De laatste bocht

Belangen na een crash

''Sorry jongens, het was niet mijn bedoeling.'' Met wat geritsel kwamen deze woorden binnen bij de pitmuur. ''Dat snapen we Varke.'' ''Is Bakoma ok?'' 'Dat weten we niet, het was een harde crash.'' Varke zat met de handen over haar helm, ze had een top race gehad, vanuit plek vier was ze tussen de drie rijders voor haar door de eerste bochten gedoken en had ze zich de hele wedstrijd vooraan, strijdend om de winst gevonden. Niet slecht voor een rookie, of wel?

Er waren nog drie ronden te gaan, en ze was in gevecht met Bakoma om de winst. Met Patrick achter hun in gevecht met Simone en Matreo om plek 3, en als de race nog wat langer had geduurt misschien wel om plek één. Als de race nog echt drie ronden had geduurt. Als Bakoma nu niet op de kop had gelegen, ondersteboven met auto en al, en als Varke nu geen wiel op haar schoot had liggen. Vlak naast het rechtse stuk van bocht negen en tien, en nog dichterbij de muur. Een stewart waaide moet een rode vlag ongeveer tien meter voor haar. De race was klaar, maar het resultaat was onbekend, voor iedereen, echt iedereen.

Iedereen had een mening over wat de uitslag van de race moest zijn, en dat was niet erg, wat wel erg was was dat iedereen een andere had, en dat dat zelfs tot kleine gevechten leiden tussen niet nader te noemen personen. Gekleed in rood, zwart en bruin. Want daar ging het gedoe ook over, rood, zwart, of toch bruin? Wie had de grote prijs van Catalonië op zijn naam geschreven, en wie niet? De vrijwilige officials langs de baan probeerden de boel in toom te houden, maar niemand wist wat er aan de hand was, ook de mensen in de kamer van de officials niet, die kamer was nu ineens bijna publiek domein, elke rijder en elke teambaas die zich op of naast het circuit had bevonden stond nu in de kamer, er waren zelfs journalisten meegeslopen die driftig aantekeningen maakten en probeerden één of misschien zelfs wel twee foto's te maken. Dit was een natte droom voor de mannen die hun passie hun beroep hadden gemaakt en nu in een historisch gebeurtenis stonden, ze kniperden met hun ogen, knepen zichzelf, maar het was echt waar. Ze zagen recht voor zich hoe Patrick Greashiller een tafel op klom. "Dames en heren," begon hij zijn speech. "We hebben het hier nu vooral over dingen die er niet toe dien op dit moment." De zaal werd stil, "Bakoma ligt in het ziekenhuis, en daar moeten we rekening mee houden, die klap was heftig, en de beelden bestuderend een fout van beiden kanten en typisch race-incident. We kunnen nu geen besluit zonder dat B hier is.'' Er klonk geroezemoes door de zaal heen, Patrick had hier een punt, toch greep een official in: ''We hebben hier een publiek wat een podium ceremonie verwacht, we kunnen ze niet laten zitten wachten. Er moet daar een podiumceremonie zijn.'' Fiona kon het niet laten furieus te reageren. ''Over de rug van Bakoma?'' ''Hij was aan de leiding toen de crash gebeurde. Als Varke niet haar wiel daar voor het achterwiel van Bakoma neerzette dan......'' Ze beseft dat ze moet stoppen en haar teamgenoot heel moet laten. Varke kijkt even verwonderd naar Fiona. Wat had zij hier nou mee te maken? ''Bakoma stuurde anders ook ricthing rechts terwijl ik daar zat, ook als mijn voorwiel er net wat naast had gezeten was hij gelanceerd doordat hij die lijn gekozen had, alleen dan in plaats van in het grind in een hek met daarachter allemaal mensen.'' Dit keer hield Fiona wijselijk haar mond, maar was het Matreo die zijn bek opentrok.  ''Je had erachter moeten blijven Varke. De lijn die je kiest in die bocht is te gevarlijk, je had veel beter kunnen afremmen en een switchback kunnen doen. Je weet dat je die bocht uitkomend last zou kunnen krijgen van overstuur en datzelfde gold voor Bakoma, toch kies je ervoor dat evaar te nemen.'' Varke werd nu boos. ''Jongens, racen is toch altijd tot het randje gaan, racen is toch afentoe crashen. Matreo, in Aragon reed jij de hele race wiel tegen wiel met Bakoma, was dat zonder gevaar? Dat was racen en niemand sprak er een slecht woord over, zodra ik het drie rondjes doe met Bakoma en we crashen krijg ik te horen dat ik de slechste rijdster ooit ben. Dat klopt niet!'' ''Ik vind dat wel kloppen Varke, er is namelijk een reden dat ik niet gecrasht ben met hem en jij wel.'' ''Matreo wees eerlijk, dat was gewoon geluk, jullie hebben elkaar van de baan geduwt en elkaars voorvleugels naar de hel gereden, en jullie zijn zelfs teamgenoten. Dit gevecht was veel eerlijker dan jullie gevecht in Motorland vorige week.'' Kwam Klarin er tussen. In deze discussie schitterde Maria door afwezigheid, ze zou me gegaan zijn met Bakoma. Jan ondertussen was er wel bij, maar kon het niet over zijn hart verkrijgen om hier Matreo's argumenten, die gewoon fout waren, te gaan verdedigen, ook al kon hij dat best goed, en de punten van Bakoma zijn overwinning kon het team goed gebruiken in het constructeurs kampioenschap en het rijderskampioenschap was door het bondgenootschap met Ferrari van nog groter belang. En als Bakoma een voorsprong had op Matreo werden strategiën makkelijker te beslissen, als de overcut de beste was kreeg Bakoma die en als de ondercut de beste was kreeg Bakoma die ook. Toch was het Jan die Matreo aanviel, ''Dit was een race-incident, zoiets gebeurt en daarvoor moeten beiden de tol betalen. Beiden hebben niet kunnen finishen, dus dan krijgen ze ook geen punten, degene die als eerste de pitstraat in rijdt met een rode vlag is in mijn idee de winnaar.'' Matreo keek hem verbijsterd aan, werd hij hier nu veraden door zijn eigen engineer, door de man die hij door en door moet vetrouwen in de race? Terwijl hij het opnam  voor het team sloeg zijn engineer zijn hele argumentie het niets in, zijn hele speech, zijn hele betoog werd weggegooid door zijn enige bondgenoot. Patrick bleef ondertussen opvalled rustig en terwijl hem net de racewin toegedicht was preekte hij alsnog voor een besluit van de officials.  ''De officials moeten dit beslissen, niet de mensen die hier met belang staan.''Hij werd bedankt door het hoofd racecontrol, die hem een schouderklopje gaf en op de tafel klom om de aandacht te krijgen, veel anderen waren namelijk nog bezig met hun eigen discussie's. ''Bedankt voor jullie meedenken, de GP van Catalonië was een feest om te kijken, de winnaar van deze GP Parick Greashiller, hij was de eerste achter Varke én Bakoma om de finishlijn te passeren bij de laatste volledig gereden ronde. Nummer twee is Simone Perdocke, nummer drie is Matreo Di Mezzio.'' Patrick sloeg toch een vuistje van geluk, maar ondertussen ging Simone naar de tafe toe. ''En ik dan? Ik was net Patrick aan het inhalen toen we de finishlijn overgingen, ik leidde toen we sector één afmaakten en ik was bezig en actie in te zetten op Patrick net toen die twee crashten.'' Matreo hoorde dit en werd nu boos. ''Zo kon ik het ook Simone, ik leidde bij de passage van sector 2, voor tien milli seconden, maar dat was de laatste passage die telde, wie zegt dat je die actie had laten staan, en je niet direct weer was ingehaald?'' ''Dit is de race uitslag, ga naar het podium en spree wat champagne.'' Antwoordde de racedirector droogjes op de twee.

