Gʜosts - ɢʜostᴛ ɢɪʀʟ ⁽#ᴮᴮ¹⁸ᵂᴮᴮ⁾

Κεφαλαιο 3ο

  Ξυπνησα πανω σε ενα περιγραμμα του σωματος μου απο κυμωλια... Απορρησα και μετα απο λιγο σηκωθηκα πληρως και βγηκα απο την αιθουσα. Αρχισα να φωναζω μηπως ηταν κανεις στο κτηριο αλλα δεν ακουγοταν τπτ. Ξαφνικα ακουσα μια φωνη απο τα μεγαφωνα να λεει "Η δεσποινης Ασερ να παρουσιαστει στον διαδρομο 10 και αιθουσα 7 παρακαλω" αρχισα να περπαταω χωρις να ξερω που πηγαινω ηταν σαν κατι να με τραβαγε προς τα κει. Χωρις να το καταλαβω ειχα βρεθει στον διαδρομο 10 που ποτε δεν ειχα ξαναβρεθει.

 
  Μπηκα μεσα στην αιθουσα 7 που ηταν στο τελος του διαδρομου. Υπηρχε μια σκαλα που οδηγουσε στο υπογειο, κατεβενοντας παρατηρισα τους σκουριασμενους σοληνες πανω στο ταβανι και οταν εφτασα κατω στο τσιμεντενιο πατωμα, πηρα μια ανασα και εκλεισα την μυτη μου για να μην αναπνευω τον μολυσμενο αερα.

  Κοιταξα λιγο το χωρο...υπηρχε ενας ξεφτισμενος βελουδινος καναπες και ακριβως απεναντι ενα ξυλινο γραφειο στο οποιο καθοτανε μια μεγαλη σε ηλικεια γυναικα. Φαινοταν αυστηρη αλλα το βλεμμα της πιο πολυ εδειχνε λυπη. Φορουσε γυαλια και ενα γκριζομπλε φορεμο ως το γονατο και τα μαλλια της ηταν ενας καλο χτενισμενος κοτσος με δειχτη.

  "Παρακαλω δεσποινης!.. Συμπληρωστε αυτη την αιτηση..και μην ξεχασετε να μ δωσετε το ΣΤΥΛΟ μου!" μου ειπε αφου πρωτα με κοιταξε απο την κορφη ως τα νυχια! "Μαλιστα!" απαντησα λιγο βιαστικα και φοβησμενα... Γιατι ειμαι εδω? Μηπως με θελανε σε καμια λεσχη? Ή μηπως με θελανε για μυστηκο ντεντεκτιβ του σχολειου? Αρχισα να συμπληρωνω τα στοιχεια μου. Ονομα...επιθετο...ονομα πατρως-μητρος...και τα σχετικα. "Θ.Α.??" ειπα με μια απορρημενη φωνη. Ομως δεν πηρα απαντηση μονο ενα καχυποπτο βλεμμα. Τι να ηταν? Θαρρος ή αληθεια? Θησαυρος ή ασημη? Τελος παντως απλα το αφησα κενο.

  Αφησα την αιτηση και πριν προλαβω να αφησω το στυλο πανω στην αιτηση.."γκουχου γκου..." ακουστηκε ενα ξερο βηξημο απο την μεγαλη κυρια. Αφησα το στυλο και με κοιταξε με ενα χαμογελο. Γυρισα πισω να δω γτ τοση ωρα ακουγοταν ενα απαλο σφυριγμα σαν φλαουτο και ειδα πανω στον καναπε να καθεται ενα κοριτσι που τοση ωρα δεν ειχα προσεξει, να διαβαζε ενα περιοδικο. Ξαναγυρισα προς το γραφειο και η .... αυτη τελος παντων η κυρια μου εκανε ενα νευμα σαν να μ ελεγε να φυγω. Ομως πριν φυγω μ ειπε "Ωραια. Τρ ομως μας μενει ενα τελευταιο πραγμα...να επιβεβαιωσεις..." εκανα μια παυση,γυρισε και ανοιξε με μιας ενα απο τα μεγαλα συρταργια που ηταν πισω της "...οτι αυτη εισαι εσυ και να βαλεις μια υπογραφη σε αυτο το ταμπελακι στο χερι σου"