Everything is happen for a reason.
--
1 week na lang back to school na at hindi pa ako nakakabayad ng tuition. Wala pa kasi yung sweldo ko at hanggang ngayon hindi pa ako umuuwi sa bahay. 3 days na ang nakakalipas simula nang umalis ako sa impiyernong bahay na yun.
"Bes! Wag ka nang umalis please."
Pagmamakaawa ni Zarah. Nakapout siya at nagpu-puppy eyes.
"Please. Please."
I want to stay pero nahihiya na ako kay tita. Dagdag gastos ako kaya naghahanap na ako ng apartment na malilipatan.
"Sorry bes pero I already made up my mind."
Napanguso siya lalo at napabuntung hininga. Alam niya kasi na once na buo na ang isip ko, hindi na yun magbabago.
"Fine! Basta sasamahan kita maghanap ng apartment bukas if ever na hindi ka makahanap ngayon, and sorry ulit kung hindi ako makakasama ngayon because you know.. kailangan kong mag-enroll."
She winked. Napailing na lang ako.
Zarah is a flirtatious person most of the time, but really a good, sweet and supportive friend. Siya na lang ang natitirang kakampi ko ngayon.
Hindi ko pa nga pala naku-kwento yung nangyari 3 days ago. Nakuwento ko yung nangyari sa bahay pero hindi yung nangyari pag labas ko doon. Shit. Magagalit yun. I bit my lip on the thought.
"Starlight frappe, grande."
Malamig na sabi ng lalaki habang kumukuha ng pera sa wallet niya.
"Anything else, sir?"
Tanong ko. Nang i-angat niya ang mukha niya ay nanigas ako sa kinatatayuan ko. Napalunok ako. Nahihiya ako sa kanya.
Tumingin ako sa paligid para tingnan kung nandito si Zarah but she's not around kaya I let out a sigh of relief.
Umiling siya at iniabot ang bayad pero hindi ko iyon tinanggap.
"It's on me. My payment for your kindness."
Sinabi ko iyon ng hindi tumitingin sa kanya. Itinuon ko ang atensyon ko sa monitor para mawala yung tensyon na nararamdaman ko.
"Hindi ako nagpapabayad."
Walang emosyon niyang tugon.
"I don't care. Basta libre ko na 'to."
He shrugged at dumiretso na sa favorite spot niya. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makaupo siya.
"A simple thank you will do."
I muttered and rolled my eyes at him. Kahit hindi siya nakatingin sakin.
Ginawa ko na ang order niya at nanginginig pa rin ako. Di ko alam kung bakit ako kinakabahan. Buwisit. Siguro dahil baka i-brought up niya yung nangyari 3 days ago at marinig ni Zarah. Ayoko manggaling sa iba. Magagalit lalo yun.
Ilang beses kong kinalma ang sarili ko pero ayaw talaga tumigil ng panginginig.
Bakit ba ako masyadong affected sa presence ng lalaking iyon?! Baka siguro dahil may utang na loob ako sa kanya.
You can do this Fairie! I breathe deeply and put a smile on my face. Pero nang pupunta na ako kay Zac para ibigay ang order niya, biglang sumulpot si Zarah kaya natapon yung kape sa kanya.
Shit.
Shit.
Shit.
"Oh my gosh!"
Nalaglag yung tray at medyo napalakas yung pagkakareact ni Zarah kaya napatingin sa amin yung ibang customer including Zac. Siya lang yung nag-iisang customer na tiningnan ko ang reaction.
