nagpapagaling ka at habang hindi mo pa naaalala lahat . " Nay Minda 

" n-nakakahiya naman po ." sagot nito sa matanda . habang kumakain , Napangit lang naman ang matanda sa nakita nya .

" Ok lang yun hija , kaming dalawa lang naman ng apo ko ang nakatira dun eh , at saka habang hindi mo pa maalala kung anong pangalan mo , Anne muna itatawag ko sayo ha? Magandang pangalan para sa magandang dilag ." paliwanag ni nay Minda saknaya .

Walang nagawa ang dalaga kaya pumayag na sya . She does'nt have any choice . And to think na mas magandang may mautuluyan sya habang inaaalala nya lahat sa kanyang sarili . 

Nagsimula ng mag ayos si nay Minda ng gamit nila para makalabas ng ng ospital habang ang dalaga ay tahimik lang na nagmamasid sa lahat ng ginagawa ng matanda . Ngayon , haharapin ng ng dalaga ang panibagong umaga ng kanyang buhay . 

' maybe I can't really remember who am I right now , but I'm willing to be a better person now , I'm going to make new memories that I will going to treasure for the rest of my life . This is my second life as ANNE '  sabi ng isip ng dalaga bago sila tuluyang umalis ng ospital . 

**********************

Picture ni a.k.a ANNE sa side (^_^)