Last Glimpse [Completed]

03•

"Class Dismiss!" anunsyo ni Sir Marlon. Agad kong inayos ang mga gamit ko at akmang pupuntang comfort room ng harangin ako ni Aly.

"You promised me, right?" her brows furrowed. Promise what?

"Huh?" I confusedly asked. She frown.

"Sabi mo sasamahan mo ko sa Mall." Asar na sabi nito.

"Sinabi ko ba?" Inosenteng tanong ko. She frown once again at hinila ako.

Patuloy ako sa pag-protesta ngunit parang wala itong naririnig.

Plano ko pa namang matulog at manood ng K-Drama's dahil weekends. Nakalimutan kong nangako pala ako.

"Can we cancel it? Maybe bukas na lang?" tanong ko na ikinasimangot nito.

"Okay, okay! Tara na." pagsuko ko dito.

Agad naman dumating ang Grab driver na ini-reserved nito. Sumakay kaming dalawa sa backseat. Sandali akong umidlip pero agad din kaming nakarating sa Mall.

"Ano 'bang bibilhin mo?" I asked her.

"Dress? Accessories?" She can do it by her self. Ba't sinama pa 'ko?

Sinimangutan ko ito ngunit tawa lang ang isinagot n'ya.

"Tara na. Nandoon 'yung magandang dress shop." sabi ko at sabay naming tinungo ang dress shop na madalas naming bilhan.

Marami kaming nadaanang tindahan. Naenjoy naman akong tingnan lahat ito.

Nang marating ang dress shop ay malawak na ngiti ang iginawad sa'kin ni Aly.

Iginaya kami ng staff sa loob ng dress shop. I was stunned by a minute or two ng makita si Dave at Elissa 'don. Elissa was clinging to Dave's arm na parang ayaw n'ya na bitawan 'yon. Nang tingnan ko ang reaksyon ni Dave ay nagulat din ito. We didn't expect seeing each other now.

"Oh. Hi, Aly." Elissa greeted Aly. The latter just smiled to her.

"Hi Ciara." Tila nag-aalangan pa ito kung babatiin ba ako o hindi.

"H-Hello Elissa" pilit ngiti 'kong sagot.

"Cia, siguro doon muna tayo sa accessories section." Aly whispered to me.

"No, mamili ka na ng gusto mong dress. Aantayin na lang kita don sa table." sagot ko at tinuro ang mesa sa bandang gilid ng shop.

"Alright. Wait for me, huh?" aniya at tinawanan ako.

"Oo na. Sige na pumili ka na 'ron!" sagot ko at pabiro siyang tinulak.

Pagdating ko sa table ay tinutok 'ko lang sa cellphone ang atensyon ko. Naramdaman 'kong may umupo sa kaharap 'kong upuan but I just ignored it. I'm currently checking my facebook account. Ilang araw ding deactivated 'to dahil sa breakup namin ni Dave. I heard the person in front of me cough, dahilan para mapatingin ako sa kanya. To my surprise it was Dave. Bahagya akong nagulat pero hindi ko pinahalata sa kanya 'yon.

"Hi?" nandiyan na naman ang mga paru-parong nagkaka-gulo sa tiyan ko. I miss his voice, his smile, his laugh. Damn! I miss him so much.

"Hello." sagot ko at ibinalik sa cellphone ang tingin.

"Kamusta?" tanong n'ya na bahagya 'kong ikinainis. Paano n'ya nagagawang itanong sa 'kin kung kamusta na ko?

"Never been better." nakita kong bahagya siyang natigilan sa naging sagot ko. Hindi 'yon ang nasa isip ko pero bakit ayun ang sinabi ko.

Bago pa siya maka-sagot ay nag-salita agad ako.

"I miss you." 'Di ko alam kung saan ko nakuha ang lakas ng loob para sabihin 'yan. Damn it! I hate myself. Why am I being pathetic like this.

"Ciara---" before he could say a word, I cut him off, again.

"Love, I miss you so much. And I hate myself for missing you. Hindi na dapat eh. Wala na dapat akong paki-alam sayo. Pero bakit ganito? Nasasaktan pa rin ako. Damn this! Can't we go back to the past? You... me... 'Yung tayo lang." I bit my lower lip to hold back my tears. Remind me to curse myself later.

He smiled bitterly. Nakita ko ang awa sa mga mata n'ya.

"Ciara. Mahal ko si Elissa and I cannot afford to lose her."

By that words my tears began to fall. My chest was pounding so hard. Ang sakit sobra.

"Mahal ko si Elissa, and I cannot afford to lose her."

"Mahal ko si Elissa, and I cannot afford to lose her"

"Mahal ko si Elissa, and I cannot afford to lose her"

Paano ako? Minahal mo ba talaga 'ko? I want to ask him that but I choose not to. Ayaw ko ng mas masaktan lang ako. Basta na lang ako tumakbo sa kung saan ako dalhin ng mga paa ko. Gusto ko munang takasan ang reyalidad.

It's raining outside. Nakalabas na pala ako ng mall. Hindi ko alam kung 'san ako pupunta ngayon. I just found myself crying in the bleachers with my clothes soaked in the rain. The rain was cold. Yet I couldn't feel it. Wala akong pakialam kung madumihan ako o ano. I just badly need to cry. I want to shout all of my frustrations.

"You shouldn't treat your self like this, magkaka-sakit ka sa ginagawa mo."

Nag-angat ako ng tingin sa nag-salita. Sa boses pa lang ay alam 'kong siya 'yon. Bakit sa mga pagkakataong nasasaktan ako siya ang taong laging nandiyan?

"Fort..."

--------------