ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΓΓΙΓΜΑ

Κεφάλαιο πρώτο

Κοιτούσα από εκεί ψηλά τους ανθρώπους που πηγαινοερχόταν στον  κεντρικό δρόμο,λίγο πιο κάτω το Park Avenue.Ατομά όλων των ηλικιών έκαναν την βόλτα τους σ' αυτό το καταπράσινο γεμάτο λουλούδια πάρκο. Τους ζήλευα,πόσο θα'θελα να ήμουν ένας από αυτούς.Αν μπορούσα
ν'αρνηθω την φύση μου και να γίνω ένας απλός άνθρωπος θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλά όχι, ένας άγγελος δεν έχει αυτή την πολυτέλεια.Ο σκοπός της ύπαρξης μας είναι άλλος.
Ξαφνικά η ματιά μου έπεσε σε μια όμορφη κοπέλα,γύρω στα 25 που έπαιζε μ'ενα μεγαλόσωμο σκύλο. Την παρατηρούσα,τα καστανά μαλλιά της έπεφταν σαν χείμαρρος μέχρι την μέση της πλάτης της και τα βαθυπράσινα μάτια της σε καθηλωναν.Δεν μπορούσα να ξεκολλησω τα μάτια μου από πάνω της,η μορφή της χαράχτηκε βαθιά μέσα στο μυαλό μου.Είχε κάτι το μαγικό πάνω της,κάτι που σε έλκυε σαν μαγνήτης κοντά της.
  Από αυτές τις επικίνδυνες σκέψεις με έβγαλε ο ήχος από βήματα που άκουσα πίσω μου.
"Ian,το περίμενα οτι θα σ'εβρισκα εδώ".
Ηταν ο κολλητός μου ο Mat.Ημασταν μαζί από παιδιά, είναι η μόνη οικογένεια που έχω από τότε που έχασα τους γονείς μου.
" Αφού με γνωρίζεις πολύ καλά"του απάντησα με αφοπλιστικη ειλικρίνεια.
"Σου έχω άσχημα νέα. Ο Robert θέλει να σε δει,μάλλον οι ανώτεροι μας θέλουν να σου αναθέσουν καινούργια αποστολή" μου είπε κοιτάζοντας με στα μάτια για να δει την αντίδραση μου.Ηξερε πως από τότε που έχασα την Lusy ήμουν ράκος και προσπαθούσε να καταλάβει αν ήμουν έτοιμος να αναλάβω μια άλλη αποστολή τόσο σύντομα.
"Είμαι έτοιμος, είμαι καλά τώρα" άκουσα τον εαυτό μου να του λέει χωρίς όμως να το πολύ πιστεύω.Το είπα πιο πολύ για να πειστω εγώ και όχι για να καθησύχασω τον Mat.
"Είσαι σίγουρος;" τον άκουσα να με ρωτάει με δυσπιστία σαν να διάβασε την σκέψη μου.Ισως και να το έκανε,εμείς οι άγγελοι έχουμε αυτό το χάρισμα, όχι όλοι και όχι πάντα, αλλά ο Mat σίγουρα το είχε.
"Ναι,είμαι σίγουρος" του είπα με αποφασιστικότητα και προχώρησα μπροστά για να αποφυγω τυχόν ερωτήσεις του.
  Οταν έφτασα στο τεράστιο,μεγαλοπρεπές κτίριο με υποδέχτηκε ο Robert με μια φιλική χειραψία, εγώ ανταπέδωσα το ίδιο φιλικά.
"Ian,χαίρομαι που σε βλέπω" μου είπε χαμογελώντας μου.
"Κι εγώ Robert,για ποιό λόγο με ζήτησες;" τον ρώτησα μη μπορώντας να αντεξω άλλο.
"Πάντα λιγομίλητος, εντάξει θα σου πω τον λόγο. Θέλω να σου αναθεσω μια καινούργια αποστολή. Μόνο που αυτή είναι διαφορετική από τις άλλες".
" Τι εννοεις;"τον ρώτησα ενώ στο μυαλό μου επεξεργαζομουν την ιδέα να αρνηθώ.
"Ακουσέ με,αυτή η κοπέλα η Angy έχει κάποιες ξεχωριστές ικανότητες και οι δαίμονες αφού δεν κατάφεραν να την παρασύρουν να πάει με το μέρος τους ,θέλουν να την σκοτωσουν."
"Τι ικανότητες;" τον ρώτησα με περιέργεια.
"Εχει το χάρισμα να επηρρεάζει τους ανθρώπους.Με τα λόγια της φωτίζει τον σωστό δρόμο για να τον βλέπουν οι άνθρωποι και να τον ακολουθούν. Με λίγα λόγια έχει γλιτώσει πολλούς από μια μεταθανάτια ζωή μαρτυρίου. Ο θεός την έχει επιλέξει χωρίς να το γνωρίζει σαν απεσταλμένη του στη γη για να τους διδάξει με την καλοσύνη της.Γι'αυτο είναι πολύ σημαντικό να παραμείνει ζωντανή."
"Robert,δεν μπορεί να την αναλάβει άλλος άγγελος; Πιστεύεις οτι εγώ είμαι ο πιο κατάλληλος για μια τόσο σημαντική αποστολή;"
"Οχι ,Ian εσύ είσαι ο πιο κατάλληλος, πιστεύω στις ικανότητες σου.Με την Lusy δεν ήταν δικό σου λάθος,μην κατηγορείς τον εαυτό σου."
"Ηταν,δεν έπρεπε να την αφήσω μονη,δεν θα συγχώρησω ποτέ τον εαυτό μου" είπα με θλιμμένο ύφος.
"Η αποστολή σου είχε τελειώσει, η διαταγή ήταν να γυρίσεις πίσω, έκανες το σωστό. Επρεπε να μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό της,της είχες μάθει όλα όσα έπρεπε να ξέρει, δεν έπρεπε να παρασυρθεί."
Τα λόγια του με ανακουφισαν κάπως, σκέφτηκα οτι λάθος μου ή όχι ήταν πια παρελθόν και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα πια γι'αυτο.Τώρα είχα μια νέα αποστολή, μια νέα ευκαιρία, μια νέα ζωή να προστατεύσω και θα το κάνω έστω κι αν χρειαστεί να διακινδυνεύσω την δική μου ζωή.