En yakın arkadaşları,hayatında önemli bir yere sahipti.Onlarla buluşmak üzere evden çıktı.Çay bahçesinde ikisini karşıdan görüp,bir çay ısmarladı garsona.Onları görmek şimdiden iyi gelmişti Yağız'a.İkisinide selamlayarak yanlarına oturdu.Aslında Hikmet ve Rauf amca çocuklarıydı.Birbirlerini hiç bırakmazlardı.Askerlikte bile ayrılmamışlardı.İkisi birden Yağız'ın bir sıkıntısı olduğunu hemen anladılar.Rauf hiç beğenmemişti can arkadaşının halini."Senin neyin var böyle,hiç iyi görünmüyorsun.Belki derdine bir çare bulabiliriz.Hiç çekinme,biz kardeşiz lütfen anlat bize".Yağız çayını karıştırarak"inanın bende bilmiyorum..İçinden çıkamadığım bir belirsizlik içindeyim.Hani size gördüğüm rüyaları anlatmıştım,günler önce.Yine aynı rüyayı gördüm ama bu sefer bir kadın vardı.Siz biliyorsunuz zaten,hiç korkmamıştım şimdiye değin.Rüyalarım bana ilginç yada gizemli geliyordu o kadar.Ama bu defa ürküyorum arkadaşlar".Hikmet ve Rauf biraz ürkütücü bulmuşlardı.Hikmet söze girip"bak Yağız,bence tüm bunların bir anlamı var.Sana anlatılmak istenen şeyler var bence.Mesela Baban ve Annen bu konuda ne düşünüyorlar?Eğer ailen bir şey bilmiyorsa,başka şekilde araştırırız.Çok iyi akrabamız olan bir abimiz var.Kendisi belki yardımcı olur bize.Sahi sen hiç evdeki resim albümlerine baktın mı?...Doğru ya!Şimdiye kadar bu hiç aklına gelmemişti.İlk fırsatta albümlere bakıp,annesinin yıllardır itinayla sakladığı karton kutuları arayacaktı.Bir keresinde kutuyu annesinin yanında,kapağı açık halde görmüştü.İçinde çokça kağıt ve resimlerin olduğunu anımsıyordu.O içeriye girdiğinde hızla ayağa kalkıp,kaldırmıştı kutuyu.Yağız sevinçle ayağa kalkıp,Hikmet'e sarıldı."Sen bir dahisin arkadaşım benim.Bunu hiç düşünmemiştim daha önce,sağol kardeşim benim.Bakın annemin evden uzakta olduğu bir gün,sizde gelin.Böylelikle daha çabuk biter işimiz.Ne dersiniz canlar?"Daha dünden hazırdı arkadaşları.Şimdi geriye, annesinin evden uzaklaşmasını beklemek kalıyordu...
