Gʜosts - ɢʜostᴛ ɢɪʀʟ ⁽#ᴮᴮ¹⁸ᵂᴮᴮ⁾

Κεφαλαιο 9ο

   Κοιταξα το πατωμα και σκεφτηκα...οταν ξανακοιταξα τον Μπραντον και την Ζώη ειπα φωναχτα "Δεν ξερει ΚΑΝ οτι υπαρχω!" Μια καπως τσιριχτη φωνουλα και ενα δακρυ κυλισαν. Την στιγμη που η ζηλια μου εγινε αβασταχτη βγηκα απο τον διαδρομο μπηκα απο το διπλανο μπανιο και βαρεσα πισω την πορτα κλαιγοντας.

   "Δεν ξερει καν οτι...οτι υπαρχω" κλαψουρισα και η φωνη μου ολο και χαμηλοναι.

  Μετα απο λιγα λεπτα κλαματος σηκωσα το κεφαλι μου και κοιταξα τον εαυτο μου στον καθρεπτη. Δεν ηξερα αν αυτες οι σταγονες που εβλεπα ηταν τα δακρυα μου ή οχι και ακομα δεν ειχα προσεξει τους καυτους υδρατμους που εβγαιναν απ' την μπανιερα.

  "Ετσι θα γινει λοιπον... απλως θα εξαφανιστω στο τπτ απο την μια στιγμη στην αλλη... Πουφ!

  Επιασα την κουρτινα του μπανιου και την εσφιξα στο χερι μου οπως κανει ενα μωρο στην αγαπημενη του κουβερτουλα. Εχωσα την φατσα μου στο θαμπο υφασμα της κουρτινας και πηρα μια ανασα οσο πιο βαθια μπορουσα. Ημουν μια νεκρη κοπελα που ειχε την χειροτερη κριση πανικου ποτε. Οχι γτ φοβομουν μην πεθανω αλλα επειδη ηξερα οτι δεν θα ξαναζουσα ποτε.

  Η υγρη κουρτινα κολλησε στο προσωπο μου σαν ζελατινα για φαγητα μεχρι που το κεφαλι μου την διαπερασε και βρεθηκα να κοιταζω το εσωτερικο της μπανιερας. Σταματησα για λιγο την κλαψα οταν προσεξα την επιγραφη σε ενα σαμπουαν {για θαμπα και χωρις ζωντανια μαλλια} "θαμπη... Χωρις ζωντανια..." ειπα απολητα απογοητευμενη πια.

   Το επομενο πραγμα που ειδα ηταν καποιον να κανει μπανιο. Αν μπορουσα να κοκκινησω απο ντροπη θα το εκανα. Η Αλικη βρεγμενη, σαπουνθσμενη, με μαυρα βαμμενα καρφακια μαλλια, ξεπλυνε και τα τελευταια ιχνη σαμπουαν απο τα μαλλια της και ανοιξε χαλαρα τα ματια της: ειδε το κεφαλι μου να εξεχει απο την κουρτινα του μπανιου μεσα απο την μπανιερα.

  Η Αλικη ουρλιαξε οσο πιο δυνατα μπορουσε ενω ταυτοχρονα προσπαθουσε να καλυψει το σωμα της με τα χερια. Εγω, που δεν περιμενα με ΤΙΠΟΤΑ κατι τετοιο, αρχισα να ουρλιαζω και γω.

   Προσπαθησα απεγνωσμενα να ξεφυγω απο την κουρτινα αλλα με καθε τραβηγμα προς τα εξω κολλουσα χειροτερα.

  Η Αλικη προσεξε πανικοβλημενη αιμα να τρεχει στο πλαι ρης μπανιερας. Ελενξε το σωμα της για τυχον πληγες, αυτο που εμοιαζε με αιμμα δεν ηταν παρα το red matt κραγιον που φορουσε.

  Εν τω μεταξυ, καταφερα να δραπετευσω απο την κουρτινα την στιγμη ακριβως που εμπαινε μεσα ο Μπραντον για να δει προς τι τοσος πανικος. Ειδε την Αλικη την ωρα που εβγαινε απο το ντουζ εντςλως γυμνη και ουτε που προσεξε τη φοβισμενη Σαρλοτ σλδ εμενα που στεκομουν κουλουριασμενη πανω στο καπακι της τουαλετας.