The Life of the Gangster Queen

Chapter # 1 - Big Change

Shane's POV

"Ang kapal din naman ng mukha mo para magpakita pa sa amin after all this years!" Sigaw ni kuya.

"Forgive me son. Let me tell you what happen. Please let me explain" pagmamakaawa ni papa.

"Bakit pa? We don't need to hear all those lies. Alam namin ang lahat. Narinig namin. Alam namin at kahit kailan ay hindi namin  makakalimutan ang ginawa mong pagiwan sa amin sa murang edad! Hindi mo alam kung gaano kasakit mawalan kami ng tatay. Yun bang dadating ang fathers day pero wala doon yung taong dahilan non. Iniwan mo kami. Iniwan mo kami para sa babae mo. Iniwan mo kami ni kuya. Pinabayaan mo kami!" Inis na sigaw ko kay papa habang pinipigilan ang pagtulo pa muli ng luha ko.

"Anak please listen to---"

"Don't you dare call as that. Simula nung iwan mo kami itinatak na namin sa isipan namin na wala na kaming tatay. Patay na ang tatay namin. Hindi mo kami anak!" Sigaw ni kuya.

"Please pakinggan niyo nalang si Dad" pakiusap ni Alueq.

"Isa ka pa. Kapatid pala kita. Oh wait let me repeat that... Half brother. Your older that kuya Justine and I. Let me ask you one thing. Kapatid ka ba talaga namin?" Seryosong tanong ko.

"Yes" sabi niya at napayuko nalang.

"So he is your father. Meaning... May nauna na pala sa amin. Wala pa pala kami may anak ka na sa babae mo!" Sigaw ni kuya.

"I'm sorry son he needs me" sabi nalang ni Daddy.

"He needs you? Kailangan ka niya. Pero paano kami? Didn't we need you? Alam mo ba kung gaano kasakit tingnan na nabu-bully si Shane dahil lang wala ka na? Na nawalan kami ng tatay. Sa tuwing may parents day si mommy lang ang nakakasama namin. Do you ever care about us?" Gigil na tanong ni kuya.

"Please just leave us all alone. We don't need you anymore. Nabuhay na kami ng wala ka kaya naman kaya ulit namin mabuhay kahit wala ka sa tabi namin. Masaya na kami. Wag mo na kaming guluhin pa" sabi ko at hinaltak na si kuya palabas.

"Princess..."

Napahinto ako saglit dahil sa pagtawag niya sa akin at tumulo nanaman ang luha ko. Damn it!

Tumuloy nalang ulit ako sa paglalakad hanggat sa makalabas na kami. Nakita ko naman agad sila Gino na naghihintay sa amin.

Lumapit lang kami sa kanila. Sila nalangang natira dito. "What happen? Why are you crying?" Alalang tanong ni Gino.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at niyakap na siya at saka umiyak ng umiyak. Ang hirap parin. Ang sakit parin. Gusto ko siyang saktan kanina. Gusto kong maramdaman niya kung gaano kasakit ang pag iwan niya sa amin. Pero mayroong pumipigil sa akin.

I hate my self because of that. Dapat galit na galit ako sa kanya eh. Bero bakit nakakaramdam parin ako ng ganito? I wanted to hate him but I can't. I hate this.

Alueq's POV

"Are you okay Dad?" tanong ko kay daddy dahil alam kong hindi madali para sa kanya na ayaw na sa kanya nila Shane.

"I'm fine, son. I know it's hard for them to forgive me. Hindi naging madali para sa kanila ang buhay ng nawala ako" sabi niya at napayuko.

Naiyuko ko din ang ulo ko. "I'm sorry, dad. This is all my fault" sabi ko.

Hinawakan niya naman ang balikat ko at tumingin sa akin ng diretso. "Wag mong iisipin na isa kang pagkakamali. Alam kong may magandang dahilan ang diyos kung bakit ka niya ibinagay sa amin ng mommy mo. Don't assume that your nothing to me. Your my son. And you've been a great gift to me. Just like your brother and sister" sabi ni dad.

Ngumiti naman ako sa kanya. "Ako nalang dad ang hahanap ng paraan para patawarin ka nila" I told him and he smiled.

'I promise, dad. I won't let you down'

"Shane!!!"

Agad kaming napatingin ni Dad sa pinto dahil sa malakas na sigaw sa labas. Tumakbo naman kami ni dad palabas at nakita namin si Shane na nakahiga sa sahig.

"Anong nangyari?" alalang tanong ni Dad.

"Nahimatay siya" sabi nung lalaking malapit kay Shane.

"Dalhin na natin siya sa ospital" sabi ni justine at isinugod na agad namin si shane sa ospital.

Ng makarating kami... Hindi mapakali si dad at palakad lakad lang hang gat sa dumating na ang doctor.

"How is she?" alalang tanong ni dad.

"Are you the father?" tanong ng doctor at tumango namn si dad. "She's in good condition now. Na over stressed lang siya. Maaring maging cause ito ng lack of sleep or too much thinking na nag co-cause ng illness kaya siya bumagsak kanina. You must let her rest for he day. If you'll excuse me sir?" sabi ng doctor.

"Thank you, doc" sabi ni dad.

At umalis din agad ang doctor.

"Okay ka na ba anak?" Tanong niya.

"Mas magiging okay ako kung wala muna akong makikita sa harapan ko ngayon" sabi ko. At agad naman na siyang umalis at sumunod naman na pumasok si kuya.

"Little sis.... uwi na tayo sabi ng doctor para makapag pahinga ka na" sabi ni kuya at tinulungan akong makatayo at umuwi na kamk sa bahay.

From what just happened today... I am very sure that thos situation will form the

Big change