chapter 29

394 76 23
                                    

hava çoktan kararmış, saatler gittikçe ilerlemişti. saat gece 11'e doğru yaklaşıyordu. normalde richie'nin bu saatte uyuması gerekirdi ancak eddie'yi düşünmekten bir türlü uyuyamamıştı.

annesinin baskıları olmasaydı, belki de şu an eddie'nin yanında olabilirdi.

pencerenin önündeyken gökyüzünde gezdirdi gözlerini. karanlıktı ve büyük bulutlar, ışıl ışıl parlayan yıldızları kapatıyordu.

derin bir nefes verdi ve telefonunu eline alarak eddie'ye mesaj yazdı.

kime: eddie
— seni özlüyorum.
keşke yanımda olabilsen.

richie, her ne kadar eddie'den güzel bir yanıt beklese bile o, cevap vermedi. mesajını görmedi bile.

uyumuş olabileceğini düşündü, bu yüzden telefonunu da kapatarak kendini yatağına attı.

eddie'yi ne pahasına olursa olsun görmek istiyordu, kendini durduramıyordu.

annesine giderek bütün gerçekleri anlatmak istiyordu.

ancak bunu yapamayacak kadar özgüvensizdi.

DAISY.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin