Sen jak Marzenie||ff Harry Potter

8. Trafię do piekła za te kłamstwa

(Maraton cz.1)

Po nieudanych poszukiwaniach pierwszej duszy do uratowania, czyli Cedrika, postanowiłam, że muszę wreście odpisać rodzicom.

Jak na złość Diggory założył peleryne niewidke i nie mogłam go znaleźć. Jak narazie jestem jednak spokojna, mam jeszcze sporo czasu żeby się do niego zbliżyć.

Szłam właśnie do dormitorium by napisać list kiedy natknęłam się na jednego z bliźniaków.

- Witaj Bello, jak się dzisiaj miewasz? - zapytał rudzielec  zbyt radosny, nawet jak na niego.

- Cześć Fred...dobrze się miewam- odpowiedziałam podejrzliwie. Czy on coś knuje czy mi sie wydaje?

- Tylko dobrze?...- zaczął- myślałem, że chociaż trochę lepiej ale widocznie nie cieszysz się aż tak jak mój klon- dokończył ze śmiechem Fred.

Zaczynam podejrzewać o co może mu chodzić. Nie pytajcie,  jest po osiemnastej i ja nie myślę.

- Z czego miałabym tak się cieszyć i z czego cieszy się George?- zapytałam. Jeśli powie, że to przez naszą randkę to chyba tu padne ze szczęścia. Ciekawe czy o to mu chodzi? Zaśmiałam się w duchu.

- Nie wiem czy powinienem ci mówić ale George na pewno się nie obrazi a nawet się nie dowie...- powiedział po czym puścił do mnie oczko- Jakąś godzinę  temu wparował do dormitorium cały w skowronkach. Normalnie był tak szczęśliwy jakby właśnie zrobił najlepszy kawał swojego życia. Po czym opadł rozmarzony na łóżko i odparł, że zgodziłaś się iść z nim na randkę.

Prosze niech mnie ktoś  uszczypnie bo w to nie wierzę.

Może George'owi zależy na mnie trochę bardziej niż myślałam?

- Także gratuluję przyszła szwagierko, życzę wam szczęścia- dodał Fred wyrywając mnie tym z szoku.

- Dziękuję ci ale wydaje mi się, że jeszcze za wcześnie na szwagierke- powiedziałam, ze  śmiechem- chodź wiem, że  był byś świetnym szwagrem- dodałam.

Fred uśmiechnął się szeroko i mnie przytulił.

- Jeszcze się przekonasz, że to ten moment- powiedział szeptem po czym puścił mnie.

- Do zobaczenia szwagierko- chłopak  pożegnał się  roztrzepując moje włosy po czym bezczelnie się zaśmiał.

- Dzięki za bałagan z którym mnie zostawiasz i do zobaczenia- uśmiechnęłam się i poszłam do dormitorium.

W pokoju zastałam bliźniaczki Patil które zawzięcie o czymś rozmawiały. Przywitałam się z nimi, wyjęłam pergamin i pióro z kufra, po czym usiadłam na łóżku.

Dziewczyny po chwili dosiadły się do mnie.

- Bella możemy chwilę pogadać?- zaczęła rozmowę jedna z nich. Niestety nie odróżniam ich. Muszę potem poprosić o pomoc Mionke.

- No pewnie- odpowiedziałam ciekawa o czym chcą rozmawiać.

- Bo wiesz usłyszałam to od Sary, która dowiedziała się tego od Lavender która rozmawiała z Harry'm który podsłuchał rozmowę Zabini'ego z Malfoy'em...- zaczęła jedna

-...i chcemy się ciebie  zapytać czy to prawda- skończyła druga z bliźniaczek.

- Ale czy co jest prawdą?- zapytałam zdezoriętowana.
Jeśli Malfoy komuś coś powiedział o naszym "związku" to przysięgam, że połaskocze go crucio albo zakończę tą szopke avadą.

- Czy jesteś z Malfoy'em?!- zapytały chórem.

No to koniec.

Teraz pytanie jak z tego wybrnąć.
Czy im naściemniać czy przekonać je, że to na pewno tylko plotki?

- Dziewczyny, ludzie gadają różne głupoty i kiedy im się nudzi potrafią nawet całkiem zmyślić jakieś jakieś historie. Po za tym, w tym całym wężyku, informacje mogły się komuś pomieszać- odpowiedziałam troche na okrętke.

- Czyli nie jesteś jego dziewczyną?- zapytała jedna z nich a druga wsparła jej pytanie ciekawską miną.

- Nie, nie jestem i nigdy nie będę- powiedziałam dobitnie. Nie chce, żeby to się dalej rozniosło i tak mam nie ciekawą sytuację.

Muszę to wreście zakończyć. W sumie  jak można zakończyć coś czego nigdy nie było?

Ah tak, zakończę wyobrażenie fretki.

A jeśli chodzi o niego to już jest trupem.

O Merlinie!
Zapomniałam!

- Która jest godzina dziewczyny?-zapytałam przerażona.

- 19.05- odpowiedziała mi jedna z bliźniaczek-... A coś się stało?

Taaaak miałam spotkać się  z Malfoy'em i spławić go raz na zawsze. Nie powiem jednak tego  bo przed chwilą wmiawiałam wam, że  nic nas nie łączy.

Zmyśl coś szybko.
Trafię do piekła za te wszystkie kłamstwa.

- Zapomniałam, że miałam spotkać się z Ron'em w bibliotece- wymyśliłam na szybko zakładając bluzę. Jestem zmarźlakiem a w dodatku jest późno i na pewno zimno.

Możecie zapytać dlaczego wrobiłam w to  Rona a nie Hermi. Odpowiedź jest prosta.
Ron'a  już raczej nie spotkają by wydała się moja ściema a z Hermioną dzielimy przecież dormitotium.

Złapałam jeszcze szybko moją  różdżkę, na wszelki wypadek i pobiegłam prosto do paszczy smoka.

Oj będzie się działo.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jest więc maraton 😆

Łiiii
Ah ten entuzjazm 😂

Jest prawie równo 700 słów. Troche mi to zajęło i nie wiem jak się wyrobie ale spokojnie jakoś dam radę.
Chyba xd

Piszcie swoje przemyślenia i czy rozdział się podobał 💙