ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΓΓΙΓΜΑ

Κεφάλαιο δεύτερο

Οτάν έφτασα κάτω τα φτερά μου είχαν εξαφανιστεί. Περπατούσα ανάμεσα στους ανθρώπους σαν ένας από αυτούς. Θεέ μου,πόσο μου είχε λείψει αυτή η αίσθηση! Είχε αρχίσει να σουρουπωνει,περπάτησα μερικά μέτρα σκεφτόμενος όταν την δω πως θα την προσέγγισω χωρίς να την τρομάξω.Αν της πω από την αρχή την αλήθεια σίγουρα θα με περάσει για τρελλό, έπρεπε να βρω άλλο τρόπο.Καθώς έστριψα σ'ενα σκοτεινό στενό την ένοιωσα κοντά μου.Ακουσα φωνές, σίγουρα ήταν αυτή και κινδύνευε.Ετρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Είδα τρείς τύπους να την έχουν στριμωξει στον τοίχο με σκοτεινές διαθέσεις, αυτή πάλευε να τους ξεφύγει αλλά λόγω της αριθμητικής υπεροχής οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος της.Ορμησα πανω τους,πάλεψα μαζί τους.Κρατούσαν μαχαίρια, προσπάθησα να τους αποφυγω,όχι οτι θα μου έκαναν τίποτα, οι πληγές μου κλείνουν σχεδόν αμέσως, αλλά δεν ήθελα να προδωθω στην Αngy,δεν έπρεπε ακόμα να μάθει οτι είμαι ο φύλακας άγγελος της.Κατάφερα να τους τρεψω σε φυγή, δεν τους κυνήγησα,προτεραιότητα μου ήταν η Angy.
Την είδα σε μια γωνία κουλουριασμένη με το πρόσωπο κρυμμένο μες στα χέρια της.Την πλησίασα διστακτικά.
"Είσαι καλά; Μήπως έχεις κτυπήσει πουθενά;" την ρώτησα με αγωνία.
Σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε στα μάτια. Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα.Τι παιχνίδια μας παίζει η μοίρα! Ηταν η ίδια κοπέλα που είχα δει το πρωί στο πάρκο, τελικά είχα δίκιο οτι έχει κάτι μαγικό πάνω της.
"Καλά είμαι, σε ευχαριστώ που με έσωσες" μου είπε με τρεμάμενη φωνή και με ρώτησε με την σειρά της αν ήμουν κι εγώ καλά.
"Είμαι εντάξει" την διαβεβαίωσα"που μένεις; Μπορώ να σε πάω σπίτι σου αν θες,μπορείς να σηκωθείς;"
Σηκώθηκε με δυσκολία, τα πόδια της έτρεμαν από το σοκ.Αχ Θεέ μου,ποσό ευάλωτη είναι, σκέφτηκα,πως θα καταφέρει να ανταπεξέλθει σ'αυτο που της επιφυλάσσει η μοίρα της.
"Κρατήσου πάνω μου "της πρότεινα χωρίς δεύτερη σκεψη.Αλλά μάλλον ήταν κακή ιδέα, το κατάλαβα την στιγμή που με ακουμπήσε.Ενοιωσα εναν παράξενο ηλεκτρισμό.Αυτή μάλλον δεν ένοιωσε τίποτα γιατί χώθηκε σφιχτά στην αγκαλιά μου.Περπατούσαμε αγκαλιασμενοι σαν ερωτευμένο ζευγαρακι.
Οταν φτάσαμε σπίτι της μας υποδέχτηκε στην πόρτα ο σκύλος της με παιχνιδιάρικη διάθεση.
" Αυτός είναι ο Demon"μου είπε χαιδευοντας τον.
Τι ειρωνία, άραγε βαθιά μέσα της,στο υποσυνείδητο της θα ήξερε ποιά είναι;
"Ημουν τόσο τρομαγμένη που δεν συστήθηκαμε,με λένε Angy Miller"μου είπε χαμογελώντας μου.
Το όνομα της ταίριαζε απόλυτα, πραγματικά ήταν σαν άγγελος.
" Το όνομα μου είναι Ian Calloway,χάρηκα για την γνωριμία Angy και για σένα Demon"είπα με φιλικό ύφος.
"Κάθησε, θα πιείς κάτι; Τι να σε κεράσω αναψυκτικό ή ποτό;"
"Αναψυκτικό καλύτερα" της είπα.
