Bazı adamlar, incitmeden sevemezdi.
Kırardı, dökerdi, yangınlar bırakırdı arkalarında.
Bazı adamlarsa, tüm geçmişi unutturur, parmak uçlarından öperdi.
...
İki haftadır olduğu gibi yine erkenden kalkmış cam kenarında güneşin doğuşunu izliyorum. İşe başlayalı bir ay oldu hatta ilk davamı geçen hafta kazandım. Büroda küçük bir pasta bile kestiler, gelenekmiş. İlk davasını alana pasta kesiyorlarmış.
Pastayı görünce hem çok şaşırdım hem de çok mutlu oldum. Akşam bizimkiler duyunca da babam hepimizi yemeğe çıkardı. Abim ve yengemlerle birlikte güzel bir yemek yedik. Bu sıralar hayatımda her şey yolunda tek bir şey dışında.
Baran! Aklımı karıştıran, kalbimi ve iç organlarımı bulandıran, uykularımın kaçma sebebi Baran. Gördüğüm o rüyadan beri kendimce onunla kaçma kovalamaca oynuyorum. Aynı yerde baş başa kalamıyorum, hayranı olduğum kahvelerine bakamıyorum bu yüzdende devamlı kaçıyorum.
Sanki benim bu kaçışım Baran'ın da işine geliyor. Yaşadığım şeylere anlam yüklemekte zorlanmaya başladım. Daha önce hiç başıma gelmeyen şeyler gelince ne olduğunu da anlamak imkansız. Bu da hem uykuları kaçırıyor hem de beni huzursuz ediyor.
Beni düşüncelerimden çıkaran kapımın tıklatılıp açılması oldu. Kapıya döndüğümde beni ayakta gördüğü için şaşıran annemi gördüm. Ne kadar da güzeldi bu kadın. Yaşına ve iki çocuğa rağmen düzgün fiziği, masmavi gözleri ve biçimli yüz hatlarıyla hala aynı güzelliğini koruyordu Yağmur hanım.
"Günaydın kızım. Hayırdır bu saatte ayaktasın?"
"Günaydın annem. Erken kalktım uyku tutmayınca da güneşin doğuşunu izleyeyim dedim."
"Anladım annecim. Bir sorun yok değil mi?"
"Yok annem ne sorunu olacak ki?"
"Bilmem ki kızım. Bu aralar fazla durgun ve sessizsin. Akasya eğer bir sıkıntın varsa bana anlatabilirsin biliyorsun dimi kızım?" Ah annem.
Ne olduğunu anlayabilsem anlatmam mı hiç?
"Biliyorum tabi ki meleğim. Ama bir sorun yok merak etme. Bu ara çok çalıştım biliyorsun o yüzden böyleyim ama geçer."
"Öyle diyorsan öyledir. Hadi sen hazırlan bende kahvaltıyı hazırlayayım." Deyip odamdan çıktı annem.
Tekrar düşüncelere dalmamak için önce banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım, sonrada odama gidip gardırobumun önüne geçip ne giyeceğime bakındım.
Sonunda dizimin bir karış üstünde mavi eteğimi, üzerine fakir kol siyah beyaz çizgili gömleğimi giymeye karar verdim ve giyinmeye başladım. Saçlarıma hiçbir şey yapmayıp doğal halinde dümdüz bıraktım ve sadece önünü taç şeklinde ördüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İşimi bitirince yatağıma oturdum ve annemle yaptığımız konuşmayı düşünmeye başladım. Eğer kendime bir çeki düzen vermezsem bizimkiler şüphelenmeye başlayacaklar. Bu yüzden artık biraz kendimi rahat bırakıp işleyişi akışına bırakmam lazım. Sonuçta düşünce gücüyle gidişatı değiştiremeyeceğime göre en iyisi bırakıp hayatın nereye götüreceğini izlemekti.
