Gʜosts - ɢʜostᴛ ɢɪʀʟ ⁽#ᴮᴮ¹⁸ᵂᴮᴮ⁾

Κεφαλαιο 14ο

  Στο περασμα του παρεσυρε την πινακιδα με τον τιμοκαταλογο και οτι αλλο υπηρχε στο δρομο του. Βρεθηκαν ολα στο εδαφος.

  Ξεκινησε μια τρομακτικη διαδρομη κατα την οποια μολις που καταφεραμε να αποφυγουμε να χτυπησουμε, ενω κατευθυνθηκαμε και παλι προς το παρκινγκ του σχολειου εξω απο καθε ελεγχο. Η τελευταια προσπαθεια μου για καταληψη εμοιαζε σαν καποιου ειδους περιεργο τςλικο αγωνα μαχης μονο για κοριτσια: τα χερια, οι αγκωνες, τα γονατα και τα ποδια της Ζώης και τα δικα μ πετουσαν ανεξελεγκτα προς καθε κατευθυνση.

  Καθως επιστρεφαμε στο σχολειο ειχε βγει στο προαυλιο η σχολικη μπαντα που εξασκουνταν σε ενα τραγουδι. Δλδ, μεχρι τη στιγμη που το αυτοκίνητο  εσκασε πανω στον φραχτη σκορπιζοντας τα μελη της μπαντας και πεφτοβταας πανω στο κονταρι μιας σημαιας, της σχολικης σημαιας. Πισω μας αφησαμε το γρασιδι του γηπεδου εντελως κατεστραμμενο. Μια τουμπα που ξςφυγε απο τα χερια καποιου επεσε με δυναμη στη σκεπη του αυτοκινήτου.
"Τι στο καλο ηταν αυτο?" Ρωτησε η Ζώη εντελως αηδιασμενη.
"Νομιζω οτι ηταν μια...μια..μια τουμπα" απαντησε η Ουεν.τι
"Ιου...ειναι γεματο σαλια αυτες οι τουμπες!" Ουρλιαξε η Ζώη "Σαλια μπαντας!"

  Αφου ξεκαθαρησαν τις προταιρεοτητες τους βιαστηκαν να βγουν απο το αυτοκινητο λες και ηταν ετοιμο να ανατηναχτει! Αρπαξαν τα ρουχα της γυμναστικης απο τις τσαντες τους και χρησιμοποιωντας διαφορα κομματια ρουχων για προστασια επιασαν τα χερουλια και βγηκαν εξω. Κατα την αποψη τους επρεπε να ειχε ενφανιστει ολοκληρο γκρουπ αντρων με στολες πολεμου και βαλιτσες ολοκληρες με σαπουνια απολυμανσης να σκοτωσουν καθε πιθανη μολυνση.

  Εγω εμεινα καθηστη μεσα στο χτυπημενο υπερβολικα θερμο αυτοκινητο κλαιγοντας απο απογοήτευση. Δεν στεναχωριομουν για οτι προκαλεσα αλλα για αυτο που δεν καταφεα να κανω.

  Την ωρα που η τουμπα καρφωνοταν στο αυτοκινητο και τα κοριτσια την εκαναν ακουστηκε μια ανακοινωση απο τα μεγαφωνα.

  "Η Ζώη Κενσιγκτον να προσελθει στο γραφειο του διευθυντη". Την εκανα παλι την ζημια μου.

  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~
  Ο καιρος που επρεπε "να κανουν υπομονη με την καινουρια" εφτανε στο τελος του και εγω ηξερα οτι επρεπε να μπω στο προγραμμα. Ποιο ακριβως ηταν το πρόγραμμα ονως; Ημουν τοσο απασχολημενη με τα δικα μου θεματα που δεν ειχα ιδεα. Στη νεκρη εκπαιδευση το μαθημα με τον κυριο εγκεφαλο ειχε ηδη ξεκινησει και εγω για ακομη μια φορα ειχα αργησει. Μπηκα κρυφα στην αιθουσα καιως ο Εγκεφαλος ειχε γυρισμενη την πλατη.

