4.
Stephen
Two weeks later...
"Miss Lee, we heard about your mother's situation last two weeks ago. Ano po ba ang nangyari. Kamusta na rin po si Mrs. Lee?"
"Nabalitaan rin po namin ang pagbabalik na dating ninyong ama. Ano po ang masabi niyo dito?"
Nasa presscon kaming mga Lee at Mariano para ipaalam ang nangyari after two weeks. Ayaw kaming tigilan ng media kaya napagpasyahan na lamang na magpa-press con. Speaking of Tita, nakarecover siya. Dumating sa point where tatanggalin na yung mga nakakabit chuchu sa katawan niya. We really thanked God for letting Tita na malagpasan niya ang aksidenting iyon.
But sadly, hindi na siya makakalakad pa.
"Good afternoon, viewers, reporters, and to all. I am Alexine Jeanette Lee, daughter and heiress of Sabrina Jane Lee. First of all, I would like to thank you God for answering our prayers and for letting also na maka-survive sa aksidenting nangyari after two weeks. Second, she's fine, nakakarecover na rin siya kahit pa-unti-unti lang. And lastly... I don't care kung bumalik man siya or hindi. At isa pa, he's no longer our Dad. We don't need him anymore. Alam ko rin po na ang rude ng statement ko about sa pagbabalik ni Mr. Alexander Salmiento. But I am very sorry. Sana po ay maintindihan niyo po. Thank you and goodafternoon again. Dismiss!" Tumayo siya agad at dumiretso sa CR.
I know that feeling. Yung tatanungin ka tungkol sa isang nangyari na pinakamasakit sa'yo.
Its almost thirty minutes na pero hindi pa siya nakakalabas. Nagsimula na 'kong kabahan. Pero alam ko naman na hindi niya iyon magagawa ng ganun na lang.
"Ah, Jean?"
"Ha?"
"Ah, wala. Kalimutan mo na lang."
"Mommy, CR na rin ako. Diba si oniichan nandoon?" Tanong ng nakakabatang kapatid ni Jean na si Kate. Bago pa tumango si Tita ay umalis na si Kate.
Hindi umabot ng isang minuto si Kate sa CR at lumabas na siyang umiiyak.
"Mommy! Kuya Jace! Tita Vickie! Kuya Stephen! Si Oniichan!" Sigaw ni Kate.
"What happened, baby?" Hinaplos ni Tita yung buhok niya.
"S-si A-ate *sobs*"
"Ano?" Kaming lahat. Halos mabitawan ni Mommy ang phone niya sa pakikipag-usap kay Dad.
"Tara na, Lay." Hinablot ni Jace yung kamay ko patungong CR. Agad kong nilagay ang kamay ko sa leeg ni Jean.
Daig pa niya ata ang yelo at labanos dahil ang lamig-lamig niya at ang putla pa niya. Namamaga rin ang mata niya sa kaiiyak.
"Buhatin na natin siya, Lay." Inilabas na namin si Jean.
×××
"How is she, Doc?" Tinanong ko kaagad si Doc nang makapasok siya sa room ni Jean. Ako at si Jace ang babantay kay Jean pero ako lang ang kasama niya sa ngayon, nag CR kasi si Jace. Si Mom ay nag-grocery muna. Sila Tita naman umuwi muna.
Tango lang ako ng tango sa sinasabi ni Doc. There was also something na lumabas sa kokote ko. Hindi, joke lang. Actually, may pumasok na idea lang sa kokote ko.
Kinapa ko ang phone sa bulsa ko para mag COC.
Para akong basagulero sa ginagawa ko. Paano ba naman kasi pagmumura na lamang ang ginawa ko imbes na maglaro.
Tok Tok Tok.
Ugh! Isa pa to! Padabog 'kong binuksan ang pinto.
"J-James?" Nauutal kong sambit.
James Nick Lopez ang pangalan niya. Childhood friend ko siya slash pinsan. They moved on to other city and tadaa! Naging bestfriend at kapitbahay pa siya ng maganda kong fiancee! Pero hindi naman nagtagal ay lumipat sila sa Ireland.
"Pre!" Tinapik ni James ang balikat ko! "Kamusta ba? Kamusta na rin si Jean?"
"Good. You? Kelan ka ba dumating? Laki ng pinagkaiba, a! Anong nakain mo ba sa Ireland at mas lalo ka pang gumwapo? But take note, mas gwapo ako." Tinapik ko rin ang balikat niya.
"Mabuti rin naman. Nung two weeks pa ko nadito. Pero napagisipin ko muna na huwag munang magparamdam." Tumawa siya ng mahina. "At isa pa, alam ko namang mas gwapo ka kesa sa 'kin so you don't need to remind me na about that."
Kwentuhan lang kami ni James hanggang maghapon pero hindi pa nagising si Jean. Sayang tuloy, gusto ko pa naman itanong kung sino ang mas gwapo sa 'min ni James.
Gago ka talaga kelan, Lay, ano?! Kita mo na ngang nagbreakdown na si Jean, dadagdagan mo pa! Tsk.
"Ma? Nasaan ako? Ano nangyari ba." Tumigil ako sa pagtawa dahil sa mga naiisip ko nang magsalita si Jean.
Nagtama ang mga mata namin.
Alam nating gago ako, Jean. Pero alam mo bang nakakagago pa lalo ang mukha mo?!
"What?" Natauhan ako nang batuhin niya ako ng unan. Pinulot ko ang unan at kunot-noo naman ang tingin niya sa 'kin.
"Ha? Eh? Wala. Hehe." Patawa-tawa na lamang ako. Sinabayan ko rin ng peace sign.
"Well, where's Mom? What happened to me?" Kunot-noo pa rin niya akong tinignan
"Nasa bahay na nila. Supposedly andito siya dapat pero pinauwi ko muna. Muntikan na siyang mahimatay."
"Pwede ba, Lay?! Sagutin mo na lang tanong ko?! Kita mo na ngang nagtatanong ako ng maayos-"
"You're eight weeks pregnant."
×××××
ABAPUTA HINDI PA KAYO GRADUATE MGA ANAK JUSMESEYO TANGINA! × Pregnancy
×××××
