7.
Jean
*blag*
Nanigas ako sa kinatatayuan ko ng suntukin ni Allen si Stephen.
“Magpapalit ka na nga lang, wala pang binatbat! Kunsabagay fixed marriage lang naman kayo!”
He leave. Nanikip ang dibdib ko ng makita ko ang dumudugong labi ni Stephen, ang pagkakabunggo niya sa armchair at... sa sinabi ni Allen. Fixed Marriage.
Kinagat ko ang labi ko.
Pa-ika-ika akong nilapitan siya para alalayang tumayo. We then went to infirmary. Inalalayan kami ng nurse pagkarating namin at dinala sa isang room.
Hindi ko na alam kung ilang oras na kami rito. Siguro mag-iisa na. Kasalukuyan kong idinadampi ang ice pack sa labi niya sa ngayon. Oo, sa loob ng isang oras siguro ito lang ang nagawa ko. Lalo lang kasing dumudugo.
Sa bawat dampi ko mas lalo siyang napapa-aray. Sa bawat dampi ko naman ay napapansin kong panay ang tingin niya sakin, lalo na sa labi ko.
Nanigas ako sa kinauupuan ko nang hinawi niya ang buhok ko. Ngumiti ako ng kimi at kinuha ang ointment na nasa tray na katabi ko.
Nagtama ang mga mata namin. His expression was damn asking what ointment was for. Napalunok ako nang gumalaw ang adam’s apple niya. God!
“Okay na ang labi mo kaya lalagyan natin ng ointment.” Naglagay ako ng kaunting ointment sa hintuturo ko. Parang may kuryente na dumaloy sa sistema ko nang idampi ko ang hintuturo ko sa labi niya.
“Hindi ba pwedeng labi mo nalang?” Tumindig ang balahibo ko sa sinabi niya!
Biglang may kumatok. Niluwa nito ang babaeng naka-burgundy red off-shoulder na pang-ibabaw at black mini skirt. Her features we’re almost familiar. Kinuha ko na lang ang phone ko sa bag para ma-distract.
Pero huli na ang lahat. Nanikip ang dibdib ko nang halikan niya ito. A torrid one.
Bumaling ang babae sa ’kin at tinitigan ako head to foot. “Thanks, Miss. You may leave now. Sorry na rin since naabala ka pa.”
Tinaasan ko siya ng kilay at humalukipkip. “And why would I?! You‘re just his brat and I’m his bitch! ’Kay?”
Tinaasan niya rin ako ng kilay. Nanigas naman ako sa kinauupuan ko nang angkinin ang labi ko ng isang to. Hinihingal na kami habang lumalalim ang halik, kulang nalang na bumaba siya sa leeg ko. Mga ilang sandali ay bumitaw kami sa isa‘t-isa.
Kulang nalang na maiyak ang babae base sa hindi ko mabasang expression niya. She leave in frustration.
Silence.
Napapikit at kumagat-labi naman ako nang ilapit nito ang labi niya sa tainga ko. Lumakas ang pintig ng puso ko.
This man is killing me.
What. The. Fuck!
×××
“Ano ba ang nakita mo dun sa lalaking–Hoy!” mahinang sigaw nitong katabi ko nang ihampas ko sa kanya ang phone. Muntikan na rin akong mabilaukan nang itanong niya iyon. We’re watching Titanic anyway.
Ugh! Konti na lang mababaliw na ’ko sa isang to. Ngayon naman humiga siya sa kandungan ko!
Kinuotan ko siya ng noo. Hindi ako makagalaw ng ngitian niya ’ko ng nakakaakit at...
“Mahal ka naman.”
Nanikip ang dibdib ko nang sabihin niya iyon.
Sabihin nating mahal niya ’ko. Pero nangingibabaw pa rin ang pagmamahal niya sa EX niya. Kung sabagay, tama si Allen. Fixed marriage lang ang meron kami.
Pero mas lalong nanikip ang dibdib ko nang isipin ko ang mga iyon.
Pwede bang magmahal ng hindi nasasaktan? Kahit minsan lang. I don’t want to be hurt again.
“I’m damn serious.” He pinched my nose.
I sigh.
“I know what you’re thinking. Huwag mo isipin ang mga iyon. Look at me. Puno ng pagmamahal ang pagtingin ko sa’yo. Mahal na mahal kita, Alexine Jeanette Lee. Mula sa puso ang mga sinasabi ko sa’yo.” Tinitigan ko nga siya. Puno nga ng pagmamahal ang mga mata niya.
But, God! I can’t resist his charms!
Ngumiti ng lang ako ng pilit. Kasabay nito ang pagdoorbell. Bumungad ang mailman ng buksan ito.
“Goodafternoon po, Ma’am, Sir. Kayo po ba sila Miss Alexine Jeanette Lee at Mister Stephen Mariano?” Tumango kami kaya inabutan niya kami ng sobre at papel na pipirmahan.
“Salamat po, Sir, Ma’am,” aniya at umalis na.
Tumaas ang kilay ko ng mabasa ko ang letter. Stephen’s expression was unreadble, then.
Congratulations! Keep up the good work!
×××××
Hehe sorna. Congratulations nga rin pala sa kanilang dalawa! Keep up the good work! × Letter
×××××
