O kadar gerilmişti ki,sırılsıklam olmuştu terden.Bir yandan sövüyor,bir yandan da uyandığına seviniyordu.Telefonu alıp Rauf'u arayacaktı.Saate baktığında,afallayıp kalmıştı."Ne?Nasıl olur bu?Ben sadece yarım saat mi uyudum?"Oysa saatlerce uyumuş kadar,dinç hissediyordu kendini...Artık bundan böyle,rüyasında gördüklerini bir deftere aktaracaktı.Sıcağı sıcağına, hiç bir ayrıntıyı atlamadan yazmıştı gördüklerini.Yazdıkça farkına varıyordu,bir çok ipucu olduğunun.Zihnindeki cevapsız sorular,sinirini bozuyordu.Bu olanlar hiç bir boşluk bırakmadan,doldurmuştu zihnini.Uyumak için hem erkendi,hemde hiç uykusu yoktu.Kitaplığındaki dua kitabını,masanın üzerine koyup abdest almaya gitti.Odaya geri döndüğünde,yatağına oturup okumaya başladı.Kapının tekmelenir gibi çalmasıyla,yerinden sıçradı.Kapıyı açtığında karşısında Rauf ve Hikmet'i görmüştü.İkis de deyim yerindeyse,berbat görünüyorlardı.Salona giderken,durumu nasıl anlatacaklarını hesaplıyorlardı.Yağız yerine geçip oturduğunda,Rauf onun yanına oturdu hemen.Ellerini arkadaşının omuzuna koyarak,zar zor kekeleyerek anlatmaya başladı....
"Sana anlatacağım, çok vahim olaylar oldu.Öncelikle çok sakin olmanı istiyorum.Bunu anlatmak çok zor..Başın sağolsun"...Aptal aptal arkadaşlarına bakıp,"Babam öldümü şimdi?Halbu ki bende dörtgözle gelmesini bekliyordum"diyerek ağlamaya başlamıştı.Her iki arkadaşıda birbirine bakıyordu.Yağız'ın babası gemi taşımacılığında çalışıyordu.Neredeyse aylar olmuştu görmeyeli.Senede en fazla,üç defa gelirdi evine.Annesinin aksine,babasıyla çok iyi anlaşıyorlardı.Dahası babası,Yağız'ı çok seviyordu.Yağız bir yandan hıçkırarak ağlıyor,bir yandan nasıl öldüğünü merak ediyordu.Ortada çok büyük bir, yanlış anlaşılma vardı.Hikmet teskin edip,bir an önce anlatmalıydı durumu.Yağız'ın yanına oturup"hayır arkadaşım sen yanlış anladın bizi.Çok şükür baban yaşıyor.Ölen baban değil ama,yine çok üzüleceğin biri.Tekrar başın sağolsun Yağız'ım,ölen malesef ki Annen"demişti....
