richie, şu an psikologtaydı ve onu buraya getiren kişi elbette annesiydi. hissettiği tek şey öfkeydi ve eğer annesi tek bir kelime dahi etse içinden geçirdiği kötü sözcükler bir anda patlayabilirdi.
buradan kaçmalıydı.
annesi bir süre sonra richie'ye doğru döndü. "sakın buradan ayrılma, bir yere gidip geleceğim." oturduğu yerden kalkarak ilerlemeye başladı ve gözden kayboldu.
richie, annesinin sözünü dinlemeyecekti. yerinden kalktı ve acil çıkış kapısına doğru yürüyerek nihayet dışarı çıktı ve koşmaya başladı. o sırada telefonunu çıkarmış, eddie'yi arıyordu.
"alo?"
"neredesin?" richie nefes nefese koşuyor, evin yakınlarına doğru koşuyordu.
"ne yapıyorsun sen? sesin-" richie, eddie'nin sözünü kesti. "beni boşver! neredesin?"
eddie birkaç saniye duraksadı. "evinin yakınındaki parkta."
richie, cevabı duyar duymaz telefonunu kapattı ve parka geldi. eddie'yi görmesiyle gülümsedi ve ona doğru koşarak sarıldı. eddie, bir anda afalladı ama yine de o da richie'ye kollarını sardı. eddie, sordu. "bir şey mi oldu?"
richie, kendisini eddie'den ayırdı. "boşver, uzun hikaye," dedi. "şu an sadece sana sarılmak istiyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DAISY.
Fanfic- ༉‧₊˚✧ reddie au! ❝bir deste papatya, çok fazla sevgi.❞ eddie, sadece bir deste papatya ile richie'nin sevgisini kazanmaya çalışıyordu.
