mental block | ahn hyungseob

039

narration; contains lowercase text

bree

pagkatapos nung chat namin nung dalawang sisiw kagabi inaasahan ko nang hindi nila ako lulubayan kaya nga hindi na ako nagtaka na sila mismo ang nagpunta sa classroom ko para sabayan ako during break time.

si hyungseob lang talaga dapat ang kasama ko ngayon kagaya nung mga nagdaang linggo pero mapilit sila.

"alam mo ang funny" biglang sabi ko, sa oras na to si hyungseob nalang ang kasama ko dahil may kailangan pang tapusin si guanlin, alam mo naman yung dalawang yun hindi rin mapaghiwalay minsan kaya nagpaiwan din si seonho para hintayin si guanlin.

"bakit naman?" hyungseob asked me habang naglalakad kami pauwi. he's going to make hatid me daw. okay lang din naman sakin, in fact- gusto ko pa nga yung idea niya na 'to. syempre hindi niya makakasabay si arue sa pag-uwi. sinong panalo? nayana! nayana!

"look kasi diba pinanganak ka nang mas maaga kila guanlin pero tignan mo kanina? you looks so smol hahahaha ang cute cute mo with them" tawang tawa talaga ako kapag naaalala yung height difference nilang tatlo hahaha

natahimik nalang ako nang bigla siyang huminto sa paglalakad kaya napahinto narin ako. is he mad?

maya-maya lang ay hinarap niya ako
"ah ganun ha" he smiled at me lumapit siya sakin saka bigla niyang kinurot yung magkabilang pisngi ko, take note isang kamay lang yung gamit niya kaya napanguso ako sa harapan niya. iniling-iling niya ako while he's pinching my cheeks nang bigla siyang natigilan.

parehas kaming walang imik saka siya nag-iwas ng tingin at nag-umpisang maglakad. sasabayan ko sana siya nang marealize kong pabalik sa school yung dinadaanan niya.

"hyungseob saan ka pupunta?" tanong ko pero hindi siya lumingon.

"uuwi na ako. umuwi ka nalang mag-isa. konti nalang naman yung lalakarin mo kaya mo na yan. bye" tatanungin ko sana kung anong problema niya pero bigla nalang siyang tumakbo. bastos talaga yon, ichachat ko na nga lang mamaya.