Son Umut

Keşke ölsem

Kaan a sarılmayı bıraktım ve ona baktım.  Ona sarildigimda herşeyi , Her acıyı, Canımı yakan herşeyi unutuyorum. Kaan a uzun uzun baktım.  Miraç gibi özenle yaratılmış gibiydi.

"Ee sen neden derse girmedin?"

"Girdim. Hatta şu an sınav var." dedi

"Ne çabuk bitirdin?"

"Bitmedi ki!"

"Ee neden girmedin!"

"Sen ağlıyorsun diye?" salak mı bu?

"Salak" dedim göğsüne vurarak.

"Eylül bak ben... Seni çok seviyorum."

"Ne?" zaten onun beni sevdiğinden emin gibiydim. Yutkundum. Dudağıma yaklaştı.  Hayir hayr Hayır öpme lütfen. Derken öpmedi. Burnuma bir öpücük kondurdu. Tuhaf tuhaf hatta mal gibi Kaan a baktım.

"Seni seviyorum ! Seni öyle bir seviuorum ki... şu an Fizik sınavım 4 düşebilir kağıdın yarısını yaptım. " Gülümsedim.  Salak ne kadar Inek...

"Sınavına git... Sonra konuşuruz." Başını tamam anlamında salladı.  Lanet olsun.

Gitti... Kendimden nefret ediyorum. şu an nasıl tuhaf ediyorum bilemez kimse. Ben kimi seviyordum! Hayır ikisini sevmiyorum. Her acımı dindiren Kaan ona güveniyorum. Acımı arttıran da Miraç... ama Miraç ın bu kadar canımı yakmasına rağmen onu hala sevmem ona daha bağlı olduğumumu gösterir?

"Allah kahretsin sin sin sin!" Koridor da sesim yankılanmıştı. Birisi gelmeden bahçeye çıktım.  Miraç hala banktaydı. Yanına gidip oturdum Cevap ararcasına yüzüme baktı.

"Seni sevi-." dedim.

Hızla bana döndü.

"Ne?"

"Duydun?"

O kadar Mutluydu ki bana sarıldı. Onu seviyordum. Nedeni ise Hem bana acı çektiriyor ama hala onu seviyorum. Ama Kaan o sadece... Onu üzmek istemiyorum. Ama... O KADAR mutsuzum ki keşke ölsem.  Yine de ister istemez ufak bir tebessüm oluştu yüzümde.  Miraça ilk defa sarılıyordum.

Arkadaşlar bölüm kötü olabilir ama artık sevgili olaylarına gelmem gerektiğini düşündüm.  Bir şekilde başlamalıydi bu da böyle başladı.  Sizi seviyorum ♡