Πήγε στην κουζίνα και γύρισε προσφέροντας μου ενα ποτήρι πορτοκαλάδα. Την ευχαρίστησα ευγενικά και κάθησα στον καναπέ, αυτή ήρθε και κάθησε δίπλα μου.Επιασε το χέρι μου και το τύλιξε μέσα στα δικά της.Η κίνηση της με αιφνιδίασε, το άγγιγμα της μου προκαλεί μια παράξενη αναστάτωση που δεν μπορώ να εξηγήσω. Δεν έχω ξανανοιωσει έτσι.
"Σ' ευχαριστώ και πάλι μου μ' έσωσες,αν δεν ήσουν εκεί δεν ξέρω τι θα έκανα" μου είπε τρυφερά.
"Δεν χρειάζεται να μ' ευχαριστείς,έκανα αυτό που έπρεπε, ας το ξεχάσουμε" της είπα καθώς έπαιρνα το χέρι μου μέσα από τα δικά της.Αυτή μάλλον κατάλαβε την διστακτικότητα μου και τραβήχτηκε λίγο μακριά μου χωρίς να σταματήσει να με κοιτάζει.
"Μίλησε μου για σένα" την παρότρυνα για να την κάνω να μου ανοιχτεί.
"Εντάξει, η μητέρα μου πέθανε στην γέννα και ο πατέρας μου οτάν ήμουν τεσσάρων χρόνων, τον θυμάμαι ελάχιστα. Με μεγαλώσε η θεια μου η Nicol,αδερφή της μητέρας μου,η οποία μ' αγαπούσε πολύ.Σπούδασα ψυχολόγος και εργάζομαι σ' ενα ίδρυμα με κακοποιημενα παιδιά. Είμαι μόνη μου και μοναδική μου παρέα είναι ο Demon και φίλη μου η Alicia.Με λίγα λόγια έχω μια φυσιολογική ζωή. Εσύ;"
"Οι γονείς μου πέθαναν όταν ήμουν μικρός. Μοναδική μου οικογένεια από τότε ήταν και είναι ο κολλητός μου ο Mat"δεν μπορούσα να της αποκαλυψω όλη την αλήθεια. Τι να της έλεγα δηλαδή; Οτι όλοι οι προγονοι μου,όπως κι εγώ είμαστε φύλακές-αγγελοι και οτι σκοπός της ζωής μας είναι να προστατευτούμε αθώους; Δεν θα με πίστευε και με το δίκιο της.
" Τι δουλειά κάνεις;"
Η ερώτηση της με αιφνιδίασε "είμαι...σωματοφύλακας" της είπα αφού σκέφτηκα οτι αυτό το επάγγελμα ήταν πιο κοντά σ' αυτό που κάνω στ' αλήθεια.
"Γι' αυτό δεν φοβήθηκες να ορμησεις σ' αυτούς τους αλήτες και να με σώσεις,είσαι από εδώ;"
"Οχι,σήμερα ήρθα,είμαι εδώ για δουλειά."
"Εχεις μέρος να μείνεις;"
"Οχι,θα κλείσω δωμάτιο σ' ενα ξενοδοχείο."
"Μπορείς να μείνεις εδώ,αν θέλεις, το σπίτι είναι μεγάλο" μου είπε αμήχανα.
"Σ' ευχαριστώ, αλλά είσαι σίγουρη;"
"Ναι,όπως σου είπα μένω μόνη μου αν εξαιρέσεις τον Demon.Θα ήταν χαρά μου να σε φιλοξένησω για όσο καιρό μείνεις."
"Εντάξει λοιπόν και πάλι σ' ευχαριστώ."
Η πρόταση της με βόλευε γιατί θα ήμουν συνέχεια κοντά της.Η αλήθεια είναι οτι θα μπορούσα να την προστατεύω χωρίς να με βλέπει,αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο μου άρεσε η ιδέα της πιο ουσιαστικής σχέσης μαζι της.
Μου έδειξε το δωμάτιο μου και αφού με καληνύχτισε με άφησε να ξεκούραστω.Ξάπλωσα στο κρεββάτι με χίλιες σκέψεις να Βασανίζουν το μυαλό μου.
Το μόνο σίγουρο είναι οτι έμπλεκα σε μια κατάσταση πάνω από τις δυνάμεις μου.Αραγε θα τα καταφέρω;