Delilik

1

Çok heyecanlıydım. Evet. Bu özel okulu tam burslu kazanmıştım. Ve yeni okul da ilk gün... Canayakın olduğum için hemen arkadaş edinebileceğimi biliyordum. Ve üç yılın ardından bana acılarımı unutturacak birini de aramıyor değildim okulu gezinirken. Fazla sakar olduğumda kaçınılmaz tabii. Hadii Yaprak dikkatini topla, ilk günden rezil olma diye kendi kendime söylenirken gözlerimi tavana dikerek yürüdüğüm için biriyle çarpıştım. Ahh evet sakarlıkta dünya markasıydım. Bakışlarımı çarptığım kişiye çevirdiğimde karşılaştığım yüz, eskiden deli gibi görmek istesem de, şu an görmek isteyeceğim son yüzdü. O karşımdaydı. Kutay. Bi an kalbimin sıkıştığını hissettim. Gözlerim doldu. Bana sarılmak isterce kollarını açtığında ona nefretle baktım. Gözyaşlarıma engel olamasam da etrafa belli etmeden sildim ve kulağına " Artık seni tanımıyorum, yeniden tanışmak gibi bir niyetim asla yok. Zaten bu senin umrunda değil biliyorum ama olabildiğin kadar uzak dur benden " dedikten sonra geriye çekilip sadece onun anlayabileceği türde aşağılayıcı bir gülüş attım. Her zaman ki gibi umursamadı ve omuz silkerek " İyi " dedi ve gitti. Benim gecemi gündüzümü mahveden adam. Hayatımın altını üstüne getiren. Uykularımın gitmesine neden olan. İlk Aşkım... Evet aşk beni erken bulmuştu. Çok erken ve 3 yıl dönmesi için yalvarıp ağladım. En sonunda onsuzluğa alışmışken karşımda bitmesi sanırım evrenden bana bir mesajdı. Ama artık hissizleşiyordum. Yani sanırım...