KALBİNE TUTSAK 💔

5.Bölüm-Kalpli Kolye

Cemre'nin ağzından;

Dersim bitmişti. Kantinde oturup notlarıma bakıyordum. Birden yanıma birinin oturduğunu hissettim. Sağıma dönüp baktığımda Serkan'ın yanımda olduğunu gördüm.

''Eylül gelecek şimdi gider misin?''

Serkan: Gelsin... Arkadaşız biz sonuçta, değil mi?

Evet haklıydı, biz sadece arkadaştık. En azından dışarıdan görünen oydu.

Serkan: Sana bir sürprizim var.

Anlamsızca suratına baktım. Cebinden bir kolye çıkarttı. Gümüş rengi, ucunda kalp figürü olan bir kolye idi.

Serkan: Bu senin...

Ne diyeceğimi bilemedim.

Serkan: Boynuna takmak isterdim ama... 

Kolyeyi bana verdi. Alıp almamak arasında tereddütte kaldım.

''Ben bunu alamam Serkan...''

Hemen masadan kalktım. 

Serkan: Cemre!

Serkan arkamdan gelmişti, kolumdan tutup beni çevirdi.

Serkan: Bir arkadaşının hediyesi sadece...

Elinde tuttuğu kolyeyi aldım.

''Arkadaşımın...''

Gülümsedi, ben de gülümsedim. Yanıma yaklaşıp kulağıma fısıldadı.

Serkan: Herkes böyle bilsin, gerçeği biz biliyoruz sonuçta.

Gerçek... Evet orta da böyle bir gerçek vardı. Ama ne gerçeği? Kendime bile söyleyemediğim bir duygu bağlılığı...

Serkan'a baktım. Gülümsüyordu. Birkaç adım daha atıp beni kolları ile sardı. O an ona ne kadar karşı koymak istesem de, koyamıyordum. Beynim 'dur' emri verirken kalbim daha hızlı çarparak onu bastırıyordu... Ben de ona sarıldım...

Eylül'ün ağzından;

Sınıftan çıktım. Elimde tuttuğum defterleri çantama koymaya hazırlanıyordum ki, önümden hızla geçen bir çocuk bana çarptı ve tüm defterler yere savruldu.

''Yavaş ol!''

Kafamı kaldırıp baktığımda, bana çarpan kişinin dünkü çocuk olduğunu gördüm.

''Sen miydin..?''

''Kusura bakma...''

Hemen yere eğilip defterleri topladı ve bana verdi.

''Buyur.''

''Sağ ol.''

Tam oradan ayrılırken bana seslendi.

''Ya şey,  zamanın var mı?''

Arkamı dönüp ona baktım. Mavi gözleri parlıyordu.

''Var...Neden sordun?''

Gözünde ki parıltı yerini tedirginliğe bıraktı.

''Biraz çay içeriz diye... Neyse boş ver.''

Cevabımı duymadan arkamı dönüp giderken bu sefer de ben onu durdurdum.

''Olabilir aslında.''

Yeniden bana baktı. Gözleri yeniden parlıyordu.

''Süper! Şey... Gidelim o zaman.''

Güldüm.

''Gidelim.''