Last Glimpse [Completed]

08•

Halos kilabutan ako ng maramdaman ko ang mainit na hininga n'ya sa leeg ko. Mabilis kong inilayo ang mukha niya sa'kin.

"Ano ba?!" Inis na singhal ko.

Pero imbes na lumayo ay hinapit ako nito papalapit sa kanya at niyakap niya ako mula sa likuran.

What the heck is he doing?!

"A-Ano ba!? Bitiwan mo nga ko!" I stammered.

Pilit akong nagpupumiglas pero sa totoo lang ay doble na ang kaba sa dibdib ko.

"Ciara, Let's stay like this, please..." malambing na bulong n'ya sa'kin. I bit my lower lip. "... kahit sandali lang..." dagdag n'ya pa na mas lalong nagpa-hurumentado sa akin.

I can feel the butterflies on my stomach. What the hell. Why do I have to feel this?!

Nanatili kami sa gano'ng posisyon hanggang siya na ang tuluyang kumalas sa yakap. Namula naman ang mukha ko ng mataman niya akong tinitigan sa mata. Naiilang ako.

"Cia..." I can feel my heart was beating so fast. Ano na naman bang trip 'to? Hindi ako natutuwa.

"W-What?" Utal 'kong sagot.

"I-I.." putol na saad n'ya.

Taka ko naman itong tiningnan at nakita 'kong napabuga ito ng hangin saka muling tumingin ng diretso sa mga mata ko.

"I-I still... I still love you.." I stunned by what I heard. What do I need to react? Bakit ngayon? Bakit pa?

I have so many questions running out of my mind now.

"Why?" I asked out of confusion. Ang lame ng tanong ko pero shit, I wanna know.

"Hindi naman nawala eh. Kahit hindi na kita nakikita noon. Kahit si Dave lang ang lagi mong kasama noon. I don't know why I can't stop myself in falling for you. I tried..." Napa-sabunot ito sa buhok niya.

"Believe me. I tried. But fuck! Sayo pa 'rin ang bagsak ko!" sigaw nito. Halos manlambot ang tuhod ko sa mga narinig.

Alam 'kong minahal niya ako noon, pero hindi 'ko alam na hanggang ngayon ganon pa rin ang nararamdaman niya. Ganon na ba ako ka-manhid para hindi 'ko maramdaman?

I've been hurting these past few weeks ang he's been there for me. Pero ako? Puro sakit lang ang naidudulot ko sa kanya.

"I don't know what to say..." mahinang saad ko ngunit sapat na iyon para marinig niya.

I hear him sighed.

"You don't have to say anything. You know that I'm so happy when I heard na break na kayo ni Dave? I know it sounds selfish but honestly sobrang natuwa ako. I don't know but I can't stop my self to assume na kapag naghiwalay kayo ay magkakaroon na ako ng pag-asa sayo..." his words is full of emotion and I can fucking feel it.
Sa dami niyang sinabi ay wala ni-isa ang tumatakbo sa isip ko para sagutin iyon.

"I need time to think, Fort." I said.

Namungay ang mga mata nitp bago tumango.

"I will ride you home. Gabi na." aniya at sabay naming tinungo ang sasakyan.

Habang nasa biyahe ay nasa labas lang ang paningin ko. Wala ako sa mood na kausapin siya. I need to rest my mind.

"Thanks." I muttered.

"Hmm. Thanks also for today. Napasaya mo ko." he genuinely smiled.

I just smiled back at him at tinungo ang daan papasok ng dorm. I think I need to rest. My mind is so tired today. Kailangan ko pang i-digest lahat ng sinabi nya ngayon.

I throw myself on my bed at tumingin sa kisame. Inalala ko lahat ng sinabi niya kanina and I found myself smiling like an idiot. Fudge! Now I think I need a long sleep.

---------------------

Vote and comment your thoughts, guys. Thankyou.