Son Umut

Son Umudumsun.

Evet arkadaşlar uzun süredir YB yazamadım özür dilerim ♡ Hikayemiz kaldığı yerden devam ediyor. 

İyi okumalar ♡

-Eylül-

Yataktan doğruldum. Yanımda duran su bardağını elime aldım. Hayır susamamıştım. Sadece... Küçük bir sinir krizinin neden bu kadar saattir, hastanede kalmamıza yol açacağını merak ediyordum. Sudan bir yudum içtim ve kapı açıldı. Kafamı uzattım. Bu Miraçtı.

"Miraç? Ne? ne zaman çıkacağız buradan çok sıkıldım. Gel çıkalım. " dedim ayağa kalkmaya çalışarak. Beni tekrar yatırdı ve,

"Ey-lül biraz daha kalmamız gerek." Neden dercesine salladım başımı.

"Hadi Yat sen... annen gelir birazdan. " dedi gülümseyerek biraz başım ağrıyordu.

"Ya çocuk muyum ben? Hadi gidelim ufak bi kriz işte!" Elim ayağım titremeye başladı. Resmen ağlıyordum. Ayağım tökezledi ve yatağa düştüm.

-MİRAÇ-

Bu... Doktorun Sema teyzeye anlattığı kriz olmalıydı. Sema Teyze bana olanları 1 saat önce anlattı. O... O benim herşeyimdi. Resmen her saniye ölüyor.  Hayır... Hayır Eylül beni bırakmıycaksın.

Hızla onu tuttum nöbeti bitmiş gibi şaşkınca etrafa bakıyordu. Ağlamaya başladım.  Yaşadıklarım nasılda Tuhaftı! O ise bana bakmadan yatağa oturdu.

''Ne- neyim va ar e- eve gidelim.'' dedi bana bakmamaya devam ederek.  Şu anda herkesi hatırlıyor gibiydi ama zamanla herşeyi unutacak. Keşke...! keşke onunla daha önceden tanışsaydım. Onu incelerken içeri biri girdi. Bu doktordu kafasıyla dışarı işareti yaptı ne kaba bişey bu. Gerizekalı nasıl bi duygunun içersindeyim göremiyor tabii. Kapıya yöneldim son kez Eylül e baktım sabahtan beri aynı yere bakıyordu. Çaresiz bir şekilde dışarıya çıktım.

**** EYLÜL ****

Doktorun ayak seslerini duyuyordum. Kafam allak bullaktı. Nedense tuhaf bir duygu içerisindeydim.  Başımı kaldırdım. 

''Eylül? ''

''E-evet?'' dedim ürkekce. Neden böyleydim? sanki bu dünyadan hissedemiyordum kendimi korkum gittikçe artıyordu.. 

''İyi misin?'' dedi doktor. Hayır kendimi berbat bir şekilde bitkin hissediyordum ama benim her zaman ki lafım olan,

"İyiyim" dedim.

"Ben neden buradayım buraya nasıl, neden, kimle geldiğimi bile hatırlamıyorum." dedim.

"Oysa kendimi o kadar çok zorşuyorum ki en ufak bir şey bi-"

"Tamam tamam kendini zorlama lütfen."

dedi sakince. Tahammül edemiyorum! Her ne oluyorsa bu iyi birşey değildi.

"Bak Eylül," kafamı kaldırdım.

"Senin bu krizin, normal bir kriz değil."

"Bunu anlayabiliyorum." dedim. Başını salladı.

"De...Demans Zor b-ir ... Sen DEMANS hastasısın." Demans hastası da ne demek? Ben ne hastasıyım!

"N-Ne? o ne?" dedim merakla. Kendini toparladı. Derin bir nefes alıp doğruldu.

"Demans, erken bunama hastalığıdır. Bak hayatım, senin yaşın bu hastalık için o kadar genç ki...-"

"Geçici mi yani?" dedim.

"Ha-hayır... Ama tedavisi var! Senin için daha etkili... çünkü yaşın çok küçük. Sadece bazen yaş işe yaramıyor. Ben 40 yaşında bu hastalıktan kurtulanda gördüm, 16 yaşında ölende gördüm. Ama seni kurtaracağım Eylül. Bu sefer... Buna müsade etmeyeceğim." Yutkundu. Tek kelime edemiyordum. Ama gözlerim dolmuştu.

"Bu hastalık, Herşeyi unutmak, hergün... Ö..ölmek demek." Bu sefer kendimi tutamadım. Bu hastalığı bir yerden hatırlıyordum... Ama nerden hatırladığımı, hatırlayamıyordum. Hayır... Ben ölemem... Annemi yanlız bırakamam. Hayır... Lütfen Hayır. Yavaş yavaş unutmaya başlamıştım bile...

~Miraç~

Odanın kapısını tıklattım. Esma Hanım, Yani Eylülün annesi, Sakinleştirici ile uyutulmuştu. Bizimkilerde Okula gitmişti.

Odaya girdim Doktor da ayaktaydı. Girebilirsin anlamında başını sallayıp çıktı. Bu adam hiç konuşmaz mıydı? Yatağa oturdum Eylül Ağlıyordu. Ellerimi yüzüne götürdüm. Ve kulağına eğildim.

~ Eylül ~

Kulağıma eğildi. Masum, sıcak, yumuşak bir ses tonuyla,

"Sen benim Son Umudumsun" dedi

"Lütfen Kendini bırakma, Beni bırakma, Hep  " biz " olalım. "

Dedi Ve gözyaşlarımı sildi.

"Sende beni bırakma! " dedim ona sıkıca sarılarak.

"Ben ne yaparsam yapayım , seni unutursam da, sen beni - "

"Bırakmam!"  dedi. Ve yanıma uzandı. Kokusunu içime çekiyordum... Uykuya dalmak üzere olduğunu hissettim. ona daha çok sarılıp uyumaya çalıştım...

Arkadaşlar okuduğunuz için teşekkürler. lütfen Votelayın sizi seviyorum... ♡♥♡