THIRD PERSON's POV. (narrating elle's dream)
"Mr & Mrs Damian, we would like to inform you that this operation might affect her brain. Although we dont know which part yet. Are you sure you want to continue this operation?" sabi ng doctor sa mag-asawa. Mabilis namang tumango ang dalawa.
"I dont care if her brain gets damaged, we can manage that. Just do everything you can to let her live." sabi ng kanyang nanay na nangingiyak na.
"We will, but for the meantime. Please wait. And mostly, pray." ngumiti ang doctor at bumalik na sa operation room. Minuminutong nagdadasal ang dalawa sa kapakanan ng anak.
1 hour later....
Lumabas ng OR ang doctor with a satisfied look on his face. Napatayo agad ang mag-asawa.
"Doc? What happened?" Ngumiti at tumango lang ang doctor. Which is enough for the parents of elle to know that it was successful.
"Thank you so much Doc!" Nagwelcome lang ang doctor at sinabing bukas nila pwedeng makita ang pasyente. Tumango ang mag-asawa at dumiretso sa simbahan para ipagdasal na makarecover agad ang kanyang anak.
--
"Hello! Anong pangalan mo?" nasa garden ng ospital ngayon si elle, nagpapahangin.
"E-elle" mahina nyang sabi. Ngumiti ang batang lalaki at umupo sa tabi nya.
"Ako si j-jew!!" nahirapan ang batang lalaki sa pagbigkas ng kanyang pangalan na dahilan ng pag ngiti ni elle. Nakyutan sya rito.
"Jew! Bakit nandito ka sa o-ospital? Ano nangya-yare sayo?" mahina paring sabi ni elle. Nahihirapan rin syang magsalita dahil mahina parin sya.
"Hindi ko alam. Sabi ni mommy may am-amesia ako?" natawa naman si elle sa maling pagkabigkas ng amnesia ni Jew.
"Ah ganun ba? Ilang taon ka na?"
"10 ^^ ikaw elle? Bakit ka nandito?"
"Ahm, hindi ako sigurad-do. Sabi ni Papa inoperahan daw ako. Hmm, parehas pala tayo!" tumango naman sya at ngumiti ng pagkalapad.
"DREW! Ikaw talagang bata ka! Kung saan saan kita hinanap! Jusmeyo marimar!" nakatingin sya sakin at biglang sumigaw
"Sana makita kita ulit elle!!"
*end of dream*
ELLE's POV.
Ang weird nung panaginip na yun. It felt so real. Para bang parte sya ng nakaraan ko. Which is still blurry for me. I dont know why. All i remember is i was in the hospital when i was 15, inatake nanaman ako. At naaffect rin ang brain ko. Hay.
Napalaki mata ko. Nakatulog ako sa terrace nila! Aish! Tumayo ako agad. Kakain muna ako. Gutom much.
"Goodmorning my dearest little sister" bati sakin ni kuya Red.
"Walang maganda sa umaga kung ikaw ang babati....." sinamaan nyako ng masama at mabilis ko namang binawi sinabi ko.
"Joke!!" he mumbled 'whatever' then went back to eating.
"So, is elle awa-- oh, she is" di ko na kaylangan lumingon para lang malaman kung sino nagsalita.
"Bat nandito ka?" sabi ko parin ng di sya tinitignan. Kain lang ako ng kain.
"Aw, walang good morning" i rolled my eyes in annoyance.... Annoyance nga ba?
"Shut up, Yexel." napaharap naman ako agad sa kanya ng linagay nya yung bangs ko sa gilid ng tenga ko at umupo sa harap ko.
so ganito posisyon namin ngayon
seat / seat / Yexel / seat
------------------------
l a m e s a
------------------------
seat / seat / Ako / seat
umalis si kuya ng umupo si Yexel sa tapat ko. Tss. May balak siguro yon.
"Elle, can we talk?"
"Naguusap na tayo." ngumiti sya at nilagay ang dalawang kamay nya sa ilalim ng baba nya at linapag ang mga siko nya sa lamesa (di ako magaling magdescribe. pagpasensyahan hehe)
"Still the same pilosopo elle i met" inirapan ko lang sya. Natawa naman ng mahina ang mokong. -/-
"Eh, i missed you." napalaki mata ko sa sinabi nya. Seriously? TSK.
What a great way to start a morning. Hint the sarcasm.
BINABASA MO ANG
PAPER HEARTS
Short Story*CURRENTLY EDITING BC IDK* I knew the second i met you that there was something about you i needed. Turns out it wasnt something about you at all. It was just you.
