》 5. BÖLÜM 《

129 5 0
                                    

"Of yalın bey iyiyim ben" binincu söyleyişimdi bunu ama adam anlamıyor

"Yerin iyimi,rahatmısın nefes almakta zorlanıyormusun" kafamı iki yana salladım

"Uykum var" hemen yüzüme su sıktı su tabancasıyla

"Doktoru duydun saat 2.00'ye kadar uyumayacaksın" nefesimi bıkkınca dışarıya verdim

"Peki" komidinin üzerindeki ilk model telefonumu aldım ve yılan oyununu oynamaya başladım

"Bu telefon ne böyle" bakışlarımı yalın bey'e çevirdim

"Ne oldu ki?"  Telefonumu işaret ederek

"Bu telefonumu kullanıyorsun" utançla kafamı eğdim

"Utanması gereken kişi sen değilsin bu kişi annem..."

"Şey ben zaten bunla idare ediyorum o yüzden uzatmaya gerek yok"

"Ver o telefonu bana" anlamayarak ona baktım telefonu uzatınca telefonu elimden çekerek aldı ve telefonu parçalara ayırdı şaşkınlıkla yalın beye bakıyordum neden yapmıştı bunu neden kırmıştı telefonu

"Öyle bakma sana yenisini alacağım." Kafamı hızla iki yana salladım

"Cidden gere yok"

"Senin telefonunu kırdım o yüzden sesini kes" kafamı yere eğdim ve kendi paramın olmayıp yalın bey'e rezil olduğum için kendime lanet ettim
                         ●●●

Sabah uyandığımda yalın bey'in üzerinde buldum kendimi yalın bey ise sırıtarak beni izliyordu

"Günaydın" dedim kafamı yalın bey'in boynuna soktum vucudumun altından gülme sesi gelince konumumu yeni fark ettim yerimden doğrulmaya çalışıyordum ama yalın bey belimden tutuyordu ve kalkmama izin vermiyordu

"Y-y-yalın b-ey bırakırmısınız" yanaklarım alev alev yanıyordu kapı birden açıldı ve içeriye şeyma hanım girdi

"Yalın?" Yanlış anlamıştı

"Ne var şeyma" insan bu kadar rahat olurmu hiç? Sevgilisi bizi böyle yakaladı ama açıklamada bile bulunmuyor

Yalın bey'in üzerinden kalkmaya çalışıyordum ama hala izin vermiyordu

"Sende dur yerinde papatya!" Korkudan hareket etmeyi bıraktım ama şeyma hanım'ın dediği şeyle donup kalmıştım

"Bırak şu küçük orospuyu yalın namuslu ayağına yatması beni deli ediyor"

Ömrüm boyunca birtek namusumdan temizliğimden dolayı gurur duyulan ben bu sözü duyduktan sonra yaşlar gözümden sicim gibi akmaya başladı. Bana bunuda yakıştırmışlardı

"Şeyma defol git!" Yalın bey'in kükremesiyle şeyma hanım odadan çıktı ben ise yalın bey'in üzerinden kalkmış banyoya koşmuştum ve kapıyı kilitledim

"Papatya aç kapıyı!" Sesimi çıkartmadım elimi ağzıma kapatarak hıçkırığımın çıkmasını engellemeye çalıştım
"Bak kapıyı kırarım papatya" ağzımdan bir hıçkırık kaçtı
"Ne olur ağlama dayanamıyorum" neye dayanamıyordu? Ağlamamamı eğer öyle olsaydı bana bu lafları duyurtmazdı ondan nefret ediyorum!

"Gidin buradan yalın bey" yalın'ın bunu duyduğuna bile emin değilim sesim o kadar kısık çıkmıştıki ben bile zor duymuştum

"Gidemem papatya" niye beni daha fazla üzmek içinmi? Sus papatya sakın cevap verme sakın!

"Papatya cevap ver bana birşeymi oldu!" Sesi çok endişeli çıkıyordu
"Papatya kapının önünden çekil"
"1"
"2"
"3"
"PAT(!)" koskoca kapıyı kırmıştı şaşkınca yalın bey'e bakıyordum hızla yanıma geldi ve beni o kaslı  kollarıyla sardı kendimi yıllardır bilmediğim hissetmediğim huzurun içinde bulmuştum. Çok huzurluydu kolları huzurun kavramı yalın bey olmalıydı

PAPATYA KOKULU KADIN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin