Jedno uczucie, dwa słowa
Dwoje ludzi, niezrozumiała mowa.
Jedno serce, dwa ciała
Dwie dusze, każda z nich-nie cała.
A dwie są, jak jedna, zespolone
Lecz gdy jedna ginie, obie są stracone.
Na szczęście, uczucie je trzyma
Tak silne, ból i męki wytrzyma.
Więzy te jak ręka co ratuje
Puki jest wola, życie utrzymuje.
A to uczucie, tak silne pragnienie
Umie wytrzymać nawet przy najwyższej cenie.
Lecz nie zawsze chęci i wola
Mimo że żadna to niedola
Sa silniejsze od człowieka
A uczucie bokiem ucieka
Nie daje rady, przegrywa
Miłość traci, smutkiem sie pokrywa.
