25 Οκτωβρίου 2017
Κάθομαι στην κούνια
Στην κούνια που καθόμουν όταν ήμουν μικρή
Στην κούνια που έμαθα τις πρώτες μου λέξεις
Στην κούνια που έμαθα να τραγουδάω τα πιο ωραία παιδικά τραγούδια που φώναζα από την χαρά μου.
Τα κλάματα που έριξα σε αυτή την κούνια δεν λέγονται.
Ο μεγάλος μου αδελφός συνέχεια με έπαιρνε από το χέρι και με έφερνε εδώ, σε αυτή την κούνια,
"Νεκταριε φοβάμαι μην με κουνάς τόσο δυνατά"
"Μην φοβάσαι μικρή μου εδώ είμαι."
Αχ αυτό το "εδώ είμαι μην φοβάσαι" πόσο με γέμιζε, πόσο χαρούμενη με έκανε, πόσο δύναμη μου έδινε για να συνεχίσω εκείνα τα αγνά χρονια.
Ναι αγνά χρόνια γιατί δεν είχαμε σκοτούρες, ούτε προβλήματα ούτε τίποτα.
Χρόνια ταπεινά.
Θα έδινα τα πάντα για ένα ταξίδι στον χρόνο.
Για εκείνα τα ταπεινά χρόνια.
Για εκείνα τα "σ' αγαπω" που μου έλεγες.
Για εκείνες τις μέρες μαζί σου
Για εκείνες τις ζεστές αγκαλιές
Για εκείνα τα αληθινά και γλυκά λόγια
Για όλα εκείνα θα έδινα τα πάντα.
Ζωή
Δόξα
Χρήμα
Τα πάντα
Για εκείνο το ταξίδι στον χρόνο.
"Έλα παρεμε χρονε"
Γεια σας και από αυτό το βιβλίο! Ελπίζω να είστε καλά♡
Ακόμα ένα νέο κεφάλαιο προστέθηκε σε αυτό το βιβλίο. Αν σας αρέσει το καινούργιο κεφάλαιο ψηφίστε πατώντας το αστερακι και σχολιάστε!
Αφιερωμένο σε εκείνα τα αξέχαστα παιδικά χρόνια που ζήσαμε σαν παιδιά με την αγνότητα μας και ταπείνωση μας.
Φιλιά πολλά♡
Τραγούδι: Crawling- Linkin Park Acoustic♡
YOU ARE READING
The Sad Diary
Short Story{Κάποια στιγμή θα έρθει η αυγή και στο δικό σου ημερολόγιο.} "Ιολη θα σε αγαπώ" "Και εγώ" Του είπε και έφυγε ο ιδιος.Έφυγε για την χώρα των αγγέλων. Άραγε στο ημερολόγιο της Ιόλης θα έρθει? {Παρακαλώ να μην αντιγράφετε κομμάτια από την ιστορία διότ...
