HOOFDSTUK 13

278 7 3
                                    




Jack & Rose lagen op het strand. Ze wilden eerst gaan zwemmen maar de gedachte aan de Titanic hield hun toch nog even liever aan land. Cal heeft hun niet meer lastiggevallen maar Molly heeft toch voor de zekerheid een pistool voor Jack & Rose gekocht. Gewoon voor bescherming. Rose gaat elke week langs een psychiater om te praten. Het gaat veel beter met Rose maar het verwerken is heel zwaar. Bij Jack ging het veel makkelijker. Hij was binnen een paar sessies al klaar. Jack & Rose zijn langs het ziekenhuis geweest en ze weten dat het kindje een meisje gaat worden. Over de naam zijn ze het nog niet helemaal uit.
'Wat dacht je van Clara?' vroeg Jack.
'Ik weet het niet..'
'Lea? Emma? Amy? Rachel? Nancy?'
Rose moest lachen. 'Nee.. Het voelt niet goed. Een naam moet een speciale betekenis voor mij hebben.'
Jack & Rose keken naar het water.
'Wat dacht je van Molly Dawson?' vroeg Rose plots.
Jack kreeg een glimlach op zijn gezicht. 'Perfect.'
Ze gaven elkaar een kus.
'Wil je samen proberen te zwemmen?' vroeg Jack.
Rose werd rood. 'Nee, ik durf echt niet. Water vindt ik prima maar niet zo diep..'
'Okay, dan beginnen we bij het ondiepe water. Goed?'
Rose dacht na maar na een paar seconden knikte ze langzaam.
Samen liepen ze naar het water. Rose hield haar hart vast. Ze was zo bang.
Langzaam liepen ze samen het water in. Ze stonden in het ondiepe gedeelte. Dat vond Rose niet eng.
Plots tilde Jack Rose op.
Rose begon te roepen in paniek. 'Nee! Jack! Zet me neer! Jack! Alsjeblieft!'
Langzaam ging Jack met Rose in zijn armen het diepe water in. Rose keek in Jack zijn ogen.
'Dit valt best mee toch?' vroeg Jack met een glimlach.
'Eigenlijk wel..'
Rose liet Jack langzaam los. Ze gleed het water in. Langzaam begon ze te zwemmen.
'Je kunt het!' riep Jack blij.
Rose moest lachen. 'Ik kan het!'
Plots gooide ze water naar Jack toe. Rose moest heel hard lachen totdat Jack haar weer oppakte.
Jack moest lachen. 'Nu ben je van mij!'
Hij rende weer terug het land op met Rose in zijn armen. Jack zette d'r langzaam weer neer.
'Het is me gewoon gelukt. Dankzij jou heb ik m'n angst overwonnen..' zei Rose zachtjes maar toch vol trots.
Jack begon te glimlachen. 'Jij hebt je angst zelf overwonnen. Ik heb je alleen in het water gelegd.'
'Wat moet ik toch zonder jou. Je bent mijn held.' Rose kuste Jack.

Na de Titanic (Fan Fictie)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu