"ben eve gidiyorum, çok geç olmadan gelirsin. bu konuyu seninle detaylı olarak konuşacağız, richie." annesi, oğlunun gözlerine tehditkar bir şekilde baktıktan sonra hızlı adımlarla uzaklaştı ve gözden kayboldu.
richie, eddie'ye döndüğünde yanına oturdu. "annen bunu hoş karşılamadı sanırım." richie, gülümsedi. "evet," dedi. "ama bu önemli değil. şu an önemli olan sensin."
aralarında derin bir sessizlik oluştuğunda richie, tekrar konuşmaya başladı. "eddie," dedi. "sana bir fikir sunacağım." eddie onu dinlermişçesine bakarken richie, konuşmaya başladı.
"annem bizi asla kabul etmez, en önemlisi beni. annem böyle şeylere daima karşı çıkar ve emin ol, seni de öğrendiği için bizi birbirimizden uzaklaştırmaya çalışır," dedi. "yani, buradan biraz uzaklaşsak mı?"
eddie, o an boğazına bir şey takılmışçasına öksürmeye başladı. richie, "iyi misin?" diye sorduğunda yüksek bir sesle "kaçmak mı istiyorsun?" diye sordu.
richie, kafasını salladı. "evet," dedi. "bu konuda gayet ciddiyim."
eddie bir süre durdu ve omuz silkti. "pekala."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DAISY.
Fanfiction- ༉‧₊˚✧ reddie au! ❝bir deste papatya, çok fazla sevgi.❞ eddie, sadece bir deste papatya ile richie'nin sevgisini kazanmaya çalışıyordu.
