6.
Jean
Seating beside Allen Arellano is like a living hell! Kung kausapin ako parang walang nangyari sa 'min dati!
Hindi ko alam kung anong nakain ko at pinatulan ko ang isang 'to. Alam ko naman ang ugali ni Allen noon pero nagawa ko pa ring magpakatanga! Yan tayo pag pag-ibig ang usapan e! Hindi porque gusto o mahal natin ang isang tao ganun na lang! Konting awa naman diyan para sa mga sarili natin!
"What the fuck!"
"Are you okay, Miss Lee?"
Nagsitinginan ang lahat kong kaklase. Hindi ko alam nasabi ko na iyon sa pagkainis sa pagmumukha ni Allen.
"Yes, Prof. Let me go out first. Mukha kasing hindi ko kakayaning huminga pa," sarcastic kong sagot at lumabas na. Bago ako makalayo ay sumulyap ako. Naiwang hindi maipinta ni Prof ang pagmumukha niya dahil hindi niya ito naintindihan ang sinabi ko kanina.
Nilibot ko ang buong university.
"Ey!" Someone caught my shoulders. Bumaling ako.
The fuck?!
"Hindi ba halata na wala akong oras para makipag-gaguhan sa'yo?"
Wala akong nakuhang sagot sa kanya, imbes ay kinaladkad niya 'ko patungong rooftop. He then locked the door habang nilalapit ng dahan-dahan ang pagmumukha niya sa 'kin.
"Sorry," sabi niya sa tainga ko.
Hindi ko alam pero... fuck! Nadadala ako. I tried to control myself pero trinaidor na ako ng sistema ko.
"Sorry?! After two and a half and fifteen days ngayon mo lang naisipang magsorry?! Oo pala, wala ka palang utak noon. Mabuti naman at nagka-utak ka na!" Hindi niya maipinta ang mukha niya pagkasabi niya. Pero hindi naman ako naghihintay no'n na magsorry siya dahil alam ko namang hindi niya iyon gagawin.
"Pero minahal kita kahit ganon..." He sighed and cupped my face. "Until now."
Hinawakan ko naman ang kamay niya at tumawa sarcastically. "I'm still inlove with you too, Hon. Hinding-hindi na iyon magbabago. Ikaw at ikaw lang. Pero wow! Just wow! You made me more impressed than before huh! Mas lalo kang gumaling! Mukha namang hindi na natin kailangang mag-practice ano?! Kelan nga ba ang next project mo anyway?"
Mas lalong hindi niya maipinta ang itsura niya, kulang nalang talaga na maiyak siya. But he deserves that kind of shit!
"I have to go anyway. I have class right now. See you later." Sabi ko naman sa tainga niya at malanding umalis. He left with his jaw dropped.
×××
"See you next meeting!" Napatayo kaagad na ang iba kong classmates pagkasabi ni Prof. Marquez, ang next ang last professor namin sa araw na ito.
Ako na lang ang mag-isa sa kwarto. I love to be alone. Nasa gymnasium sila Eirene for practice. Tinext ko si James.
LVD 203.
Ilang sandali lang nagreply siya.
Pero hindi ko na iyon nabasa dahil may tumakip ng mga mata ko. I bet it's Stephen. Siya lang naman ay may lakas ng loob na pagtripan ako ng wagas! Kinapa ko ang kamay niya at siya nga.
"Hanep ka rin no!" Tinanggal niya na ang kamay niya. Tumingala ako. Agad akong napatayo. Tumindig ang mga balahibo ko. "Pwede ba Allen tigilan mo na ko! Hindi pa ba malinaw sa'yo na wala akong oras na makipag-gaguhan sa'yo?!"
Nginitian niya lang 'ko ng nakakaloko at lumapit sa 'kin kaya nakasandal ako sa pinto.
"See you later diba?" Bulong niya sa tainga 'ko. Nagsimula na mamang traidurin ako ng sistema ko, kulang nalang na maiyak ako. Pero ngayon pa lang naiiyak na ko.
“CUT! Make it more realistic and fiercer! Mukha naman siyang totoo pero kulang pa rin!” Napabaling kami sa kung sino man. Si Stephen. Lumundag ang puso ko.
Sumulyap ako kay Allen, na ngayon ay hindi maipinta ang itsura.
“Finally!” He held his hand. “Congratulations and Best Wishes! Allen Arellano anyway.”
Stephen frownedand laughed sarcastically. “Mukha ba 'kong interesadong makilala ka? Alam mo naman siguro ang katagang awkward?!”
Nahagip ng mata ko ang pagkuyom ng kamao ni Allen. Problema ba niya? To think wala namang mali sa sinabi ni Stephen. I was about to fix myself dahil hanggang ngayon nakasandal pa rin ako...
*blag*
×××××
Sorna. Kasi kung hindi lang ako nagkamali ng pag-tap ng copy… Malamang hindi ito ganun. Mahaba yung dati nito e! At about pala doon sa malanding pag-alis ni Jean sa rooftop, meron po nun. Basta ganun! Ahahahaha! × Interaction
×××××