 Verassend veel mensen stonden nog te wachten bij het podium ondanks de half uur vertraging die de podium ceremonie had, toch kon Simone het niet laten na te vragen naar de actie's van Matreo bij Matreo zelf. ''Hoezo was je zo voor Bakoma net?'' ''Voor het kampioenschap.'' Loog Matreo, ''Simone, ik en Bakoma hebben hetzelfde materieel, ik kan hem gewoon verslaan, voor Patrick geldt dat niet, de Opel is nu slomer, maar de zelfverzekerheid waar mee hij net zo rustig daar zat, die gast zou voor een overwinning moeten smeken, maar het kon hem niks schelen. Ik zeg het je, Opel is iets van plan dit seizoen met hun auto, dat lees ik uit zijn gezicht.'' Simone probeerde het even weg te lachen, maar zag dat Matreo bloedserieus was en al snel begon dezelfde gedachte ook in haar hoofd te spelen. ''Waarom deed Jan wat hij deed?'' ''Dat weet ik niet als ik heel eerlijk ben, ik vertrouw hem niet, hij staat op nummer één bij Maria, maar zoals hij daar net deed, alsof hij niks om het team geeft. Ik zie zijn passie niet.'' ''Hij wou eerlijkheid denk ik Matreo, anders doe je dat niet.'' ''Toch vertrouw ik die man voor geen cent. Waarom nam Fiona het eigenlijk op voor Bakoma.'' Simone dacht even na. ''Ze wil gewoon van Varke winnen binnen het team, ze is haar nu te snel. Dus valt ze haar aan mentaal.'' Zelf dacht ze dat Fiona een oogje op Bakoma had, maar nu ging ze ook in haar eigen woorden geloven. ''Slim gedacht, beetje zoals Hamilton kan doen, of Prost deed bij Senna.'' ''Noem je me nou Prost?'' ''Misschien.'' ''Ik wordt toch nooit zo vaak en goed kampioen.'' '''Zeg nooit nooit Simone, zeg nooit nooit.''

 Ze liepen naar het podium, waar de nieuwe nummer twee van het kampioenschap al stond te wachten. ''Gefeliciteerd man!'' Matreo gaf hem een zachte high five en lachte even als een boer met een kiespijn.'' Nog twee punten en je hebt Ezra te pakken.'' ''Daar ben ik nog niet zo zeker van Matreo.'' Zei Patrick, die een beetje angstfallig naar buiten de toekomst in keek.