3.
Jean
"Hey!" May bumangga sa 'kin at nabitawan ko ang mga binili ko. Pinulot nung lalaki ang mga paper bags na dala ko.
Napagpasyahan kong lumabas. Ako lang mag-isa. Nasa practice kasi sina Marie since kasali sila sa cheering squad.
Kasali rin naman ako sa cheering squad. Ako pa nga ang leader. Nagpaliban ako since may photoshoot ako kanina.
"J-James?" Nauutal kong sambit.
"Oh! Alexine Jeanette Lee! Long time no see, huh?!" Nagbeso-beso kami.
"Yeah. Kamusta ang buhay sa Ireland?" Pinasok ko ang mga dala ko sa frontseat ng car ko.
"Okay naman. You? Congrats pala. Ang gwapo ng fiance mo, a." Tinapik niya yung balikat ko. "Nga pala, tara sa McDo libre ko." dagdag pa niya.
"Yeah, sure." Alam kong kakakain ko lang at busog ako. Sayang 'yong treat, e. Mas masarap rin 'yong food kapag treat.
He's James Nick Lopez. Were childhood friends. Siya 'yong una kong tinatakbuhan kapag may problema ako, especially nang nagbreak kami ng punyetiryang EX ko. Sa kanya lang rin ako open.
Nga pala, ilang taon mo na palang crush 'yang Jamie Anne?" Tanong ko ng hindi nakatingin sa kanya. Busy ako sa pagreply ng message ni Marie. Quarterpounder, McRib, Coke Float, at fries ang order namin.
"Huh?"
"Ah, wala. Kalimutan mo na lang iyon. Hehe."
Ganyan siya lagi kapag nagtatanong ako about sa Jamie Anne na pinagpapantasyahan niya.
Dumating tapos ang order namin. I pick my phone para kumuha ng pic para I-post sa IG. I was about to take a pic nang...
Phone calls.
Si Stephen
"Ano na---What?! Where? K, fine!" Umalis na ako kaagad. Tinawag ako ni James pero hindi ko na siya binalikan pa.
×××
"Miss, may naadmit po ba dito na Sabrina Jane Lee?" Tinext ko sila Kuya na andito na ko sa hospital. Yung isa naman ang sabi hihintayin ako pero may dinaanan ako. Well hindi na 'ko nag-expect ako na hihintayin niya 'ko. Jerks, Jerks, Jerks.
"Yes, Ma'am. Nasa ICU siya 3rd floor." Nagbow ako sa babaeng iyon as a sign of thank you at pumunta sa ICU.
Yes, Ma'am. Nasa ICU siya, 3rd floor.
Mas lalong nadurog yung puso ko nang marinig kong nasa ICU si Mom. First, annuled na sila ni Dad dahil sa isang third party. Second, naaksidente si Mom at nasa ICU siya, and lastly, nung isang araw pa pala naaksidente si Mom but they didn't inform me. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko ngayon at halos mababaliw na 'ko lalo.
I can't bear to see Mom was working hard for the three of us.
Simula nung maghiwalay sila ni Dad, halos buong araw na siyang nasa work. Hindi na nga minsan nakain.
"Doc, Doctor po ba kayo ng patient na si Sabrina Jane Lee?." Tanong ko na parang hinahabol ako ng aso May nabuong luha sa mga mata ko.
Hinanda ko na ang sarili ko sa sasabihin ni Doc. Ngayon palang mukhang hindi ko na kayanin.
"Yes. She's in the state of comatose dahil sa impact ng injury. Magigising na siya siguro in 1 week." Tumango ako sa sinabi ni Doc and he left.
I left here with my heart turned into pieces. Or should I say, mas lalo pang nadurog ang puso ko.
"Jean." Lumingon ako.
Si Dad.
No. He's not my Dad. Ang alam ko ay nasa kandungan siya ng kabit niya. Siguro nga kasal na sila e!
"What the fvck are you doing here?" Maawtoridad kong tanong, at umatras.
Ilang taon lumipas simula noong ma-anull ang kasal ni Mom at Dad. Si Dad ang nagpasya na maghiwalay sila ni Mom. We are desperated to find him para humingi ng financial support, pero ni singko ay hindi niya kami binigyan. Few years later before, may nag-alok kay mom ng trabaho. Hindi na siya nagdalawang isip pa na tanggapin ang job o hindi. Walang-wala na talaga kami no'n. Unexpectedly, mom became greatest businesswoman in the world.
And seriously?! What the fvck is he doing here?! After niya kaming iwan o pagbuhatan ng kamay, babalik na lamang siya ng basta-basta?! At talaga ba namang nagpakita pa siya kahit hindi na namin siya kailangan?! The fvck!
"Im here to say sorry." Hinawakan niya ang kamay ko at binawi ko ng marahan.
"Sorry?! Then you're not! Nasaan ka ba noong kailangan ka namin? Ha!" Sa galit at inis ko ay nasampal ko siya. Umatras ako na konti ng lumapit siya.
"Let me explain-"
"You don't need." Napalingon siya ng dumating at nagsalita si Kuya. "Lay, ilayo mo muna si Jean sa walangyang lalaking 'to." Nilapitan ako ni Stephen kahit na hindi pa tapos si kuya sa pagsalita at dinala niya 'ko patungong canteen.
"Ano sa'yo?" Nilabas ni Stephen yung wallet niya.
"Tsk." Tinuktok ko yung phone ko sa sobrang pagkahalo-halo ng emosyon ko.
"Hindi ka kakain?" Hindi ko namalayan na nabigyan na ako ng noodles at tubig.
"Kumain kang mag-isa mo?" Bulong ko.
"Huh?" Uminom siya.
"Thanks." Kinagat ko ang labi ko. Pinipigilan kong hindi iyakan 'yon but I can't. Ewan ko ba kung bakit iniiyakan ko ang walangyang lalaking 'yon. But he did nothing kundi bigyan kami ng pasakit since when he left the four of us.
"Iiyak mo lang. You don't need to stop it." Hindi ko namalyan na nasa tabi ko na pala si Stephen. Binalot niya ko ng yakap niya.
Iniyak ko ang lahat ng pasakit ko, I mean, naming apat and I felt that na gumagaan ang bigat ng nararamdam ko hanggang sa dumilim ang paningin ko.
×××××
/slaps myself/ Pakiindi nalang po jusmeseyo. First time kong gumawa mg kadramahan! Baka nga pala isearch niyo ang jusmeseyo ha! Pinaghalo ko po ang juseyo at jusmiyo. Hahaha! Advance Kamsahae, Salamat, Thanks, Arigato, Grazie sa mga nagbasa at nagtiyaga! Hahaha! × Pagbabalik
×××××
