ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΓΓΙΓΜΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

  Το πρωί ξύπνησα από μια γλυκιά μελωδία. Σηκώθηκα σαν μεθυσμένος και κατευθύνθηκα προς τον ήχο. Ηταν αυτή, ετοίμαζε πρωινό και τραγουδούσε. Στάθηκα στην πόρτα της κουζίνας και την κοιτούσα αποσβολωμενος.Γύρισε προς το μέρος μου και χαμογέλασε.
"Καλημέρα Ian,σε ξύπνησα;" με ρώτησε προσφέροντας μου μια κούπα καφέ.
"Οχι,έχεις υπέροχη φωνή" της απάντησα με βαθιά ειλικρίνεια.
"Ναι, καλά..." μου είπε κοκκινιζοντας.
"Πάντως είσαι πολύ γλυκός, ευχαριστώ" μου είπε και μου έδωσε ένα πεταχτο φιλί στο στόμα. Χωρίς να το σκεφτώ, έκλεισα τα χέρια μου γύρω από την μέση της και την εγκλώβισα στην αγκαλιά μου.Εσκυψα και την φίλησα παθιασμένα στο στόμα. Αυτή δεν αντέδρασε, ανταποκρίθηκε στο φιλί μου με θέρμη, τα σώματά μας ταίριαζαν απόλυτα, σαν να ήμασταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλο.
  Κάποια στιγμή συνηρθα,την άφησα από την αγκαλιά μου και τραβήχτηκα πίσω. Μα τι κάνω, σκέφτηκα.Αποστολή μου είναι να την προσέχω όχι να την φιλάω.Τι μου συμβαίνει; Εχω αρχίσει να την ερωτεύομαι.Αυτό είναι σωστή τρέλλα! Θεέ μου,τι μεγάλο λάθος έκανα!
"Με συγχωρείς..." ψέλλισα με ντροπή.
"Δεν φταις μόνο εσύ και εγώ παρασύρθηκα" μου είπε αμήχανα. Για μερικές στιγμές επικράτησε σιωπή, αφού κανείς μας δεν ήξερε τι να πεί και πως να δικαιολογήσει αυτό που έγινε.
"Ας το ξεχάσουμε καλύτερα, κάθησε στο τραπέζι να φας,έχω κρουασάν, κουλουρακια,φυσικό χυμό και φρυγανιες με βούτυρο και μαρμελάδα" την άκουσα να μου λέει με εμφανώς πιο ανέμελη διάθεση, σίγουρα υποκρινόταν για να με βγάλει από την δύσκολη θέση. Την ευχαρίστησα από μέσα μου γι' αυτό, καθησα στο τραπέζι και ξεκίνησα να τρώω.
"Τι είναι αυτό;" με ρώτησε δείχνοντας το αριστερό μου μπράτσο.
Δεν χρειάστηκε να κοιτάξω, ήξερα τι είχε δει.Και άλλο λάθος! Ημουν τόσο υπνωτισμενος από την φωνή της που ξέχασα να φορέσω μπλούζα, εμφανίστηκα μπροστά της γυμνός από την μέση και πάνω.
"Ενα σημάδι που έχω εκ γεννητης" της είπα δήθεν αδιάφορα.
"Μοιάζει με μια καρδιά που έχει φτερά" μου είπε εξετάζοντας το σημάδι μου με τα μάτια της.
"Ναι,το έχουν όλοι οι πρόγονοι μου,είναι κάτι σαν κληρονομικό, πάει από γενιά σε γενιά."
"Ξέρεις την ιστορία του,για ποιό λόγο το έχετε;" με ρώτησε γεμάτη περιέργεια.
"Δυστυχώς όχι,δεν το έψαξα ποτέ μου" της είπα ψέμματα, κάποια στιγμή θα μάθει την αλήθεια αλλά όχι τώρα.
"Κρίμα..." μου απάντησε με μια θλιμμένη γκριμάτσα.
"Τελοσπαντον,πρέπει να φύγω για την δουλειά. Εδώ σου έχω το κλειδί του σπιτιού μήπως το χρειαστείς" μου είπε δείχνοντας μου πρός τον πάγκο της κουζίνας.
