richie, gözlerini açtığında kendisini bir an evde buldu. yine dün gece nasıl eve döndüğünü hatırlamadığından, bir anlığına afallamıştı.
kısa süre sonra annesi sertçe kapıyı açarak, "richie!" diye bağırdı. ve bu, oldukça yüksek olduğundan richie, bir anlığına kulak zarının patladığını bile düşündü.
"neden günlerdir okula gitmiyorsun? öğretmeninle konuştum ve okula gelmediğini söyledi. öyleyse dışarı çıkıp ne yapıyorsun? kaçaklar gibi kapı yerine bir pencereden dışarı çıkacak kadar aptalsın herhalde. bundan sonra seni ben okula götürüp alacağım ve bu pencereden dışarı çıkmanı engelleyeceğim!" ve hızlıca kapıyı kapattı.
richie, gözlerini devirdi. artık bu duruma üzülmüyordu bile. annesinin ona kızıp bağırmasına alışmıştı.
çünkü ona hayatı boyunca bu şekilde davranmıştı.
annesinin ona kızmasını, bağırmasını bir yerden sonra düşünmeyi bıraktı ve eddie ile bir daha görüşme olasılığı bile olmadığını fark etti.
birden ayağa kalktı. daha da düşünmeye başladı. hiçbir şekilde onunla görüşme ihtimali bile yoktu. annesinin gözü üzerinde olacaktı.
ve bu konudan sonra da annesinin onu okula götürüp, okuldan alacağını düşünmeye başladı. aklına tekrardan kötü şeyler geldi. kendini paranoyak gibi hissediyordu.
ya bu sırada arkadaşları, annesine bir erkek arkadaşının olduğunu söylerlerse?
annesi, bu konuya hiç de mantıklı bakmazdı.
ne yapacağını bilemiyordu, sadece ağlamak istiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DAISY.
Fanfiction- ༉‧₊˚✧ reddie au! ❝bir deste papatya, çok fazla sevgi.❞ eddie, sadece bir deste papatya ile richie'nin sevgisini kazanmaya çalışıyordu.