Na de Titanic (Fan Fictie)

HOOFDSTUK 12

Langzaam klopt Jack op de slaapkamerdeur. Hij doet de deur open. Rose ligt op het bed. Ze kijkt Jack met een glimlach aan.
'We krijgen een baby!' roept Rose enthousiast.
Jack rent lachend naar Rose toe. Hij springt op het bed. 'We worden ouders!'
Rose staarde blij naar het plafond terwijl Jack naast haar lag. 'Dit is echt alles wat ik ooit wilde. Een kindje krijgen, samenwonen, misschien ooit trouwen..'
Jack ging op zijn knieen op de grond zitten. 'Wil je met me trouwen en de echte Mevrouw Dawson worden?'
'Kom terug op het bed.' Rose moest lachen. 'Dat kunnen we toch nooit betalen.'
Het werd stil.
'Ooit wel. Dat beloof ik je.' Jack gaf Rose een kus.
Hij begon te luisteren naar de buik van Rose.
Rose moest heel hard lachen. 'Je kunt nog niets horen!'
Samen begonnen ze te knuffelen in bed.

Een paar uur later zat Rose alleen in de woonkamer. Jack was boven aan het schoonmaken. Plots belde er iemand. Rose nam de telefoon op.
'Hallo?'
Er klonk geen geluid.
'Wie is dit?'
'Ik weet jullie te vinden. Als ik je niet krijg, krijgt niemand je!'
Het was Cal. Rose begon te huilen.
'LAAT ONS MET RUUUUUUST!!!' schreeuwde Rose huilend.
Cal moest lachen en hing op. Rose gooide in paniek de telefoon tegen de muur en die viel kapot. Rose begon steeds harder te huilen. Jack kwam de trap afgerend.
'Hey.. wat is er aan de hand?' zei Jack rustig.
Hij zag de kapotte telefoon op de grond liggen.
'Heeft Cal je gebeld?'
Rose knikte. Jack werd agressief.
'IK GA HEM KAPOT MAKEN!!'
Rose moest nog meer huilen. Jack zag dat en werd rustiger. Hij begon haar te troosten.
'Niet huilen. Ik ga straks Molly bellen. We gaan het allemaal regelen..'
'Wat regelen..?' vroeg Rose huilend.
'Dat hij ons maar vooral jou niets meer aan kan doen..' antwoordde Jack rustig.
Rose begon nog harder te huilen. 'Ik wil gewoon dat hij ons met rust laat. Ik wil dat de baby gewoon rustig kan opgroeien zonder zo'n gestoorde gek in de buurt. Ik wil gewoon samen zijn. Ik wil jou. Ik..'
'Hey..' Jack knuffelde haar. 'Rustig maar. Binnenkort zullen we geen last meer van hem hebben. Dat beloof ik je.' Hij gaf Rose een kus op haar voorhoofd.