   Ολη την υπόλοιπη μέρα την πρόσεχα αόρατος. Φοβόμουν μήπως πάθει τίποτα, αν και ήξερα οτι οι δαίμονες δεν μπορούσαν να της επιτεθούν μπροστά σε κόσμο. Τόσο καιρό που μάχομαι εναντίον τους,τους έχω μάθει πια πολύ καλά. Είναι ύπουλοι και μπορούν να σου επιτεθούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους αλλά μόνο όταν δεν κινδυνεύουν να εκτεθούν.
  Σε κάθε της κίνηση τα μάτια μου ήταν κολλημένα πάνω της.Την άκουγα με πόση πραότητα και καλοσύνη αντιμετώπιζε τα προβλήματα των παιδιών. Τα συμβούλευε, κι αυτά την άκουγαν με προσοχή, έτοιμα να κάνουν πράξη τα λόγια της.Είχε πράγματι το χάρισμα που μου είπε ο Robert.Σκέφτηκα οτι οι άνθρωποι από την φύση τους είναι επιρρεπείς στα λάθη, έχουν αδύναμο χαρακτήρα γι' αυτό οι δαίμονες καταφέρνουν να τους παρασύρουν. Χρειάζονται κάποια σαν την Αngy ώστε να τους καθοδηγεί.
  Γύρισε σπίτι  αργά το απόγευμα. Εγώ την περίμενα στο σαλόνι βλέποντας τηλεόραση ή τουλάχιστον έτσι την έκανα να πιστεύει,αφού γυρισαμε μαζί στο σπίτι. Επωφελήθηκα από το καλοσωρισμα του Demon και τα παιχνίδια που της έκανε μόλις την είδε για να προλάβω να πάρω ανθρώπινη μορφή και να καθησω στον καναπέ.
  Μόλις με είδε, μου χαμογέλασε και φωτίστηκε το πρόσωπο της.Είναι στ' αλήθεια τόσο όμορφη. Θεέ μου πως ν' αντεξω!Πως θα καταφέρω να καταπολεμησω την επιθυμία που νοιωθω να την σφιξω στην αγκαλιά μου;Νοιωθω τόσο αδύναμος! Ξέρω πως είναι λάθος, αλλά είμαι ερωτευμένος μαζί της.Η λογική μου μου λέει να φύγω και ν' αφήσω κάποιον άλλο άγγελο να την προσέχει, αλλά η καρδιά μου δεν συμφωνεί. Θα αγωνιω κάθε λεπτό μακριά της ,θα αργοπεθαίνω μέρα με την μέρα.Και στην σκέψη μόνο μια παγωμένη γροθιά σφίγγει την καρδιά μου και δεν μπορώ ν' ανασανω.
"Ian,είσαι καλά; Σου μιλάω τόση ώρα και εσύ είσαι σαν χαμένος."
Η φωνή της σαν ξυπνητήρι μ' έβγαλε από τον εφιάλτη των σκέψεων μου.
"Με συγχωρείς,είχα ξεχαστεί. Τι μου έλεγες;" της απάντησα δήθεν αδιάφορα.
"Σε ρώτησα τι θα έλεγες να παραγγειλουμε φαγητό και να καθησουμε να δούμε καμία ταινία."
"Μου φαίνεται πολύ καλή ιδέα."
"Ωραία, πάω να τηλεφωνήσω.Θα παραγγειλω πίτσες και αναψυκτικά,εντάξει;"
"Εντάξει."
"Σε εκείνο εκεί το ντουλάπι έχω τις ταινίες, διάλεξε οποία θες" μου είπε δείχνοντας μου με το βλέμμα της.
"Δεν έχεις καμία ιδιαίτερη προτίμηση;" την ρώτησα.
"Οχι,εμπιστεύομαι την επιλογή σου" μου είπε και μου 'κλείσε το μάτι.
  Οταν έφυγε πλησίασα το ντουλάπι και έψαξα να βρω μια καλή ταινία. Αφού τις κοίταξα όλες προσεκτικά κατέληξα σε μια ταινία δράσης. Την πήρα,την έβαλα στο DVD player και περίμενα την Αngy.Αργούσε να έρθει και έτσι έριξα μια ματιά στο σπίτι να δω που είναι.