  "Ηταν τοσο νεα" ειπε ο Εγκεφαλος καθως εγερνε πανω στο θρανιο της Σιωπηλης Βιολετας και την κοιταζε στα ματια. "Ειχε ολη την ζωη μπροστα του..." συνεχισε ο Εγκεφαλος γυρνωντα ςστον Μαικ.

  "Εε?" Απαντησε ο Μαικ που δεν μπορουσε να ακουσει την διαλεξη του Κ.Εγκεφαλου.
  "Η ζωη μολις ξεκινουσε για αυτους.." κατεληξε κοιτωντας τον Σαϊμον και την Σιμον. "Ο θανατος στην εφηβεια ειναι κατι παραλανω απο λυπητερο. Ειναι τραγικο. Αλλα οχι για τους λογους που πιστευουν εκεινοι.."

  Η Παμ μου εριξε το κακο το ματ την ωρα που εκεινη σερνοταν στην περιμετρο της αιθουσας προσπαθοντας να αποτο βλεμμα του Κ.Εγκεφαλου. Η Παμ ηξερε οτι εγω περισσοτερο απο ολους επρεπε να ακουσω αυτη την διαλεξη.

  "Ναι, ποιος να το πιστευε οτι επρεπε να συνεψισεις το σχολειο" ειπε ο Τζερι γελωντας με το αστειο του ενω η Σωφη τον κοιταξε θυμωμενα. "Ακριβως Τζερι..." ξεκινησε να λεει ο εγκεφαλος καθως εκεινος κοροιδεψε την Σωφη η οποια τον αγνοησε.

  "Ο λογος που συνεχιζετε το σχολειο και μετα τον θανατο σας δεν ειναι μονο για να μαθεται για την ζωη μετα, οπως ειδαμε και στο βιντεο προσαρμογης. Ειναι για να μαθετε αυτο το οποιο δεν ειχατε την ευκαιρια να μαθετε οσο ζουσατε."

  "Ποιο ειναι αυτο?" Ρωτησα που μολια ειχα προλαβει να γλιστρησω στην κενη θεση διπλα στην Παμ.
  "Ειναι ξεχωριστο το αυτο για καθε ατομο, δεαποινης Ασερ." Μου απαντησε ο Εγκεφαλος που για καλη μ τυχη δεν καταλαβε οτι αργησα. "Πρεπει ο καθενας απο σας να το ανακαλυψει μονος του. Βλεπετε τα μωρα και τα παιδια ειναι πολυ μικρα για να εχουν προλαβει να κανουν καποιο σοβαρο λαθος, ενω οι ενηλικες εχουν ζησει αρκετα ωστε να μαθουν απο τα λαθη τους ή να τα διωρθοσουν." Ειπε .ε εμφαση ο Εγκεφαλος που ακουγοταν περισσοτερο σαν ιερεας παρα σαν καθηγητης. "Αλλα οι εφηβοισαν εσας, ζουν μονο στο παρον. Πολυ συχνα φερονται εγωιστικα, αυθορμητα και με φριχρες συνεπειες για τον εαυτο τους και για τους αλλους"
  "Σοβαρα?" Ειπε η Παμ ελαφρως ειρωνικα ενω ο σφυριχτος ηχος απο το λαιμο της εγινς ποιο εντονος.
   "Για να δωσει μεγαλυτερη εμφαση στα λογια του ο Κ.Εγκεφαλος εθεσε μια πολυ προσωπικη ερωτηση σε εμας:

  "Οσοι απο εσας νιωθετε να σας λειπει η οικογενεια σας σηκωστε το χερι σας" ο Μαικ, ο Τζερι, η Στελλα, η Κιμ, η Παμ, ο Σάιμον και η Σιμόν και ολοι οι υπολοιποι κοιταχτηκαν μεταξυ τους κουνωντας αρνητικα τα κεφαλια τους ενω τα χερια τους κρεμοντας αψυχα στο πλαι. Τωρα που το σκεφτομουν ουτε που καθησα να συλλογιστω πιο πριν την οικογενεια μο. Αραγε... εγω θα τους λειπω?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~